277 resultaten.
Ik heb een mijnschacht in mijn keel
gedicht
3.0 met 42 stemmen 9.023 Ik heb een mijnschacht in mijn keel
ik val omlaag vanuit mijn kamer
zit als een pad
gevangen in een bel van steen
het is hier stil
zo stil dat ik mijn dromen hoor
ritselen als dode blad'ren
ik gil
ik heb een mijnschacht in mijn keel
een tong van scherp gesmeed metaal
en lagen gitzwart erts voor jaren
ik hak met korte felle slagen…
vieni, santo spirito
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 189 Dromen van verborgen werelden
gezang in droefenis gehuld
klanken die weerkaatsen tegen oude gewelven
Ritselende gewaden van mannen die hun gezicht bedekt houden
heen en weer deinende gewaden vol van het ritme
het ritme van hun gezang.…
Hoor de stilte
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 378 Hoor de stilte, zo stil
het ritselen van de bladeren
de wind die zachtjes spreekt
in een taal die je enkel voelt
de grond weet wat ik bedoel
als ik erop val, en mij geen raad weet
met de stilte, zo stil
die niemand hoort
omgeven met een stilte
een echo, die telkens terug komt
en enkel de stilte kent,
geef mij gehoor, stilte, zo stil, zo stil…
Ab imo pectore
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 226 Daar waar de bloesem
eeuwig lijkt te bloeien,
tussen de velden
echoot de wind;
voorbije klanken,
ritselend gras,
het enthousiasme
van een kind.
Waar de mensen
elkaar goedemorgen
groeten en
kennen bij naam.
Alles blijft
zoals het was,
de tijd lijkt
stil te staan.…
nocturne
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 43 restanten licht strekken zich lui
spelen met wolkenflarden
drijvend boven het rode uur
dat langzaam de ogen sluit
schaduwen verlengt en
voetstappen tot stilte maant
de wind zingt een requiem
op het ritme van ritselend blad
tot elk geluid verstilt
wanneer een onzichtbare mond
zich opent. hapt
en kleur en klank vermaalt
tot de kleinste…
De voordracht
netgedicht
2.0 met 19 stemmen 1.605 ik hoor wat scheuren
in jouw theater stem
die overigens warm
het luistervolk omarmt
ik zie je woorden spelen
de aandacht van de zaal
haal na haal
naar je toe
bewegen
ik zie de krop in de keel
bij menigeen verschijnen
en ik slik zelf
emoties door
ik hoor ook
het ritselen
van dorre bladeren
die je vertellen
dat hun bruine nerven…
boterzachte wind
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 264 zie je het pluisje
zij komt los van de oever
het is alsof daar
de wereld voor haar begint
pluisje, hoor je de karekiet
ritselen in het oude riet
hoor je het schrijvertje
dat kriskas beweegt op het watervlak
ach pluisje, luister naar de lente
en hoe ze neuriet in de kraag
van de trage lelie
ontwaak pluisje en voel
geef wat diep…
Slikkerveer
gedicht
3.0 met 27 stemmen 9.799 Hier hoorde ik als jongen
een uiteenvallende briket ritselen
in het fornuis en dacht:
het klinkt als zilverpapier
dat terug tracht te komen
uit zijn verfrommeling.
Ik borg dat op voor later -
voor nu.
-------------------------------------------------
uit: 'Hora incerta', 1993.…
wandeling met jou
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 2.019 we liepen samen uit het lawaai
de stilte in, een vogel zong
er was een hond die blafte
er waren stemmen in het ritselen
van bladeren, toekomst voorspeld
verleden ontrafeld, ik deed
mijn schoenen uit en jij kon niet
achterblijven, hing de jouwe
de veters aan elkaar geknoopt
met een zucht om je nek
op het breder wordend pad
kwam je naast…
Beleven van het zijn
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 98 het landschap
is niet meer alleen
ik voel het weer langs
bast en takken strijken
hoor het koren rijpen
in het zengen van de zon
ik loop niet
want de paden voeren me
langs bos en heidegrond
waar ruizelen en ritselen
alles vertellen over groei en bloei
van verleden in heden tot nu
er is geen scheiding maar
slechts eenheid in gebeuren…
Waar ik kan verpozen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 168 Met mijn hoofd leun ik
tegen jouw stam
vertrouwend op de wortels
van jouw leven
mijn zorgen vertrouw ik toe
aan jouw takken
die wel buigen maar niet breken
in de wind
de zon verwarmt jouw kruintje
doet mijn wangen blozen
geeft mijn huid
een goudbruine tint
zo kan ik bij jou verpozen
en hoor jouw bladeren ritselen
waar vogels nestelen…
Achterom kijken.
