Netgedichten

netgedicht (nr. 26.050):

stille tijd

onverwacht
hoorde ik de nacht
gewillig, boven alles uit
getuigen

dat de dag mij drie zonen
zou baren

ik was onwetend en keek
omlaag naar m’ n zwellende meisjesbuik
en de donkere vlekken

die ik als zwarte vlinders
verborgen hield achter een dode stem;
ontroostbaar

in ieder sussend woord
van onschuld

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 9 mei 2009

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

stille tijd

4.2 met 30 stemmen

1.277

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Inge Deconinck, 16 jaar geleden

Teder met zwarte ondertoon van vliegen en niet kunnen of zo. Of over geboorte en dood té dichtbij elkaar. Je hebt beide prachtig gecombineerd en verwoord.
Een gedicht waar meer in zit dan je vermoed.

Manuel Van den Fonteyne, 16 jaar geleden

Een dicht des Goden, geboorte, dood en wedergeboorte. Zeer knap!

wietewuiten, 16 jaar geleden

een ietwat donkerder van toon, maar de beelden spreken.

Hanny, 16 jaar geleden

Een gedicht dat binnenkomt als zwarte vlinders in de nacht. Fantastisch gedicht.

marcus neuborg, 16 jaar geleden

dit heb je prachtig geschreven.

windwhisper, 16 jaar geleden

hart aanrakend mooi

elze, 16 jaar geleden

een ontroostbaar gedicht, maar zeer groots geschreven.

Geef je reactie op deze inzending: