wandeling met jou
we liepen samen uit het lawaai
de stilte in, een vogel zong
er was een hond die blafte
er waren stemmen in het ritselen
van bladeren, toekomst voorspeld
verleden ontrafeld, ik deed
mijn schoenen uit en jij kon niet
achterblijven, hing de jouwe
de veters aan elkaar geknoopt
met een zucht om je nek
op het breder wordend pad
kwam je naast me lopen
hield mijn vingertoppen vast
alsof ik weg zou kunnen zweven
Geplaatst in de categorie: afscheid