434 resultaten.
Jan met de pet
snelsonnet
4.0 met 6 stemmen 205 Belasting op vermogen gaat omlaag.
’De trouwe spaarder moeten we belonen’
Zegt de minister, hij wil goodwill tonen.
Dat is heel mooi bedacht daar in Den Haag.
’Jan met de pet’ hoeft minder te betalen
Op een vermogen dat ie nooit gaat halen.…
rillerig
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 84 in de waterkoude lucht
zweven meerdere verlangens
eerder nader, dan de zucht
van heel erg ver
in de spertijd van de lente
wendt een grutto zich omlaag
hij kwam van hoog en juist
vandaag
viel ook de laatste sneeuwjacht droog
op uitgestrekte velden,
als een antwoord
op mijn vraag…
Herfst
poëzie
3.0 met 16 stemmen 4.146 Vreemd, dat boom en tak zo stil staan
In het gouden licht vandaag,
Dat de bladertjes zo stil gaan,
't Een na 't ander, naar omlaag.…
Vreemd
poëzie
2.0 met 22 stemmen 2.640 Vreemd, dat boom en tak zo stil staan
In het gouden licht vandaag,
Dat de bladertjes zo stil gaan,
't Een na 't ander, naar omlaag.…
Eigenliefde
hartenkreet
5.0 met 4 stemmen 296 Ik wil waaien als de wind door Finse wouden
stromen als water – val omlaag
spat omhoog
val omlaag, stroom weer verder
slingerend en bruisend, zonder doel
maar niet zonder reden.
Maar ik ben als een bevroren meer
zo vol leven onder de oppervlakte ...
ik zie mijn eigen schoonheid
ik kan het aanraken, maar niet doorgeven.…
Storm raast
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 88 Omlaag.
Omlaag.
Daar
hoort hij enkel maar gekerm.
Een vissenlied
vol blauw verdriet.
Neemt Mensch
het lot van Visch in handen?
Vraagt Visch
hem te bevrijden
van de spijker en de paal?
Nee.
Visch is bang
voor Haai en Mensch.
Nog liever blijft hij dromen
aan de paal.…
Achteruit klimmen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 564 ’t Moet makkelijk wezen
stap voor stap omhoog
zonder enige vrees
Maar ’t is zo vreemd
omlaag is meestal lichter
dan de weg naar boven
Als het pad te smal is
om nog te kunnen draaien
rest alleen klimmen achteruit
Rug naar de toekomst
blik lonkend naar voorheen
terugval schijnt onvermijdelijk…
portret van een kind
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 499 ik zag
een kind rennen naar de zon
en naar heuvels
wollig groen
het keek omhoog
omlaag
en uit haar lichte haren vlogen vogels
zij kuste ze, waaiend
één voor één
engelen werden stil
en ik huilde
bestond
in dit enkelvoudig begin
schenk me wierook
de dood is te machtig…
BEVING
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 420 We holden omlaag
van de elfde verdieping,
hotel was weer stil.
Overal voel ik
de aarde steeds weer beven,
de dood heel nabij.
Ook Noord-Afrika
beefde maar nu van vechten,
hoe redden we ons?…
roest
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 569 passeer als een kind
de brug schiet voorbij
vanuit het raam kijkt hij
op een snelweg
een cirkel
het oogst vanuit grafen
dubbel eind in linnen
vocht stijgt omlaag
potgrond op een doelloos schip
brug na brug
het fundament schudt
je wakker
zo zie je maar
je ziet maar…
Verborgen natuur
gedicht
4.0 met 39 stemmen 5.534 Bomen en bladeren,
Hangen triest omlaag
De dagen zijn koud,
Een overgebleven grasspriet,
Wuift mij gedag op de wind
Zo zachtjes en voorzichtig,
Dat ik het bijna ongelooflijk vind
Na de nacht daagt een nieuwe morgen
En plots lijken de bomen,
En de bladeren zonder zorgen
Houdt hier de natuur soms iets verborgen?…
Heldin
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 1.832 het meisje in de kamer naast
slaapt naakt onder een witte deken
haar borst gaat op en neer
de tepels in rust bewegen
haar hand kruipt onder haar kussen door
ontspannen vuist kruipt naar buiten
zakt omlaag en de rand van het laken
vlecht zich tussen de vingers uit
dat meisje maakt geluid…
zegt men
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 195 Ze pikken het op
Ze pikken het mee
Onbewust gaat men in zee
Hogerbewust zegt men ok
Mee omhoog
Omlaag
Ga maar
Al te graag
Tussen regels en rellen
tutjes en lellebellen
paradijsvogels
vuurkogels
De druppels nog aan toe
Vlieg mee
Nog niet moe
Vlieg heen
Ook al is het niet met vleugels
Maar te been…
vlinderlicht
netgedicht
4.0 met 31 stemmen 349 Verwaaide vlinders
vallen via
vensterglas
als bloesems
omlaag
in de schoot
van mijn ijsjurk
die ik draag
voor het laatst
vandaag want
de winter is dood
-
licht valt
vol zomer-zin
mijn kamer in
aarzelend
probeer ik het
te vangen
in een glimlach
naar de zon
warmte ademt
in mijn huid en ik
dans de winter uit…
De ijsvogel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 545 de exotisch ogende vogel
stelt zich niet de vraag waarom
zijn schoonheid zo'n verrijking is
zittend op de ijle boogtak
kijkt hij niet neer
op de kleurloze
vliegende massa
om hem heen
maar omlaag
voorbij aan zijn
spiegel op het water
in stilleven gevangen
wacht de schuchtere jager
geduldig op zijn dagelijkse kost…
ik vlieg weer
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 334 stil
wereld
verkleind
ik hoor de zon niet meer
maan huilt
wind opgesloten
verder bouwen kan ik
maar niet statisch
luisteren
leegte verteld
hoger ijler
draad gerekt
tot hij knapt
met open hart
ogende oren
vlieg ik omlaag
laat as de as
verstrooid…
Een ijzeren weg
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 190 De blik gericht strak naar
het eind, niet naar omlaag
waar zwart moeras zich roert.
