Alle inzendingen over petale schoonheid - Baccara roos - doornen.

De goedbedoelde leefregels en preken, die maanden dat ik rechte paden koos, verwondden me als doornen van een roos. Mijn handen bloeden, aderen ontsteken. Het lichaam is zo kwetsbaar, is zo broos en elke poging om het vege teken te weken van mijn huid is vruchteloos.…

Deze bewondereing wordt gekruid door haar schoonheid zoals die van een bergkristal en op haar lichaam staat een proza van liefde geschreven die te vergelijken is met de zuiverheid van een roos…

bloedens toe zijn hand geschramd jij houdt stand tegen zijn nukken toont de wereld schoonheid met je liefde en verstand…

stil suist de zon wentelt haar golvenlied verlangend in sneeuwwit dragen (ergens verder ligt een dorp) waar ik mijn dromen heb neergevlijd die strekkend wiegt in een bepaald ritme (op de vierkante meter hoog gericht en laag, rechts en links) elk draagt haar kleurenpallet min of meer transparant uniek zoals een roos aan roos…

Als de doornen van het leven geen prikkels meer geven de volle rozenpracht verwelkt haar langste tijd heeft gehad pluk ik voortaan dagelijks klaprozen langs de wegen en leef er degelijk vrolijk op los!…

mocht toch de begeerte vertragen doordat van de roos de doorn slechts rest, de magie van hartstocht verraden, schroom niet, strek de vleugels oost west.…

Roos met doornen, duizend- schoon.…

wie zegt dat er geen wonderen gebeuren die heeft nog nooit de zon zien ondergaan wie zegt dat er geen wonderen gebeuren die heeft nog nooit een boom in bloei zien staan wie zegt dat er geen wonderen gebeuren heeft nooit de schoonheid van een roos herkend wie zegt dat er geen wonderen gebeuren heeft nooit gezien hoe lief je voor mij…

Wie zegt dat er geen wonderen gebeuren, die heeft nog nooit een boom in bloei zien staan Wie zegt dat er geen wonderen gebeuren , die heeft nog nooit de zon zien ondergaan Wie zegt dat er geen wonderen gebeuren , die heeft nooit de schoonheid van een roos herkend Wie zegt dat er geen wonderen gebeuren heeft nooit gezien hoe lief je voor…

Als hij een bloem zou zijn in een bloemenvaas, is hij de altijd verse roos die de kamer geurt, met druppels op het zachte bloemenblad en op het groen, zijn steel heeft doornen. 'k Heb ook nog wat and’re vrienden, gebonden, zij zijn van fel gekleurd fluweel, draperend rond de roos.…

Wie zegt dat er geen wonderen gebeuren heeft nog nooit een boom in bloei zien staan, Wie zegt dat er geen wonderen gebeuren heeft nog nooit de zon zien ondergaan, Wie zegt dat er geen wonderen gebeuren heeft nooit de schoonheid van een roos herkend, Wie zegt dat er geen wonderen gebeuren heeft nooit gezien hoe prachtig jíj bent.…

Onze relatie Ik probeer hem te lijmen Hij wil niet plakken…

Waarom moest mij dit overkomen met zo'n geweldige vent zelfs niet in mijn dromen had ik dit herkend Wie had dit kunnen voorspellen dat het zo zou gaan dat ik in mijn leven dit nog moest doorstaan Hopelijk gaat de zon weer schijnen en is dit verleden tijd voorlopig kan ik het nog niet rijmen ben ik op alles voorbereid…

Staan op een stil veld Na mijn dood ben ik pas mooi Ik ben een kerstboom…

Uit de koude kille grond verschijnt een klein groen puntje. Ik geef het water, niet een plens, maar voorzichtig en maak de aarde een beetje los. Ik haal het onkruid rondom het beginnende plantje weg, ik zorg dat de zon het niet verschroeit en dat de kinderen het niet kunnen vertrappen. Het sprietje groeit uit tot een prachtige plant. Ik…

Op de fiets naar school. Net het huis verlaten waar je graag bent. Weer een ruzie over onzin. Huilend fiets je verder.…

