Alle inzendingen over onverstand OR dubbel OR weten

'T is brekend nieuws wat ik zojuist verneem Mark Rutte is in Brussel opgedoken Daar heeft hij net het stilzwijgen doorbroken Dat tweede paspoort is dus géén probleem Zó sta je nog bij Bea op 't bordes Zó gaat je kabinet weer op de fles.…

Los van tijd dwaal jij door geesten van het leven Zielen die verloren ten onder zijn gegaan: 'Wees nooit en te nimmer echt bang' Angst stagneert en blokkeert 'Geef een dubbel portie liefde' Eén is ook maar summier 'Overtreed in principe God noch gebod' Hoewel ik als mens fair probeer te leven laat ook ik afdruk…

je witte stralend je lach maar in je scherpe tanden zag ik mijn graf je slangde met een tong die glinsterde en slank gevorkt een dubbele waarheid gaf koud was je reptielenbloed de warmte die ik heb gegeven is nooit vergoed nog heb je niet gebeten maar in samen weten zijn mijn dagen al geteld…

Laat mij maar met minder toe moeten komen, een beetje meer lijkt me niet handig, we hebben er al zoveel dus is het onverstandig te uiten wat ik bedoel, want ik prefereer een stoel, boven een beklaagdenbankje!…

Elk glas heeft zo zijn dubbele bodem, dubbele betekenis, dubbel bedrog. Een veelkoppig monster dat leeft van gestolen dromen, verstopt achter een vizier van zwijgen. Hier ligt een man onder een doodwit laken te kijken naar een raam aan het eind van zijn hijgen. Donker ommuurt, verslagen in strijden.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Ik zie haast niets en daardoor kan ik beter kijken; wat blijft, wat gaat, wat overwaait en wat de herfst in al zijn pracht toch weet te tonen. Hoe graag wil ik voor even in het licht gaan wonen en dankbaar zijn om ogen die heel gauw weer kunnen kijken. Vijf dagen na een dubbele oogoperatie...…

het beste naar boven halen wie het beste naar boven wil halen mag nooit te vlug tonen dat hij, en hij alleen weet, waar abraham de mosterd haalt. wie dan met een te scherpe tong oordeelt over te botte mensen geven die hem zelfs met hoge rente meer dan het dubbele pond.…

Er schittert schoonheid, ondersteboven, dubbel -- in de parkvijver.…

wij gaan in zandkastelen wonen een burcht uit lucht is mij te ijl samen likken wij onze wonden opdat het zoute water ons niet bijt zullen we korreltjes zand gaan ruilen doen dubbele zacht opzij we weten dan van aarde en van liefde voor ons allebei…

Trek hem er maar uit Die stekker Ik kan best nog dubbel zo lang mee Maar ik heb geen zin meer... Doei…

dubbel glibbergroen duikt de koude modder in kikkerdril op komst…

Een kwakende eend scheert over waterspiegel oogt dubbel zo sterk…

ik nam te vaak afscheid van dat wat er niet was ik bezorgde mezelf dubbele pijn…

wil ik het nu weten of tactisch vergeten wat leven voor mij is De Dans der Proleten…

Dus ik sluit mijn ogen, het wordt zwart om me heen, ik wacht rustig af, ik weet het toch al, straks ben ik weer alleen, maar ik kan in ieder geval zeggen, dat ik al wist, dat vandaag de dag zou zijn...…

stamp ik door mijn stappen happen zand zelfs de scherpste schelp ram ik pijnloos aan de kant Het diepe verlangen naar het eindige trekt ontsluit het zilte zeepad laat voeten bodemloos Tranen ebben niet weg stromen als een vloedgolf langs het zoutste deel van mijn leven Jij wenkt en ik zak weg in een diepe golf van het niet meer weten…

Weet je nog, dat jij me zei, zittend aan het water, waarin het zonlicht doofde, dat we later, heel veel later, voor altijd samen zouden zijn, en dat je mij dit beloofde En niemand zou van me houden, zoals jij dat kon, en niets zou je weerhouden, want de wind verjaagt de storm, weet je nog...…

