Alle inzendingen over paars OR heelal OR godsgevoel

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

het water een vogel de wijde lucht adem happend naar jou zwevend op de thermiek die met jou en mij opeens ontstond jouw vingers verknoopt met die van mij wie van ons twee hakt hen het eerste door en valt als Icarus in een van god en mens verlaten zee als eerste of zullen wij ook daar zielen zoekend naar elkaar verbonden zijn als paar…

Ik zie een jongen naast een meisje lopen, hij kust haar en zij lacht om het geval. Genadige dood! Zij kirren en zij hopen zij zien het kind nog niet dat hen begraven zal. ------------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten', 1986.…

waren harig We werden koningen, mochten dienaren bevelen Dan werden wij de onderdanen Een dankronde was er Een slapen in iets dat nog niet af Maar planten waren goed verzorgd Er was goed voor ons gezorgd Het slapen met vrouw als dochter, haar koude handen warmde ik, we deelden, iets ons heelde En dan het koninklijk ontbijt op paars…

kus haar in slaap kroel zacht tegen haar vormen de nacht slaapt avontuur van avondnevel tot ochtenddauw rollend door wild paars lavendel hoor je stem in prikkelend geurend paars droom in jouw dromen.…

Daar sta je Voor me Naast me Bij me Kom dichterbij Ik wil je houden Vast Stevig Ertussen komen Kan niemand Geen ruimte Voor een ander Hier sta ik Voor je Naast je Bij je Nu Echt samen…

Grauwe flarden hangen in duister, Weerkaatsen pulserend, wit licht. ’T glijdt af van de gele Welving van haar truitje, buik, Zwart leer, haar benen, gezicht. Diepe klanken verkennen haar vormen, Gevangen in geel, gedempt door zwart. Haar buik, strak, een naakt membraan, Wordt alleen openlijk betast. Haar hals ontstijgt de warme gloed…

Wat ruimer lag het and're paar genietend hij aan hij.…

Ze zijn een paar hij, de man zij, de vrouw Je herkent hem aan z'n groenblauwe kop zij heet verre van 'n schoonheid Ze zijn elkaar al jaar en dagen trouw Ze wonen aan de veste Grave met zicht op de rivier Ze kennen er stroming en verval ommuring,het zand van loswal Ze dobberen bij avondlicht wieken op bij gul strooien…

De fraaie metgezel van diepe droefheid om iemands heengaan siert rouwend papier, bekleedt en vult dodenkamers, toeft hier als gevangen schemer, die verdriet vredig leidt, beleeft overgelukkig zijn vrijheid aan de avondeinder, waar loom blank bier door kersendrank vloeit, verijlt bij 't luchtvertier, verspreidt zich traag _ voldaan _ onnoemelijk…

kleur mij kleur mijn dag mijn lippen in rood schilder mij schilder mijn blik mijn ogen minder dood schets mij schets me dan mijn leven mijn zijn in roze met rode rozen en ik ik beloof je leer je zweven over de wegen tot aan de hemel tot aan het blauw…

Onmiskenbaar zijn zij een paar Vliegen op van zee uit eb of vloed Dalen neer op het strand de reep van zee Hij neemt haar als op vleugels mee Doet zich met haar tegoed tafeltje-dek-je voor dit paar.…

de hemel was paars niet de kleur die ik zag het was voelen hoorde geen stemmen kon ook niet spreken verstond geluidloos bedoelen geen lopen maar zijn waar ik me dacht of werd verwacht deelde zonder verlies van identiteit was overal tegelijk niet alleen met zo veel om me heen waar ik bij hoorde waarom dat paars mijn geluk…

ik wil een paar woorden en meer woorden wil ik eigenlijk niet alsjeblieft zeg niets meer denk aan mij en ik zal aan jou denken jij in mijn armen zeg niets of alles en wees van mij…

