Alle inzendingen over rennen

Alles ontsproten aan gedachten Alle aktie, alle pijn Wat is er natuurlijk In dat altijd bezig zijn Zit echt alles in je Of verlies je soms jezelf Zit je stil te wachten Op wat komen gaat vanzelf Wat je wil, moet je ontdekken Niet door rennen of door sleur Maar door stil en open Dan ga je door die deur…

Wetenschappers hebben vastgesteld Dat de mijt het snelst kan rennen Maar de techniek die de mijt gebruikt Blijken we nog niet te kennen. Wel is algemeen bekend Dat de mijt infectie kan veroorzaken Wees daarom proper op je lijf Verschoon regelmatig het beddelaken. Mijd De mijt.…

Zonder, zonder iets het donkere niets kijkt me aan Ik wacht en zie niets Ben ik de laatste Zonder, zonder iets Ik vraag me af waarom Het lijkt een doolhof in mijn gedachten Ben ik de laatste Het is koud en nat in mijn hoofd Ik zie mensen rennen Zie vogels vliegen Zie bomen me uitlachen Ik voel me zo dom Ben ik de laatste…

Buiten, ver van het zonlicht Mijn ogen springend open Een flinke flits van een bliksemschicht Kapot en geslopen Regen druppels rennen weg Laat het stoppen ik wil me niet verstoppen Het einde is in zicht zie ik daar in de verte weer licht? De bui is over Ik buig me voorover…

Rugtas op en weer naar school toe, Lekker rennen op het plein, dan weer werken en veel lachen, je lijkt zo groot, maar bent zo klein..…

het wonder wolkt al wat Elia, dat wordt rennen in de regen, maat die donders natte zegen slaat pijpenstelen hitte neer en weer blozen rozen in het zand, Elia waaien waters over ’t land blaas je wolkje naar mijn kant, Elia dat het bij mij wonderen gaat.…

daar zul je het gedonder hebben regen tikt als 'n ongenode gast op pannen en tegen ramen rennen mensen voor hun leven vechten ruitenwissers 'n verloren strijd voor beter zicht delven fietsers het onderspit door passerende auto's die hen laf in de flank bespuiten…

Trimmend op dijken Samen met jou Lopende links met Gezwinde pas Vlug voortbewegend Samen rennen Wandelend links met Rek-en-strek. Ras Pakken wij joggend De draad weer op Om cooling-down weer Heerlijk fit te zijn (Voor Roos)…

het kampioenschap terraszitten buiten met oude klare bij de strandstoelen van mijn eigen zandberg rolt een raceauto een kuil in het zand voor de meisjes in de klas graaf ik mijn graf onder de waranda schommelend aan de laagste tak door de tuindeur de zwarte schapen van de elite voetbalsport rennen langs de lijn…

In deze tijd van vliegen, haasten, rennen, Hanteren wij elk jaar een vast patroon, M’n vrouw hangt constant aan de telefoon, Om ruim op tijd het kerstdiner te plannen: “Jij was net eventjes naar de wc, Maar ook m’n ouders eten dit jaar mee.”…

Veel te bang om weg te rennen veel te klein te blijven staan in een huis dat niet van hem was maar van onbegrepen liefde Liever hield hij hier zijn mottengang in nissen tussen steen en bedekte hij zijn potten om een schande te vergeten leefde hij het eerstgenoemde in vanzelfsprekend weten ook al was dat nu verborgen en van engelen ontdaan…

Ik wil zó graag gaan rennen al sinds dat startschot klonk en àf van dat gevoel dat het wachten mij "verdronk" verdronk in duizend tranen en dat zéker wel keer tien, dat kan mijn lief beamen hij heeft ze állemaal gezien!…

Om dat beest te grijpen bij zijn kattenvel wat kan mijn hond dan rennen maar zo’n kat is ook heel snel. Die vluchten in de bomen En redden zo hun lijf mijn hond eronder blaffen zijn lichaam strak en stijf.…

Dwars door de tuinen Van roos en ranken Zich ’t pad te banen, Dan door de lanen Van zand en dennen Vluchtig te rennen Tot waar de kruinen Van hoge duinen In ’t blauwe blanken En zo te naderen Met zwellende aderen In laatste loop De harde golven En, overdolven, Hun koele doop.…

in het dal staan schapen en koeien een mandarijn rolt een citroen rolt jonge bomen rennen langs de heuvels een mandarijn rolt een citroen rolt schapen en koeien blaten en loeien de mandarijn rolt het gras en de bomen wuiven en joelen de citroen rolt…

rennen voor het leven op schaal van dooierdood gevolgd door kip zonder kop met drie slagen om de arm de week doormidden zagen net doen alsof je neus bloedt er is zo onmenselijk veel maar god kan windeieren leggen tijdens het luchtje-scheppen en hongerstilte laten beven want hij broedt de adressen uit…

ik zag een kind rennen naar de zon en naar heuvels wollig groen het keek omhoog omlaag en uit haar lichte haren vlogen vogels zij kuste ze, waaiend één voor één engelen werden stil en ik huilde bestond in dit enkelvoudig begin schenk me wierook de dood is te machtig…

