678 resultaten.
Verwelken
netgedicht
4.8 met 4 stemmen
81 We kunnen het niet
langer bij een ander zoeken
dat voel ik in de leegte
bemerk ik in dat wat men niet ziet
van het ontheemde wolkenland
het gebroken hart en het verdriet
een kleinere wereld zal voorbijgaan
minuscuul heelal in het vergeten
verwelken zal de mooiste bloem
nu nachten korter duren
in het berggebied van dromenland.…
'k Verkeer in weelde
poëzie
3.6 met 12 stemmen
1.902 De opkomende maan, mij zo verlaten ziend,
Wekt mijn schaduw, zodat we met zijn drieën zijn.…
in zoete extase
netgedicht
4.2 met 4 stemmen
301 het duister
wekt verbeelding
tekent een schaduw
die zich schroomvallig en teder
rondom mij beweegt
zo zacht spelend
bezit van mij neemt
dat ik
in zoete extase
het leven verder zweef…
Telefoontje
snelsonnet
4.2 met 10 stemmen
212 Bij mij wekt dit alleen antipathie:
‘Mevrouw, dit is verspilde energie.’…
Rafels en gaten
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
74 ik was vandaag
op zoek naar stukjes
warmte en liefde in
een wereld die enkel
kou en kilte tochtte
nog hielden mooie
herinneringen en intense
belevenissen mij als
een comfortabele
jas op temperatuur
ik had die opgelapt
met gevonden stukjes
geluk waarvan ik de
waarde pas in tweede
instantie eindelijk zag
met passen en meten…
Asielzoekers
gedicht
3.4 met 116 stemmen
45.539 We waren ver van huis.
Loop wat door, zei je zachtjes,
kijk niet zo achterom,
het zit ons niet op de hielen.
Maar wat zijn dat dan voor stemmen,
vroeg ik, en wat flikkert daarginds,
dat zijn toch tekenen
die niet bedriegen?
Het komt niet deze kant op, zei je,
dit is het goede pad en verder
hebben we toch altijd onze papieren?
We glimlachten…
[ Na jaren naar 'thuis' ]
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
26 Na jaren naar 'thuis'.
Wat zal ik daar aantreffen?
Kan het nog bestaan?…
Ooit sloeg een vuist op tafel
gedicht
3.0 met 20 stemmen
7.117 Ooit sloeg een vuist op tafel
van dit land en is blijven liggen:
een kasteel.
Hij woont nergens,
want er is hier niets anders:
er staan muren omheen,
maar het blijft nergens.
Het is ook geen wonen.
Het is niets meer willen
en dat hier doen.
Maar alles is te heftig in dit huis.
Wind blaast in de open haard,
vlammen blaffen als honden…
Ik ben hier
netgedicht
3.4 met 5 stemmen
413 Blauw blinkt de hemel
Zwart zuigt het asfalt
Waartussen ik sta
Trilt de lucht van de warmte
Verlicht mijn hoofd tot duizelen
Plakt mijn zolen aan de grond…
Op de vlucht in december
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
379 ontdekt in toevallige vodden
en verschrikking zwaar in hoofden gegriefd
met niets dan wat overblijft van hun jaren
en die van hun kinderen kansloos slepend,
of in brikke bouwsels blootgesteld
bestaan zij korttijdig in beeldenknipsels
van verslagen dagen
in veilig verkokerde cocons van speculaas
en chocoladewarme weldaad
gevlucht hooguit…
Asiel
gedicht
2.8 met 12 stemmen
5.841 Je zou niet denken dat ze spelen,
viool, harmonica en tambourijn,
voor vijf verwaaiden op dit groot terras
en stoelen bij elkaar op schoot gezeten.
Hoor dan ons kaal en puur applaus
of wij al lang begrepen hebben
dat wij de schuld zijn van hun kou
en wat er meer lijkt op verdriet.
Zij spelen het gedreven of wij van
de wind hier op dit lege…
Theater*
netgedicht
3.8 met 25 stemmen
2.827 Ontheemd is hij, maar wil er niet vandaan.…
Vluchteling
gedicht
3.8 met 12 stemmen
8.575 Vertel ik mijzelf steeds weer mijn leven
een verhaal verreisd door mijn woorden
ik hoorde nooit ergens, ik sprak mijn geen thuistaal
kijk lege portretten, ik ken geen verlangen
dan zijn in het heden volmaakt als een merel
zijn lijfje een peertje, niet groter
met veren
en zingen om niet.
-------------------------------
uit: 'Tirade', jaargang…
De reiziger
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
125 ik onteigen mijn verleden waar alles begon
verdwaal in de wildernis van mijn bloed
ontsterf eigenlijk, in een ontkooide horizon
in iets dat mijn rivier rusteloos stromen doet
eenmaal ten ruste gelegd in overpeinzing
klinken naden van de rails als het hart
met vluchtige tikken, een gedempte siddering
kloppend in vleesgeworden, zachte smart…
ZOVEEL MENSEN MAMMA..
netgedicht
3.9 met 8 stemmen
599 mamma ik zocht je afgelopen nacht
ik was weer in je huis
ik riep je maar je antwoordde niet
ik liet mijn baby kruipen op je keukenvloer
ik hoorde stemmen van vreemden
vrouwen en kinderen
die door jouw leven liepen
zij kenden de weg in je huis
beter dan ik
ze openden kasten en deuren
versteend sta ik daar in jouw keuken
een vreemde -…
Visioen van een natie
gedicht
4.0 met 2 stemmen
1.863 hoe lang denken we het hier uit te houden?