Zou hij weten, dat wanneer ik wakker word, hem nog altijd mis Zou hij weten, dat hij nog altijd, in gedachte bij me is Zou hij weten, zou hij weten hoe ik me voel.........…

Weet je nog jij en ik in de regen, de wind vertelde hand in hand wat wij speels verzwegen we sloten de wereld af elke voetstap verafgelegen weet je nog jij en ik tussen slapen en ontwaken, we schuilden in elkaar, een bron van tedere liefdesdaden we ontvouwden onze stem duizend woorden achterlatend weet je nog in de hoek van…

Ik wil weten, wat je voor mij voelt, want mijn hart is nog lang niet afgekoeld. Als ik je zie word ik warm van binnen, ik wil echt graag iets met je beginnen Ik wil weten wat je voor mij voelt want ik wil weten wat je met die mooie blik bedoelt…

Waarheid geeft zich niet snel bloot verandert wat we dachten al te weten de wereld is zo wijds en groot het zoeken is vaak eindeloos verbeten Wat we nu begrijpen, gieten we in wetten gissingen verdiepen we in theorieën en we willen dingen naar onze hand zetten ze gaan verloren in kleine melodieën Besef op welke schaal we opereren (hoe lang…

weet je nog dat we met lege magen maar vol passie de liefde bedreven dagen naadloos in nachten overgingen tijd passeerde ongemerkt weet je nog... urenlang luisteren naar elkaar met jouw hoofd rustend op mijn borst vingers die spelen op plekjes waar je eerder slechts van dromen dorst weet je nog...…

de stilte draagt mij terug naar de woorden die ik in de nacht verzameld had nog voor ik aan het sterven dacht toen vogels nog niet schreeuwden dromen speels bewogen en kinderen rode appels uit stoffige bomen toverden ik ging aan mijn huis voorbij zag mijn moeder door het raam en het glas dat ik had verbrijzeld met mijn kleine vuisten…

ik liet mijn vinger glijden over de wind toen jij me droeg over lichte trillingen van verdorrend hout door herfst getooid legde jij mijn hoofd tegen je schouder bedekte mijn haren met de kom van je hand ik vertelde je over lage wolken en over mijn dwalende blik naar een kale tuin in het gedempte licht zoende jij mijn ogen…

Iemand van zo lang geleden dat ik niet eens meer weet hoe het was om haar in m’n armen te hebben? Is m’n angst groter nu er niemand is die in m’n armen ligt? Nee, dat zou direct de benen onder je wegslaan. Nu ziet men je slechts langzaam in elkaar zakken door een gestaag toenemend gewicht, dat toch niet verandert.…

weten dat het bijna voorbij is een ander perspectief onvoltooid achterlaten dat leven een nieuwe einder eindigheid is afscheid nemen en verder gaan over de drempel van het onbekende waarover niemand iets weet blind binnengaan een éénrichtingsweg naar het ongewisse…

En toch weet jij meer dan ik. Ik kan wat jij niet kan. Ik doe wat jij niet doet. Ik denk wat jij niet denkt. En toch weet jij meer dan ik. Want jij, jij kent mij.…

om vijf uur in de ochtend schrapen mijn vingers de nacht rechtop en ik bedenk in vol bewustzijn dat ik de vluchtigheid van woorden niet wil overleven los of in een gedicht onder sneeuwwitte sterren het klinkt onzinnig en meer dan zwijgend maar waarom zou ik liegen in of buiten mij de maanverte van uren er is…

Weet je wat een complimentje kost? Helemaal niks Weet je wat een aai over de bol kost? Helemaal niks Weet je wat een goedemorgen kost? Helemaal niks Weet je wat een handdruk kost? Helemaal niks Weet je wat een beetje liefde kost? Helemaal niks Waarom kan ik het dan nergens kopen?…