Alle inzendingen over populier OR spreeuwen OR duizend

Leeggeveegd de dreef tevergeefs blaast hier de wind populieren kaal…

Populieren zon zat zou je wel zeggen als je zo hun blaren zwerven ziet…

spreeuwen, mijn God ze komen werkelijk af en aan bonte kleuren etaleren zich schoksgewijs in het hoofd, ze verzamelen zich als één individu een aderlating volgt en het geschreeuw verstomt als de nacht mij ontplooit in een koud bad dat ik nooit had kunnen verzinnen slaap zacht…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Buiten de tijd en zijn bestier, Een ledig nest Hoog in de top van de populier, Komt nooit mijn hart tot rust. En alle dingen zijn eenzaam, en Vloeien ineen - Ik wil slechts wezen wat ik ben: Alleen, alleen, alleen!…

Ik leg mijn handen op de kop van de bok maar hij rukt zich los en schuurt zich zachtjes tegen kaalgevreten populieren.…

Het bladerdak op zijn dichtst populieren op hun hoogst akkers op hun rijpst bolsters van noten en kastanjes op hun schoonst…

het pad is bezaaid met platgetreden wormen van de populier de zon komt op en droogt het bloedig schouwspel…

Ik ben een huismus Of hoogstens een spreeuw.…

hij zit altijd op dezelfde hoek in zijn vertrouwde bar met trillende handen draaien, de bladzijden uit zijn boek. hij bestelt een grote cognac, zuipt een flinke neut ervan kijkt dan angstig in het rond, voelt zich niet echt op z'n gemak. na menig glazen drinken gaan zijn wazige ogen open ook de problemen met z’n handen, beginnen…

Een kwikstaartje rent zich de pootjes van het lijf in de allee er is geen mens alleen wij twee de populieren hijgen…

In de populier halverwege de lijster en ja, hij zingt. 24 maart…

Eén fikse storm en de stoere populier is afgetuigd In nevelen blokjes boven het strand – Den Haag…

Ik leg mijn handen op de kop van de bok maar hij rukt zich los en schuurt zich zachtjes tegen kaalgevreten populieren. 30 juli 2006…

(tanka) Bliksems verlichten telkens de stormende nacht: populieren gaan als grote zeewieren, door sterke stromen beroerd.…

Rimpeling Het verdriet van de wereld, in de licht geloken ogen, het stille lichaam krom gebogen, als populieren in een storm. De tranen van de wereld, vullen groeven als kanalen, zij spreken wereldtalen, tot de evenaar en voorbij.…

Met herfst beginnen ze te geuren de peppels,populieren Met herfst beginnen ze te zingen westenwind als goede vriend Met mij hebben ze wat te vieren: FEEST VAN HERFST.…

Ze zingen heel zacht: "Weet jij dat vannacht de populieren gaan pluizen?"…

we zouden als spreeuwen bij elkaar zijn en zonder botsen dezelfde kant opgaan in een samenhangende zwerm dat waren onze drie diep gekoesterde drie verlangens als bonobo’s zouden we over elkaars haren strijken en elkaars handen beroeren onze ogen zouden elkaar zoeken om te weten of we samen nog oké zijn de spreeuwen…

Als ik hoor hoe de wind ruist door de populieren zou ik jou mee willen nemen naar de oever om samen te luisteren naar het lied dat zij zingen zien hoe zij zich bewegen…

Komt die plotselinge vrees die ik in mijn buik voel beven van hoe klein die spreeuwen waren toen ze dansten door een leven vol van honger en gevaren en hoe streng die toren wees?…

Ik zoek mijn stem in een kamer vol boeken, waarin tranen werden beschreven maar die heel wat jaren verborgen bleven Ik zoek mijn stem in een tuin vol beelden, die gebeiteld werden uit duizend scherven Ik zoek mijn stem in oude kinderschoenen, die stampvoetend een weg zochten langs nachtelijke gedrochten Ik zoek mijn stem in elk murmelend…

meeuwen stijgen op in duizend vluchten van tongen wind roffelt rusteloos op natte veren het water slaat handen tegen de vele zonden van de dag en wanneer het avondrood zwart wordt in het uur van dalende engelen fluister ik kom, kom naar hier hijg de golven heen en weer herhaal de woorden in het licht maak mij tot…

Duizend tranen heb ik al vergoten. Duizend tranen van verdriet. Duizend tranen die zich een weg banen. Duizend tranen alleen je ziet ze niet.…

Voor de boeddha glimmen duizend vuurvliegjes, lotus voor één dag. Zonder te springen onbuigzaam voor hun prooien, de tijgerlelies. Sumoworstelaar meditatie in adrenaline, context van macht. Pijl die de boog verlaat het doel bepaald de wegen in het onbewuste.…

met wel duizend tegelijk bezongen ze de boom zo leek het en zo torende hij luidkeels hoger in de blauwe herfst de kilte brak in honderd stukken een wagenwiel vol goud verdraaide allengs alle hoeken in het oude gras langs hun glanzende stipjesjas gleed de dag ineens omlaag de hond pakte de stok en ik hielp zoeken tot de morgen…

Groep spreeuwen vliegt op fladdert van de grond en wervelt naar omhoog net als mijn oog om dan snavelsnel te duiken in het net ontstane rijk van scherp scherende schedeltjes graaiende pootjes, dwarrelende veren ze zijn al zo hoog en met zo velen samenzijn is een som der delen om daarmee een dans te creëren die het leven gaat eren…

de foto’ s plakken hun landschappen op elkaar ik moet voorzichtig zijn om geen dijk stuk te trekken jouw dijbeen naast een populier is al wat gelig jammer van die bokkenorchissen…