geen titel

M’n lief,
op dagen dat het leven zoet is
en wij als in het pril begin,
sluipt soms een weemoed
bij me binnen
en wordt het nu herinnering
van wat wij zijn,
van wat we waren
en wat er voor ons komen moet
laat zich al raden:

je zult m’n kussen in je armen
nemen, het wiegen
en me grenzeloos bewenen.
Of zal ik bidden
dat dit noodlot jou niet treft,
maar mij?
Zal ik het beter kunnen dragen?

Of zullen we, opdat niet één
van ons stil achterblijft, maar samen gaan?
O lief, denk je eens in,
we zetten zelf de wijzers stil:
jij neemt de grote
ik de kleine.

Schrijver: Ria Zifkamp, 15 september 2010

riazifkamptelfort.nl

paar hooglied

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 185