Alle inzendingen over sneeuwvlokken

belaagd door talloze sneeuwvlokken haal ik buitenshuis een frisse neus blijk naderhand niet alleen een heus verkild reukorgaan naar huis te lokken maar ook brandende handen waarop de sprinklerinstallatie meteen reageert een stijve nek alsmede lippen bezeerd hoge nood het plassen houdt niet op mijn droge huid is finaal open gekrabd mijn…

Stil is de nacht, een koude wind blaast sneeuwvlokken naar het aardse veld en bedekt het groene gras met een deken van schoonheid. Kruiend ijs weerspannig aan de oever van de vliet. Koud en kil is de wereld om ons. Behaaglijk en vredig verwarmd de ziel ons bestaan. Geluk koesterend in een deken van liefde.…

Als magische witte sneeuwvlokken, die ronddwarrelen in mei. Een ware winterwonderland, waarvan ik de warmte voel in dit getij. Wauw,ik voel me geweldig, ik voel me bijzonder,speciaal en goed. Ik denk niet dat je in de gaten hebt, wat je allemaal met me doet.…

jongenskoor Abide with me, het was heel ingetogen Ik zou mijn lief je tranen willen drogen Ontsluit je hart en ziel, leen me je oor Nu ik het voertuig van mijn geest verloor Kom ik in vlinders op je toegevlogen Dans ik in goudvonk boven menig meer Raak ik je wangen aan in zachte regen Ga ik geregeld op in al wat leeft Daal ik in soorten sneeuwvlok…

Hij weet zich met zijn ongemak geen raad, dus danst hij vrolijk, wild en onbezonnen; hij heeft een web van sneeuwvlokken gesponnen want binnenkort is ’t immers weer te laat.…

tijd de neus gedrukt in het naar stof riekend trijp van de versleten canapé Naar buiten kijkend in de wintergrijze lucht een sledetocht met paarden over het landgoed van mijn vader gehuil van wolven in het woud de wereld was nog ruim en koud op het bloot van het gezicht Een houtblok maakt gerucht vonken spetteren omhoog sneeuwvlokken…

Slaan buiten sneeuwvlokken tegen het raam, van binnen sta ik helemaal in brand. Een liefdespijl van een God trof voldaan mijn hart. Is een pijl ook bij haar beland? Waarom heb ik jou niet eerder gezien? Misschien omdat het eerder te vroeg was en later beter dan ooit. Goed bezien beschouw ik jou als mijn geluk.…

gedijen De zon richt zijn pijlen op de roos van de geschatte tijd zijn oog ziet het vertrek tot aankomst die we in alles delen We staan met beide armen en benen gespreid in de geopende ogenblikken zoals die zo bedoeld zijn, niet in losse fragmenten waarin we stikken maar dichter tot elkaar, het is de eerste en tevens de laatste sneeuwvlok…

Een sneeuwvlok daalt dwarrelend en bedekt, gevolgd door meer, wat ooit weer wordt gewekt.…

De wind fluisterd hoorbaar je naam De bomen wiegen heen en weer De regendruppels verklaren de liefde op het raam Ik mis je en dat doet zeer Het sneeuwt en buiten is het guur Vroeg donker, sneeuwvlokken tegen me gezicht Mis de passie, mis het innerlijke vuur Cupido`s pijlen zijn verkeerd gericht Vogels fluiten,bijen die zoemen Lammetjes…

in de ogen van een voorbijganger stralen versplinterde ijsblokken striptease dansende sneeuwvlokken zijn net als witte prostitué’ in baarmoeder van dit moment er sprankelt warmte in mijn hart maar zal jij dat uit mijn ongeschreven brieven vertalen dat ik alleen jou bemin…

Waar de winter speelt En sneeuwvlokken uit worden gedeeld Zijn vogels al vroeg in de weer Rond huis zie je er telkens meer De nootjes in het bos zijn aan het op raken En pinda’s uit de tuin die ook lekker smaken Ze komen weer nestkastjes inspecteren En jij ziet ze vrolijk jongleren Ze weten je te raken Zorgt voor voer wat extra zal smaken…

Een wereld van wit Waar sneeuwvlokken gedijen Invoelbare kou De zon ons ontrouw Grijswit uitzicht Een witte deken vol landschapsrust Bewust van tintelende handen Kou door wanten Weidsheid in wit Grauwheid verspreid Knarsende schoenen door de sneeuw Paartijd voor vosjes met luid geschreeuw Door kou volgt warmte Berenburger heeft z’…

met vloeibaar goud zijn gevuld Wat de dag verder nog brengt hij kan niet meer stuk Hoe afwezigheid van slaapgeluid een nieuwe morgen vult Ik hoop dat jij nog slaapt het is hier zes uur drie maar als je wakker bent aan me denkt en gaapt zoals ik dat van je ken weet dat ik wakker ben van jou en alleen hoewel er velen om mij heen Een sneeuwvlok…

