434 resultaten.
Aantrekkingskracht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 312 Tussen de plooien van jouw lach.
Ik achtervolgde.
Maar ik vond geen glim.
Door het bewonderen van jou dag.
De essentie verloor.
Van de fabelachtige pracht.
Het zonlicht wat ik altijd in jou zag.
Het wonder vertrok.
Maar het gevoel bleef betrouwbaar.
Ik bewonder jouw aantrekkingskracht.…
Zijn naakten
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 310 Sinds jaar en dag penseelde hij veel welgevormde vrouwen
Met vaste hand verbeeldde hij hun borsten en hun billen
Nu hij op leeftijd is, zijn handen meer en meer gaan trillen
Ontstaan er op het canvas bibberlijnen, plooien, vouwen
Tot zijn verbazing wordt hij nu geroemd, ‘doorleefd ’ is hot
Dus schildert hij met verve rimpelhuid en knokig bot…
trieste dag
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 130 het was een
ongelooflijk
trieste dag
en toch was ze
uitermate mooi
hij wou het haar
vertellen
maar vond nooit
de juiste plooi
zo zweeg hij maar
en gaf haar
een gouden ring
goud maakte haar
gelukkig
al was het zo een
trieste dag
haar
met goud
gelukkig maken
was zijn
levensdoel
elke trieste
trieste dag
addee…
BANGLADESH
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 85 En vanuit die chique wagen
ziet ze heuvels die oneindig glooien
in de ongestreken plooien
van de jeans die ze zelf nooit zal dragen.
Kleine meisjesromantiek
werkt ook in een textielfabriek.…
Davids huis
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 122 de rover zegt
het pleit is beslecht
komt laten wij haar vangen
tranen moeten opgevangen in de perkamenten
plooien van haar huid
met elkaar gezind
spinnenwebbend negerend
het Betlehemkind
haar huis schiet deze toren
van onteigenen en schijn in gruis
zoenende de engel uit Davids huis…
Een blouse vol zomer
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 247 Strijkend langs haar dij
tot aan haar roze plooien
ik voel nattigheid.…
Vormvast (Triolet)
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 358 Waarom zou ik vormvaste rijmpjes schrijven
Terwijl het vrije vers me beter ligt
Kan ik de plooien straks nog gladwrijven
Waarom zou ik vormvaste rijmpjes schrijven
Om mijn kostbare tijd te verdrijven
Of ben ik het aan mezelf verplicht
Waarom zou ik vormvaste rijmpjes schrijven
Terwijl het vrije vers me beter ligt…
Mijn gezicht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 258 Gedachten drijven aan me
voorbij, gaan terug in de tijd
een gezicht zonder plooien
blozende wangen, stralende
ogen altijd vrolijk zonder
zorgen voor de nieuwe morgen.
Toch zou ik niet meer willen
herbeginnen al zijn de jaren
te zien wat het leven mij heeft
gegeven, zit bewaard in mijn ziel…
Dag meneer
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 201 Hoe wit is uw gewaad
afstekend tegen
't donker van uw handen,
integer uw gelaat
uw houding ingetogen
alleen al uw aanwezigheid
geeft zoveel rust en stilte,
de schilder die u portretteerde
wist van 't kleurrijk wit
een stralend licht
in plooien te creëren
toch is 't uw houding
die mij nog het meeste raakt.…
Herkansing
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 97 weer
terug
reclame; nee
huis aan huisbladen; nee
hervonden drukwerk; ik weet het niet
vergeeld, getergd, bestoft
wat is nog toe te voegen
aan wat bestaat
likt ergens een tweede huid
zilt, zoet, opnieuw
elke keer als ik alle plooien proef
en voor lief neem…
Depressie
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 156 In tegenpolen die onderontwikkeld verstrikt raakten in hun eigen plooien
Onderzoek ik pre-evolutionaire syndromen waarbij mijn intelligentie van pas is gekomen
Na jaren van dolen, ben ik erachter gekomen, dat ik deze schaduwen moet mijden om niet verder te leiden
Mijn huidige expressie verdrukt een depressie
Waar ik ben aan ontkomen door in mezelf…
Herfst
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 119 In de herfst valt alles
terug in zijn plooien
en rimpels worden
dieper uitgesneden
uit opgedroogde levenskanalen
kaalheid lijkt onvermijdelijk
hoewel weggestoken
achter een tooi van bont coloriet.
neen op afgehakte boomstronken
groeien enkel zwammen
of voor wie nog hoop koestert:
paddenstoelen.
ga er maar even bij neerzitten ...…
onvermogen
gedicht
3.0 met 96 stemmen 20.356 in de spelonken
van mijn geest
in duisternis gehuld
tussen de stronken
van mijn vrees
ligt mijn verloren schuld
in de kerkers
van mijn verlangen
in ware droefenis
tussen zwak en sterk
gevangen
ligt mijn vergiffenis
in de plooien
van mijn geweten
in vreemde vorm verbogen
tussen ziel en zaligheid
vergeten
ligt mijn onvermogen…
Ontroerd.