Geen stok, geen uitgestrekte
hand, maar voet voor voet
van hak tot teen, van hak
tot teen, rechtop.…
Zij wordt afgezaagd
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 299 de boom
wordt niet gekapt
maar één voor één
de takken afgeknapt
langzaam naar omlaag
tot waar de stam
zich weer volledig
rond tot aan de grond
zij wordt afgezaagd
en is gevraagd
omdat haar jaren
weer productie tellen
de stronk is uitgefreesd
en laat geen sporen na
wortels geven zonder boom
helaas al snel de geest…
de grijze lijn
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 375 soms staan woorden zomaar op
worden tonen omlaag gedreven
weerloos ondergaand door ruwe klanken
de onmacht is oud en niemand
kan horen hoe het zwijgen verstijft
zich ophangt in waterdunne schaduwen
uitgestoten en niet langer aanwezig
stroom ik over slaande rotsen wanneer
mijn hart de schaamte grijs houdt…
Zegen van boven
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 1.644 kon ik toch alle regens belopen
die zomaar uit de hemel kiepen
dan zou ik mijn waterstand Zegen dopen
terwijl de handelaars nog sliepen
vlot ving ik tonnen
per vol reservoir
was klein begonnen
en groeide per jaar
mijn stand zou floreren
dat is niet de vraag
maar nu transporteren
hoe breng ik gestaag
mijn water omlaag…
stille tijd
netgedicht
4.0 met 30 stemmen 1.149 onverwacht
hoorde ik de nacht
gewillig, boven alles uit
getuigen
dat de dag mij drie zonen
zou baren
ik was onwetend en keek
omlaag naar m’ n zwellende meisjesbuik
en de donkere vlekken
die ik als zwarte vlinders
verborgen hield achter een dode stem;
ontroostbaar
in ieder sussend woord
van onschuld…
echt schrijven
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 276 zei ik tegen de oude dichter die ik
nog steeds als een mysticus zag,
totdat hij opstond en mij wenkte
mee te komen naar de w.c. toe, deed
z'n broek omlaag poepte in de pot
en keek omhoog naar verbouwe-
reerde mij en zei: 'híer, heb je écht!'
en inderdaad, ik was genezen.-…
Nattigheid
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 91 Vanuit het groot geheel
keert er nimmer een
terug; ze vallen
omlaag, nooit omhoog.…
Scherper dan pijn
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 546 chaos biedt tijd
aan het eind de
ontsnapping in
een tunnel van licht
stilte valt
breekt weer zicht
scherven
snijden scherper
dan pijn
kerven
liefde en warmte
tot kou
verkilt
op het bot
verstilt tot kapot
dood sijpelt kou
langs gevoelloze
vingers omlaag…
Hoogtevrees
gedicht
3.0 met 42 stemmen 17.343 Verkleind tot een verliefde kleuter
klautert ze rond: tong in zijn oor,
spitse vingers in zijn maag, verder omlaag -
ze hoort niets. Een landschap praat niet.
Hooguit gromt het zachtjes, liggend
op de rug, zichzelf, waardig.
-------------------------------
uit: 'Waaigat' (1993)…
Vierdimensionaal
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 729 Hoe mooi zou het zijn, net andersom
één dimensie hoger in plaats van alsmaar omlaag
had ik maar de fantasie, die intelligentie
zo'n vierde dimensie in mijn hoofd
maar daarvoor denk ik net iets te traag.…
dit ogenblik
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 342 ik beschrijf
blind
hoe sterren staren
naar het laatste boomblad
dat in de wind, laat in de nacht
met volle handen
de dag omlaag
duwt
aan beide kanten
hoe ik
met een enkel geluid
en leegte
verder strijd
armoedig in de schaal
van offers
zoals vogels
in hun diepste slaap
met nog heel even
licht in ogen…
K voor koe
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 720 ze graast de dag in
haar staart loom omlaag
tot in de witte slierten
die het gras verhullen
hier geen hoeven meer
ergens in de verte
loeit een bronstige stier
de os opzij, het kalf komt
in gedachten voorbij de boer
die zich in de klauwen wrijft
de tijd schrijft hier
over koetjes en kalfjes
en laat het schillen over
aan andere patattenboeren…
februarinacht in lissabon
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 402 Alfama warrelt
ons als een labyrint
omlaag
waar de stad
langs de Taag stroomt
de rivier staat stil
op dit uur van de droevigen
in de verte het geluid
van de wegstervende fado
hij, hij troont daar boven
verbronst op het terras
voor á Brasileira
en laat zijn zangen
bij voorkeur meestromen
onder een deken van duisternis
tot over…
bij de jongen thuis
hartenkreet
2.0 met 23 stemmen 3.636 omhoog en omlaag,
zo ging k lekker door,
nu kom jij me storen,
he je word bedankt hoor
nu zit jij te kijken,
ik durf niet meer,
ik wacht wel een tijdje,
tot de volgende keer…