Mijn sneeuwvlokkend verhaal Mijn verre verblindende ster... Mijn spatje melkweg... Jij bent mijn wonder, gebeeldhouwd Om tijdloos naar te kijken Ik zie mezelf in jouw oog weerspiegeld De mooiste blik die mij ooit gevangen houdt…

kleuren koude handen glijden vanuit wollen wanten de warmte tegemoet op de stoelleuning een dikke sjaal onder de kapstok staan de moonboots ze lieten een nat spoortje na op de treden van ‘t portiek op tafel geurt chocomelk een roomboterstaaf warmt het geheel kaarslicht wakkert de sfeer van winters genoegen aan buiten dwarrelen sneeuwvlokken…

Tussen de sneeuwvlokken hoorde ik de bijen zoemen. Maar toen de lente was gekomen Vielen voor mij ineens de bladeren van de bomen. Het waren grauwe dagen. En de zon scheen nog maar bij vlagen. De waarheid kwam naar boven, Ik wilde het eerst niet geloven. Duwde het weg uit mijn hart, En wilde weer een nieuwe start.…

Sneeuw Witte vlokken over Veluws land Menig vlokje op de woeste gronden beland Kou en mistroostige sferen Siberië zullen we leren Sneeuwvlokken door ijzige wind voortgedreven Rode wangen tijdens het landschap beleven Snijdende wind voelt aan als striemen Wildsporen die in de sneeuw ontkiemen Sporen volgen van een vos Z’n pootafdrukken…

nieuwe minnaar zuigt ochtendlicht deze kamer binnen zuchtend tussen bed en spiegel Dromen slapen in haar haren achteloos ontvangend kraakt het bed vol bloeiende jasmijn Gesuikerd smaakt zijn tong wellustig trillen geheimen loswekend uit haar stof Kietelende steelse toppen bedwelmen teder buik heupen dijen borsten Dwarrelende sneeuwvlokken…

. ---------------------------------------- uit: Sneeuwvlokken (1888)…

Sneeuwvlokken witten een wintertafereel. Duizenden kristallen sluiten zich aaneen tot een geheel. De hemel strooit zijn onschuld uit over mijn verdriet Van wat alleen de hemel als rechtvaardig ziet. Rozen kleuren het leven tot aan de dood. Symbolen van hartstocht kleuren de onschuld rood. De hemel gaat aan de aardse symbolen niet voorbij.…

ons toegestane tijd, zijn oog ziet het vertrek tot aankomst waarin hopen alles weer te helen We staan met beide armen hoog en benen gespreid in de verlaten ogenblikken goed bedoeld blijkt een gesloten net van alle fragmenten elke dag gevoeld Een verbond brengt ons dichter tot elkaar, het is de witste eerste en tevens de donkerste sneeuwvlok…

De vorst doet snel zijn zwembroek aan en ik ga met een kruik onder de klamboe Sneeuwvlokken bedekken het graan het is tijd voor de kerstbarbecue Haardvuur brengt romantiek in juli maar mag ik jou niet warmen in juni?…

stille traan op een foto of even gehuld in juist dat vest of die trui waarin de geur nog is blijven hangen kerst en straks oudejaarsavond momenten om er even stil bij te staan dat niets in het leven vanzelfsprekend is en om er dan op een januari weer met frisse moed weer tegen aan te gaan hoor het fluisteren van de wind tussen sneeuwvlokken…

Ho, ho, ho, weerklonk ‘t door kerstnacht terwijl alle sneeuwvlokken nederdaalden Vervoerde de Kerstman zijn kerst vracht ho..want zijn kont zat vol dennennaalden Vrolijk en gelukkig kerstfeest, klonk het terwijl de Kerstman de rendieren stuurde Maar achter deze dierenkonten stonk het nu de ene na de andere scheten afvuurde Kerstman beval…

edoch, als poëzie mijn taal beweent en sneeuwvlokken zich leggen aan de stem bij mijn voet wie wiegt dan mijn droom aan de harlekijn die ik hierin had ontmoet?…

Nu de sneeuwvlokken ook na vijf jaar op deze dag een laken over 't groen wensen, de vraag wat kunnen we doen en betekenen gelukkig geen vrouw als Lot situatie geeft verweeft mijn pen gevoel niet krassend teder.…

Sterren verzin ik boven het witte ijs, als een sneeuwvlok zo licht gaat mijn lach mee op reis. Tegen de muur hinkelen wolken vrolijk op ’t blauwe papier. ‘k Kleed mij warmpjes met het roze jasje van mijn pluchen knuffeldier. Ik vlieg door schaduwen, verjaag al het grijs.…

's Avonds woelt de kleine jongen behaaglijk dubbend in zijn warme beddenlakens kijkt naar het slaapkamerraam bewondert voorstellingen van het nabije duister regen roffelt plagend met spitse vingers op het zwarte glas sneeuwvlokken komen aanzweven krioelen als wilde spoken over en door elkaar heen willen zich opdringen maar…

<<<<<--------------->>>>> mijn leven dat mijn lichaam draagt, de zoemende koelkast in mijn hoofd, regen of loeiende dagen in de zon, nooit is er beheerstheid onophoudelijk gaat de chaos als een dier tekeer de zwarte sneeuwvlokken van de willekeur gevaar in het verkeer?…