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 1.220 Zoals je daar lief ligt te soezen
wakker je mijn passie aan
zacht volgen de lakens jouw contouren
mijn hart gaat ietsje sneller slaan
stilletjes kijk ik zo een poosje
herken ieder plekje, iedere plooi
tranen branden achter mijn ogen
als ik voel.. mijn god wat ben je mooi.…
Maskeren
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 742 telkens als
mijn tranen vloeien
vries ik ze in
en vorm
figuren van ijs
zelfs de warmte
van mijn adem
tracht ik te verstenen
om daarna alles
te stapelen
tot een standbeeld
van bevroren water
en koudgebakken zand
met hamer en beitel
plooi ik rimpels
tot een gelaat
van een doods bestaan
aan het voeteinde
kras ik nog wat…
evolutie
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 484 Meedeinend
op het ritme
van
moeder aarde's
harteklop
na
eeuwen scheiding
herkenning
in overgave
aan de oneindige
beweging
geheimen
van de evolutie
zorgvuldig
opgeborgen in de
plooien
van haar sluiers
onthullen
zich in kadans
celherinnering
die ik was
mineraal en plant
zwemmend in zee
kruipend in het zand
me oprichtend
en op…
Zomerhitte
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 95 de duinen liggen in warme plooien
zand brandt onder onze voeten
wind brengt als warme adem
goven van zout vanuit een hijgende zee
lichamen geven zich gewillig bloot
verhitte zinnen vloeien druppelend
openen een bezweet verstand
maar vinden enkel zomerhitte…
Ogen zijn al in gesprek
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 168 ik streel je rimpels
tot ontspanning
vlak scherpe plooien af
strijk het
karakteristieke zachter
geef ruimte aan je lach
de stilte is verbroken
je ogen
zijn al in gesprek
je stem bezingt
met warm geluid
de eigen plek
jouw geluk komt
onderhuids tot leven
groeit weer naar buiten uit…
Oktober
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 224 Nu is weer een ander duren
in de plooien van een tijd
met vroege schemeruren
en dakloze bomen
in hun houterige pose
ben ik weer gevangen
in een vreemd verdriet
om dat achterlaten
van wie of wat ooit kwam of ging
in vreemde traagheid
sluit ik ramen en deuren
de avond kijkt me aan
met koolzwarte ogen
ik moet met het donker
de herfst weer…
Reikhalzen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 160 de mooie lichtstralen
als plooien gestreken
bijzondere kleuren
op een fluisterstil veld
o, wat kan ik verlangen
naar het lentefeest
de knoppen aan de
nu nog schrale takken
naar het Kiewiet-Kiewiet
luid en duidelijk
het uitgestrooide zaad in
de vorens van de akker
-
ik zou de warmte willen
meenemen onder mijn jas
de kou laten…
levenscirkel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 139 en in de laatste avonden
pleegt het oog zichzelf te verraden;
Het zalven, loochenen en het plooien
de wenselijkheden van de onafwendbare aftakeling
de blik definitief naar de geboortegrond in gene zijde vertrokken
en wij mild smalend het wrak te zien van de laatste uren
de herinneringen slechts afgemeten aan de laatste exploten…
Utamaro
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 2.662 Expliciet de daad
van man en vrouw
verwarren de détails
van vinger, hals
en plooi, terwijl
organen samenkomen
Wat ziet de man
in haar ogen?
Ik weet het niet
In haar opkijken
zie ik tweelingmeren
met een bodem zo diep
bij een erotische met de hand ingekleurde prent van Kitagawa Utamaro, Japans beeldend kunstenaar (1754 - 1806)…
Zomeravond
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 1.172 Langzaam en niet meer te stoppen
steeg zijn waardering verder naar goudkoorts
toen haar zomersproeten als waren het sterren
tevoorschijn spetterden uit de plooien van haar gezicht.…
Zomeravond
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 897 Langzaam en niet meer te stoppen
steeg zijn waardering verder naar goudkoorts
toen haar zomersproeten als waren het sterren
tevoorschijn spetterden uit de plooien van haar gezicht.…
Laat je los.
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 420 Ik wil me ook niet
meer blijven plooien
in mijn gevoelens
en verlangens.
Ga weer in mezelf
geloven en proberen
te worden die ik
altijd had willen zijn.…
Onbehouden huis
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 82 Genoeg tranen om me aan te laven,
Maar ze kwamen niet, droogden op
Al voor ze ontstonden,
Droogte die mij teisterde
In windvlagen van zinderende warmte
Die door kieren en naden
Binnenkwam in dit onbehouden huis,
Huis dat van binnenuit werd uitgehold
En waarin alleen Zijn mantel die
In mooie plooien naar beneden hangt,
Zijn rechterhand…
Perigeum
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 113 ik ontschuw mezelf, leg me neer
schil voor schil
strooisellaag voor heuvelschaam
ik strijk de plooien glad, knik de
wervels van ruggengraat
korenmaat en schaduw in het gelid
ik dompel in kalmte, aan de lijzijde
van luwte, met een streling
van tong over bovenlip
ik keer de kring van eb en vloed
ben het meest nabij,
bij de huid van mijn…
kraakt in zijn trappen
netgedicht
0.0 met 2 stemmen 408 het huis telt
de stappen en
kraakt in zijn trappen
op het slaan
van de deur zit
de tijdloze sleur
het interieur
heeft de geur
van verleden
een bank droomt
gerieflijke plooien
in liefde ontdooien
gordijnen
zijn zwaar van
het lichten der jaren
de muren
bekrast en belast
met herinnering
thuis
is vertrokken
het huis…
thuis is vertrokken
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.025 het huis telt
de stappen
kraakt zijn trappen
in het slaan
van de deur zit
de tijdloze sleur
het interieur
heeft de geur
van verleden
de tafel is oud
een bank droomt
gerieflijke plooien
gordijnen
zijn zwaar van
het lichten der jaren
de muren
bekrast en belast
met herinnering
thuis
is vertrokken
het huis staat te koop…
de egel
netgedicht
3.0 met 28 stemmen 6.142 droeg haar stekels altijd los
ze wapperden naar alle kant
dus eigenlijk niets aan de hand
ze woonde in een villawijk
de tuin dat was haar koninkrijk
door de bewoners rijk gezegend
werd zij koninklijk bejegend
‘Mevrouw’ die zag zij heel erg vaak
daarmee was iets niet in de haak
haar stekels krulden heel erg mooi
en lagen keurig in de plooi…