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 630 Ritselen, fluisteren, ademen en hijgen.
Ze zitten achter je aan
Lopend, rennend, fietsend of met het openbaar vervoer.
De angst vliegt je naar de keel
Terwijl je je verstopt, machteloos toekijkt.
Met je ogen dicht adem je in en uit.
Eenmaal uit je trance ontwaak je
Je niet realiserende wat er gebeurd is.…
Deze woorden...
netgedicht
4.0 met 75 stemmen 2.862 Deze woorden
die ik voor jou schreef
al wat van ons overbleef
laat ik achter
in de aarde
aan de voet van de boom
die onze namen
uit liefde
bewaarde
hij neemt ze op
en het nog
onbeschreven blad
draagt dit afscheid waardig
omgeven door een
gouden gloed
laat het
langzaam los
een laatste
ritselende groet
ademt zacht
tussen de…
Nieuws uit de natuur
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 140 ik sprak een boom over mijn zorgen
het ritselen van bladeren zei me niets
ik omarmde een eenzame rozenstruik
haar doornen voegden pijn bij boze bergen
en watervallen van verdriet
ik kuste de grond waar jij ooit liep
onder het gras, pissig groen
van jaloezie, siste de slang:
deze appel is nooit gegeten
door een eva, een helena van…
Stemmen in de nacht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 66 STEMMEN IN DE NACHT
De wind laat zich horen
vermaalt de rotsen tot fijn gruis
wat ruw was, wordt glad en ruist
boombladeren ritselen geluid
Mensen gaan slapen
melodieus snurken van akkoord
Een los luik antwoordt
is beveiligd met een vloek
Even later, twee stemmen
dan kraakt een koperen bed
De wind kalmeert, ontspant
bereidt zich voor…
Je sporen huilen dauw
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 441 je kwijnt in helderheid
ogen fletser als in spijt
de zon kan zelfs zijn licht
niet aan je kwijt
het gras buigt zacht
je sporen huilen dauw
omdat de kleur licht
groenig aan je voeten kleeft
bladeren dwarrelen rust
ritselen de stilte
in vergeten drukte
speelde hier plezier
je adem slaat de wereld aan
met kille somberheid
het dreigend…
Herfstkleuren afscheid
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.777 poging
Om jou toch te laten blijven
Heeft een groot deel van de bomen
Zijn groenkleur afgedaan
Die bladeren, gemengd gekleurd
In tinten van het stoplicht
Schilderen met zonneverf
Mijn kaaklijn glanzend goud
Wij staan daar in die duinpan
De ansichtkaart voorbij
De eik weet te vertellen
Dat dit nimmer heeft gefaald
Maar bij de laatste ritsel…
Herfstbladeren
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 889 in de grijze deemstering
hoor ik je ritselen en rillen
hoor ik je zuchten
onder die kale boom
koesterend de herinneringen
winterslapen met een
nieuwe droom.…
Gravensteen
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 208 een aartsvader leest de uitgevaren nymf
in mollige winterdagen postuum de les
voor in ‘t hijgend oor, strijkt de hand
over de verzilverde gram
een binnengesmokkelde vriendin
dringt in, de ritselende tuin staart
naar het kronkelend gebaar
van het schijnverloren wild
een balsemstruik op de borst
haalt aan, de slakken breken
door,…
Crea
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 398 weerloze poëzie
waarin mijn geluk meegesleept
word in toekijken van pronken
in gebloemde stilte van overleving
puntig scherp met zielskracht
wervelend om iets tot uitdrukking te brengen
in trance wentel ik door mijn creativiteit
voedend mijn verbeelding in schoonheid
van gebaren uit het hart gegraven
in ritseling…
De rust van de natuur
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 409 Ik luister naar de wind
De stilte bevalt me wel
Dan zit ik op mijn kamer
starend uit het raam
en zie de vissen zwemmen
hoor de vogels fluiten
en voel ik de rust
de rust van de natuur
Het waait een beetje
de takken gaan heen en weer
Groene blaadjes worden bruin
en bedekken later de grond
Het ritselen is rustgevend
ik word er kalm van…
De overpeinzing
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 132 Een enkel licht, een ritseling.