Kan ik één kleur van de mooie regenboog verwensen: paars! Kleur van lijden, heeft desondanks totaal geen vat op me. Ik kon slechts mezelf bevrijden.…

We zijn een paar een paar paarden in een nog winterse wei We zijn blij met het schuwe schijnsel van voorjaarszon die de lucht van een februarizondag openbreekt We laten ons dan royaal begieten achter jong struikgewas We kijken niet op 'n plasje op een plas Want.... het is nog winter met 'n vleugje voorjaar.…

PAREN Sex kan zijn: Een vette hap bij de Mac bij kou een weldadig warme stroopwafel of een ordinaire erg foute snack maar het fijnste mooiste blijft toch het proeven van die prachtige rijk gedekte tafel En dan dat zalige na-relaxen een vrediger voldaner volmaakter gevoel kan er niet ontstaan na al dat uitgebreide sexen…

des kennis van goed en kwaad zonder een Adam, zonder een Eva maar gewoon voor ons als gestorven mensen als zielen in een onmetelijke heelal wat hopelijk onontekt blijft!…

Er is nu onomstotelijk bewijs Dat Einstein het ooit goed heeft opgeschreven Het universum kan een beetje beven Die mensen krijgen vast de Nobelprijs Ik moet om ook nog kans te kunnen maken Die donkere materie maar eens kraken.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

'n paar vragen voor wonen op de maan...!…

de tijd verdwijnt ze langzaam in de ondergaande zon, de laatste schaduw veegt het licht uit beide ogen terwijl haar mond geluidloos krijt in het ledige ze slaat de armen om haar schouders en probeert vast te houden wat verloren is wanhopig klauwen haar nagels haar lichaam, ooit geliefkoost en heftig bemind, nu gestrand nog maar een paar…

die was paars ...…

Samen een echt-paar... alles sla ik diep op in mijn gedachten. Iedere avond samen aan zee wachten kijkend hoe de maan in de zee schijnt schittering als een pad tot aan de horizon en dan..verdwijnt.. Ik voel me zo fijn in jouw armen hoe wij elkaar zo intens kunnen verwarmen. Op dit prachtige eiland vraag jij mij eeuwige trouw..…

M’n lief, op dagen dat het leven zoet is en wij als in het pril begin, sluipt soms een weemoed bij me binnen en wordt het nu herinnering van wat wij zijn, van wat we waren en wat er voor ons komen moet laat zich al raden: je zult m’n kussen in je armen nemen, het wiegen en me grenzeloos bewenen. Of zal ik bidden…

De lucht is zo helder, het windje zo warm, - Hij stiet zijn tuindeur open,- ‘Kom, vrouwke, een toertje!’ en hij bood haar zijn arm, ‘Al ’t groen is uitgelopen.’ Zo gingen zij saâm, op hun krukskens geleund, Langs sappig groene blaren, Langs ’t bos, waar de merel zijn liedeke dreunt En kleurige vlinders waren. Heel langzaam… Zij spraken niet…

vogel in de boom speel ik fluit jij ook als ik zijn wij dan een paar…

Paarse mensen, paarse borsten; vooruit klopt het hart van de nieuwe tijd. Bedelmannen spreken van aardse vorsten; over de macht die niet voor de eeuwigheid gedijt. Paarse mensen voor de morgen. Paarse mensen in het paarse licht. De paarse lente kleurt iedere morgen; legt nieuwe hoop op ieder gezicht.…

vandaag klom ik de hemel in met rood gelakte tenen liggend in het gras gebonden door zwaartekracht en wat niet al oh, ooit in deze blauwe droom te kunnen stappen de stilte in en los te laten wat mij aan de aarde bindt…

de maan glijdt op de toppen van mijn uitgestrekte vingers naar een hoogtepunt bloost zich geel de hemel in na die rakelingse bevingering en streelt de zwarte stilte zon van de nacht maar zo gehavend dat ze eeuwig ootjes vormt van pijnlijke herinnering…