wij die gestrand zijn tegen dit rijke continent
zonder ooit onloochenbaar in Afrika te landen
wij in huizen in Amerikaans-koloniale stijl
die wij omringen met parken en tuinen
om aan de aanspraak van het landschap te ontsnappen
die op kelims lopen, in Nederlands dialect praten
naar Duitse liederen luisteren…
Vluchtelingen
gedicht
3.3 met 11 stemmen
4.639 Vluchtelingen worden bij voorkeur vertoond
voor het prikkeldraad van een land in Europa
dat zijn grens gesloten houdt
vluchteling
het is zo'n veilig woord
je vergeet bijna dat het een mens is
eens vol van het licht van zijn toekomst
verknald door het streven
van een machtsbeluste dictator
mensen knippen gaten in prikkeldraad
zwaarbewapenden…
verwoest Arcadië
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
216 met een knipoog naar Gerrit Komrij
ze hadden de bomen gekapt
de bomen waarin de kraaien
bij honderden nestelden
natuurlijk was er het gekras
maar dat is nog geen reden
hun habitat te verwoesten
een zeer dat Lochem zich
zeker mag aanrekenen
de vogels zullen zich
danig ontheemd hebben gevoeld
zo ook ik als reiziger
die de kale plek…
Afhankelijk
hartenkreet
3.2 met 26 stemmen
13.052 Voelde zich ontheemd, de site
was "uit de lucht",
onbereikbaar....
Opgelucht en velen met mij,
hij is weer in de lucht,
'k leg mijn vingers op de
toetsen en slaak een diepe
diepe zucht....
van opluchting.
Fijn dat jullie er weer zijn!…
Dementie deel 2
hartenkreet
2.9 met 11 stemmen
3.179 Schimmen
Ontheemd ben je,
vervreemd raak je,
geïrriteerd word je,
verbolgen doe je,
en dat allemaal
omdat je niet meer
begrijpt, waar men
het over heeft.
Af en toe praat je
over schimmen in je
hoofd, je wordt er
angstig van, we
schoppen ze samen
weg en lachen erom.
Als ik bij je weg rijd
huil ik, machteloos
doelloos.…
Nooit meer thuis
netgedicht
4.2 met 16 stemmen
1.013 het vergeten knaagt een leegte
waarin angst je adem neemt
bevreesd doorzoek je volle laden
haal je oude feiten op
die keer op keer
terug in diepe gaten vallen
nog even en je huis bevreemdt
ben jij voorgoed ontheemd
het ergste is
dat je het weet…
Het lange lome
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
97 koortsig
dwaal ik rond
op deze hete dagen
het lange lome
komt met
overspannen dromen
wiek om koelte
voor de schaduw
die ik was
ontheemd
sluit ik me af met
een been in het graf
delirium
krijgt realiteit in
wartaal en wat spoken
de lijn is niet gebroken
rafels zijn er nog als
waarschuwing van boven…
lente in januari
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
178 of toch al een beetje
"Duitsers met Pasen"
zoals trekvogels van slag zijn
zo ook die Duitsers die wij
tijdens onze zondagmorgen
wandeling in de bossen
rondom het fraaie landgoed
Twickel tegen het lijf liepen
totaal ontheemd en op het
verkeerde been gezet door het
wel extreem zachte voorjaarsweer…
Nog donker je de ogen
netgedicht
3.8 met 9 stemmen
576 was blij
met je ontwaken
alleen gekeken
voelde zo ontheemd
je zacht gebaar
het haar wat
in de war
je arm om me heen
nog donker
je de ogen maar
in hun wit zie ik
de dag ontloken
het zwarte blauw
de rood opgaande zon
die sterren doet verbleken
ons moment wordt nooit vergeten…
helden
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
146 de beste gedichten zijn ontstoken
door mensen die dood hadden kunnen zijn
uit heldendom zij zijn icoon in ons aanschijn
hun bedoeling is een infectie op te lopen
wij zijn dan rillende en ontheemd
en zeer van eigenheid verstoken
wij verwijten hen het dedain zo wereldvreemd
maar eerder is de mondaine wereld
vervreemd van de mens…
Kunstgeest
netgedicht
3.3 met 6 stemmen
356 Gedicht een schreeuw in de ziel verwekt
Dichter door sterke drang het gevoelen
Te verwoorden en met de wereld te delen
Zinloos de schreeuw die niemand opmerkt
Kunst heet de geest van het kunstwerk
Het reflecteert kunstenaars zieleleven
Vangt het in woorden en penseelstreken
Zoals de geest de mens tot leven wekt
Wekt de kunstgeest werken…
Nationale hulpactie
snelsonnet
3.1 met 16 stemmen
1.938 Hetgeen ons aller medelijden wekte;
Vandaar ook deze huis-aan-huiscollecte.”…
ochtendvrede
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen
835 de morgenzon wekt de wereld om ons
krijgt een lichte glans, een schijn van vrede
duidelijk waarneembaar, doch breekbaar als glas
dat splinteren zal door alledagsgeluiden
en door geen mens ter wereld
instand gehouden kan worden…
Liedje van verlangen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
378 Vanmorgen wekte mij een merel
die zong zo schuldeloos zijn zorgeloze lied,
waardoor ik dacht aan vroege kinderjaren
toen ik geen antwoorden
maar zoveel meer te vragen had.
Ach, was ik maar een merel,
ik zou de wereld onschuld kwinkeleren.…
Bondgenoot
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
376 Cultuurloos land op klompen
Geen houvast, geen traditie’s
Stuurloos kind in lompen
Geen toekomst, geen ambitie’s
Verdwaast, ontheemd
Van het leven vervreemd
Niet begrepen, niet bemind
Allang vergeten wat jij vindt
Haat sloeg zijn wortels om je hart
En groeide samen met je op
Jouw bondgenoot
Tot aan de dood.…