Voorzichtig fluiten van een vogel,
toch is er stilte.
Betonnen warmte,
massieve geborgenheid.
Gekrioel geleid in goede banen,
groet of glimlach, vluchtig doel.
Zovelen bij elkaar gepropt,
een concentratie van talenten.…
Honden uitlaten
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 441 de regen striemt
dikke opgehitste strepen water
zoals de moesson
in het regenwoud
vandaag wil het
niet echt licht worden
de laatste bladeren verlaten
levensloos de bomen
gaan op hun rug liggen
in de zompige ondergrond
druppels kletteren onophoudend
op onze ingepakte lichamen
de takken en bladeren
ritselen, kraken en knakken
onder…
Journal intime (school 11)
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 739 Mijn vingers ritselen.
Mijn buurvrouw zwoegt.
Black-out? Ze zucht.
Luchtig knip ik.
Ik verdubbel papiertjes.
Ik schrijf woorden en namen.
Ik gum ze weer uit.
Hij zit drie meter achter me.
Kijkt hij?
Schaar, gum, potlood, plakband.
Zijn ogen zijn licht blauw.
Ik doe ze in mijn etui.
De rits gaat dicht.…
WACHTEND VOORJAAR
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 98 Ritsel op zolder.
Ongedierte? Insluipers?
Vogels doen hun nest.
De kraai pikt in gras,
maakt van het veld een kunstwerk:
"kastanjebolsters."…
Nachtritme
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 212 stilte bemantelt de aarde
enkel de bladeren ritselen
vol is de maan
de dichter is opgestaan
waarom nog
in woeligheid wachten
zijn hand wrijft langs het gezicht
hij plukt woorden uit zijn gedachten
strijkt een zwaluwstokje
een kaars brengt hem licht
hij schrijft en schrijft
zijn rijke poëtische klanken
niets blijft meer verborgen…
nacht
gedicht
4.0 met 3 stemmen 776 nacht
komt wonderlijk dichtbij
neemt mij in zich op
nog
zie ik
in de vage gloed
van buiten
aldoor brandend
neonlicht
bladlappen buigen
wil ik dat hier beweging is
hoor onheilspellend engelenhoofdjes ritselen vleugelvruchten
vallen
ontvallen
roteren boven de sloot
draaien om hun as geruisloos
en ik wil met hen zinken
nerven…
in een nieuwe heksenkring
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 556 nog geniet ik van de zon
die de rijke oogst
van zomer kleurt
de wind al ritselend
naar herfst geurt
paddestoelen dansen
opgeschoten in een
nieuwe heksenkring
het bos lost langzaam
zijn bebladering
de ochtendkou
vernevelt gauw in
warmte van de aarde
onttrekt het zicht
op winters helderheid
nog is dat bedje niet gespreid
maar…
Liefdelijk
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.124 De vale ochtendschemer
De warmte van je lijf
Jouw armen om me heen
In ons knusse slaapverblijf
Het bonzen van jouw hart
Mijn vingers door je haar
De kleding die je draagt
Als ik stiekum naar je staar
De geur van verse koffie
Het ritselen van de krant
Gezamenlijk ontbijt
De poesjes in de mand
Het ochtendritueel
Onze lichaamstaal
De schone…
De triestigheid 's avonds
gedicht
2.0 met 18 stemmen 7.002 Ontstaat een ritselen en geknaag.
Een roetkraai ruimt het stoppelveld.
De haagbeuk heeft zich opgemaakt.
De tuin ligt als een laken
kaal.
Op donkere velden brandt het loof.
De toren geeft de uren aan en wind
bevoelt haar jurk. De rug buigt
als een hazelaar.
Een hand omsluit een hand, een berm
rijst op.…