Kinderen die rennen voor de deuren en met vrolijk gelach de straat opbeuren, treinen die komen en gaan op het spoor, een merel die zingt voor een luisterend oor, een fiets die met piepende banden remt, een duwtje tegen een raam dat klemt, een kerkklok die zeven uren slaat, dat zijn de geluiden zondagavond op straat.…

Ga je met mij mee, rennen, strijden en vluchten door het woud der wulpse, wellustige en willende wijven? Ga je met me richting zee naar kwallen, kreeften en vissen daar kan je je nooit vergissen. Ga je mee met mij, alleen of samen, eindelijk af op de grote roze zee? Ga je mee?…

ik fiets door mijn gedachten en ren hardop door mijn hoofd wat mag ik toch verwachten een vinden waarin ik heb geloofd? Op zoek naar wie ik ben fiets ik niet van mezelf vandaan? Doelloos ren ik de aarde rond zonder mezelf te zien staan? Zal ik de mij in mij ooit vinden en leiden naar de plek waar ik gedij weet ik mijn eigen kooi te ontsluiten…

gillende mensen rennen over het slagveld. de oorlog sluipt dichterbij. geen ontsnappen meer mogelijk……

hoe schoon de handjes in het wit de eerste sneeuw dwarrelt stapkes zijn zichtbaar heen en terug en we lachen, we rennen om de witte bollen blauw breekt door grijs glinsterend zijn oogskes ineens is alles grootser donkere dingen zijn bedekt efkes dan smelt alles weer ineen…

in spin, de bocht gaat in en spring draai het touw stevig rond dubbele zwiep voeten veren licht als veders van de grond uit spuit, de bocht gaat uit rennen, draaien, keren dubbele zwiep en luchtig passeren touw als arcadeboog in voorjaarsvlucht gezien met mijn eksteroog…

leen me jouw handen kind om te vouwen de mijne werken niet meer mee en af en toe leen me ook je voeten kind om te rennen langs riet en vaart behouden bovenwinds dichterbij mijn eiland leen me dan nog je ogen kind om in te zien de wereld is van zoethout maar jij, mijn kind, van klei…

terwijl ik wacht op eten heb ik een kijkje in de keuken waar twee koks bezig zijn het voedsel te componeren obers rennen af en aan de sommelier vult glazen eigenlijk is hij de gérant die ieder kundig aanstuurt de koks schelden hem tot rotte vis op mijn bord ligt verse schol…

De postduif, op zijn lange weg naar huis, het renpaard en de snelle hazewindhond, als zo’n geleerde nou iets voor hún sprint vond, maar nee hoor, liever namen die een muis. Dat wordt een plaag, ik zie de bui al hangen. Geen kat die ooit zo’n turbomuis kan vangen.…

ik ben alleen, en dat is naar Het huis is leeg, zo zonder jou Vanuit mijn bed kijk ik opzij De leegte van de kamer komt in mij De pijn van zijn met jezelf en niet meer met een ander Voelt als een open wond in mijn hart Maar ik zal het toch met mezelf moeten doen Omarm de pijn met liefde en maak een nieuwe start Of zal ik weer vluchten… Rennen…

Maar ik wil er uit, ik wil rennen springen. Ik wil vooruit, ik wil nieuwe zinnen. Bonkend, zachtjes met mijn hoofd. Staar ik naar mijn witte kussens, gemaakt van het zachtste materiaal. Smachtend naar vrijheid, smachtend naar de dood.…

Cryptisch kijken we weg op een ander doel gericht wat wij zagen, geregistreerd categoriseert, in het hoofd rennen vooruit, sneller, harder buiten adem, het lijden op onze hielen maar wij vechten voor de overwinning gaan voor de beker van triomf zo zien we af van stilstand…

nu eikels knappend in hun vrije val zich naast de beukennootjes wagen is de zanderige allee van rode beuken en van zomereiken een losbandig tafereel eekhoorntjes rennen met grote ogen lange tenen gepluimde oren spichtig door de dreef een Vlaamse gaai scheert magistraal als een schietspoel door het lover heen…