Alle inzendingen over rode wijn OR ets OR ritmisch

Ik haat die taal van wijze vinologen: Die wijn smaakt naar noot, truffel, rode bes … Dan denk ik: God, wat zit er in zo’n fles En voel ik me bij voorbaat al bedrogen . Hebt u soms in deze winkel, magazijn Een lekkere fles die smaakt naar pure wijn?…

in tegenlicht een bladerloze berk een levende ets waar de sapstroom stokt en takken niet meer wringen het licht licht ook de kleinste twijgjes uit met schitterdruppels op de vochtige bast sporen van een late mier…

Woorden, slechts woorden en niets dan lieve woorden scheiden mij van jou.…

Omdat het mij voor hartkwalen behoedt, krijg ik liever mijn rode wijn vergoed!…

Je drinkt wat rode wijn, rookt een sigaar of twee en went eraan te zijn. Het leven valt niet mee, maar het valt ook niet tegen.…

De warmte van de open haard De oude kat die vredig spint De rode wangen van het kind Zijn mij vandaag het meeste waard Het nippen van die zoete wijn Oh, even van de wereld zijn…

Rozijnen, kwark, een rode paprika, Geraspte kaas, sjalotjes, hazelnoten, Crème fraîche, siroop, bouillon, garnalen (grote!), Drie grapefruits, slagroom en twee ijsbergsla. De wijn: twee wit, twee rood en één rosé, En doe nog maar een flesje Grand Marnier.…

Rode wijn met thee geschonken. Dronkenman met laag verzet. Harten die om deuren buigen. Cognac, nodeloos, koud gezet. 'Draag je mijn stukken?', hoort hij vragen. Onderwijl zijn ogen nat. Druppels langs een glas, een fles die ooit veel voller was.…

wijn en geef geen oordeel over scheuren ik laat gewoon de barsten over stukjes leven treuren zie jij de angst zie jij het uitzicht de verte beloven scherven zijn geruimd de rotzooi is verdwenen mijn flat mijn thuis ga ik daar nou echt leven…

wijn geef geen oordeel over scheuren laat gewoon de barsten over stukjes leven treuren zie jij de angst zie jij het uitzicht verte nog beloven scherven zijn geruimd de rotzooi is verdwenen mijn flat mijn thuis ga ik daar nou echt leven…

Ik zie je jouw schaduw drukt een ets in mijn geheugen de gloed van koper geeft niet de warmte die ik zoek ik tast in lucht lijnen lijken samen te stromen maar mijn horizon zal jou nooit bereiken…

terwijl ik in de spiegel keek begon het hart wat vreemd te kloppen ritmisch onbekend maar nog geen noodsignaal of benauwdheden op de borst maar wel anders dan ik was gewend trok wat rare bekken en een paar gekke gezichten maar het vreemde wilde niet wijken groeide zelfs in spanning en ruimte die het wilde gebruiken om…

In mei kocht ik een sjaal, een rode, omdat rood toch steeds terugkeert. liep toen door, eerste links, dan weer links en kwam uit op een binnenplaats bij een bank aan een bakstenen muur waar een viool de ruimte vulde, een viool van wijn en waakzaam vuur.…

het dodemansfestijn verwacht de verzuchting van plengende tranen met rode anjerkus chrysanten witte wijn gelach in afscheidsroes het dodemansfestijn verhoopt de verheerlijking voor zij die vielen met bloemenzee festivals en kerkhofstille zuchten…

Bedrukkend en zwaar hangt zwaartekracht aan mijn hart terwijl kille tranen rode wijn druppelen uit mijn glasgordijn mijn kraan alleen maar gal kan spuwen en mijn glas alleen op tafel staat…

het rood van mijn tong speelt op tonen uitslijtend in een stem van uitgeknepen poëzie het zijn de oude woorden klinkend in de kelken van oude wijn sommigen zijn gegaan, gedreven door zinnen en door de golfslag van het bloed…

Jij bent een rode roos de zon op mijn kruin helder water dat stroomt een fruitige wijn bloesem in de lente met zijn heerlijke geur en een vlinder vol kleur Ik zou jou willen zijn...…

Te zien dat in mijn beurs de duiten wat vermeren, En dat ik dagelijks win dukaten bij 't dozijn; Te hebben kelders vol van Franse en Rinse wijn, Om, als 't geluk mij wel gevalt, mijn vrienden te trakteren.…

Wijn dient van goede reuk en goede smaak te wezen, Dan nog een klare glans die wordt er in geprezen, Ook dient hij niet verschraald, maar vers getapt te zijn, En vocht aldus gesteld dat noem ik goede wijn. Maar wijn van rode verf dient niet te veel geschonken, Want 't maakt de buiken hard in overmaat gedronken.…

Wijn dient van goede reuk en goede smaak te wezen, Dan nog een klare glans die wordt er in geprezen, Ook dient hij niet verschraald, maar vers getapt te zijn, En vocht aldus gesteld dat noem ik goede wijn. Maar wijn van rode verw dient niet te veel geschonken, Want 't maakt de buiken hard in overmaat gedronken.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Een lach een kus rode wijn en sigaret Naast vallen woorden op de koude vloer waxinelicht met muziek zijn ogen maken haar naakt Daadwerkelijk.…

Het glas was omgestoten En de wijn verspild gemorst Rode druppels op je rondingen Laafde ik mij aan jouw ontblote borst Willoos liet jij je leiden Zonder duidelijk besef Vermorste ik jouw kuisheid…

De krassen in mijn ziel Die mij tot stilstand Brachten, hebben Na jaren van zorgvuldig Wachten hun voor niemand Zichtbare schuilplaats Verlaten - Vannacht hebben ze Zich met mijn nagels Als ets-naalden In mijn gezicht gegrift, Zijn de verwondingen Zichtbaar geworden op de wangen Van mijn bange gezicht…

goede wijn, net als goede gedichten, worden met de jaren één festijn. bij minder kwaliteit, zie je op hun gezichten de nasmaak van azijn!…

Buiten regent pijpenstelen schemert pittoresk de oude straatlantaarn In café de malle molen pronkt een gladiool in zilver dronken van de wijn Rood als karmozijn denkt hij in een schommelschuit te zijn proost op kotters en galjoten…

Rozenrood, de lippen bloot ik brand van verlangen Rode wijn bij maneschijn Ik ben van jou bevangen. Hartstochtelijk klopt mijn hart jij hebt mij gevangen Ik voel me vrij mijn lief en ik blijf naar jou verlangen…

Draaiend en krassend maken de schaatsers etsen in rossig zonlicht. Traag verdwijnt de zon: oranje nevels stijgen in het kale bos.…

spelen met de klanken ongeweven patronen laken hier iets dikker, daar juist slanker stellig nooit echt klaar te maken proeven van een zoete wijn rood als diepgeworteld zijn zoeken naar dat eeuwig raak schrijft de pen, ontpopt een weg langs uren vermaak daar schuilt de kameleon rood als, fruitig als, giftig als stil verlangen…