Ik ben als een klein vlammetje, Ik brand van verlangen Verlangen naar jou Ik kan het niet laten gaan Wat als jij me niet ziet staan? Kon ik het je maar vragen, Kon ik het je maar zeggen Maar ik kan het niet…

Besefte je maar hoeveel pijn je me deed, hoeveel verdriet en stilgedragen leed je me kostte.…

Ze wilde dat ze alleen was Weg van alles en iedereen Wegvliegend as Dat ze gewoon verdween. Ze wilde dat ze in de diepte viel Zichzelf erin verliezen Eenzame ziel het warme boven het koude verkiezen. Op een koude winterdag Toen iedereen nog sliep Was er niemand die zag Hoe zij de leegte inliep. Haar laatste woorden waren Dit is het…

Ineens grijpt het me aan Ik zie hem nog zo staan Is er geen liefde in de mens Is haat en lust de wens En leidt angst ons leven Terwijl we zo veel hebben te geven Een onschuldig leven genomen Hoeveel moeten er nog komen? Mijn kreet gaat omhoog Wie is het die ons steeds bedroog? Is de mens van nature slecht? En zijn we als het ware al berecht…

Ik zou willen schreeuwen, Ik zou willen gillen. Alles eruit. Zodat ik dit alles niet meer voel. Zodat dit gevoel weg is. Maar ik doe het niet.…

Ik ben aan het huilen, De tranen rollen over mijn wangen, Maar ik blijf stil. Ik ben bang dat mensen mij ontdekken. Bang dat ze de ware ik zien, Bang dat ze me een watje zouden vinden, Bang dat ze een mening vormen, Dus ik blijf stil…

Al maanden voel ik me niet fijn als ik alleen ben of als er anderen bij zijn Zelfs in gezelschap voel ik van binnen een pijn besef ik nu, terwijl ik staar over dit plein Zo fijn om niets uit te hoeven te leggen aan de pleintegels, die toch niets zeggen Geluk, verdriet: van alles gaat er door mij heen en het enige antwoord is: steen…

bestaan was snel vervlogen doch in herinnering bleef hij sterk - wel volbloeid maar niet vergaan - als beeltenis van de liefde staan en als voorbeeld van God’s werk lang na de roos zijn hoofd heeft gebogen…

Schoonheid slaapt in het dal. Dwergen dwalen naar hun doelen; vragen hun god of hij hun ooit het antwoord geven zal. Zeven dwergen bewaken de schoonheid, die voor eeuwig slapen zal. De roos die eens geplukt zal worden door wie het antwoord op alle vragen weten zal.…

Jij, die weet dat ik geen onbeschreven blad ben maar getekend door woorden mij kunt lezen nu ik naakt voor je lig en ik mijn ziel in je lichaam schrijf Jij, die behoedzaam de blaadjes van mijn hart omdraait als ik er hardop uit voorlees ezelsoren vouwt in mijn kwetsbaarheid zodat ik weet waar ik gebleven ben Jij, die weet hoe je onderhuids…

van de roos - de knop van de stengel - ruk…

benen Ik mag haar warme genegenheid en charmes even lenen Een serene oude abdij helpt mijn hart haar flinke dorst te lessen Omarmende warme tederheid kus ik zacht, ze houdt me bij de lessen Helblauwe wolken tillen mijn allermooiste dromen ter hemelen Je reikt me je sierlijke hand dus ik beloof je plechtig niet meer te kemelen Die oneindige Schoonheid…

kronkelige, dorre takken woelen in mij ze vormen een labyrint ik wil eruit maar ben de weg kwijt muren, langs voor,opzij en achter ze worden steeds hoger takken met scherpe doornen priemen erdoor ze zijn heel talrijk de doornen doen pijn dus blijf ik er af op de doornen heb ik een dikke laag cement gelegd het cement is opgedroogd…

zover weg en toch zo dichtbij het is raar, maar je hoort nooit echt bij mij ondanks dat mijn leven zo ontzettend mooi is heb ik het gevoel dat ik ergens iets mis het gemis als honing zonder bij een roos zonder doornen een ik zonder jij zonder jou ben ik incompleet zoals bij een nummer waarvan je alleen het refrein maar weet je…