Alle inzendingen over stip

Geen stip, geen lijn, geen omtrek. Er is niets wat er hoort te zijn. Het is leeg. Een grijze omgeving, zonder plek van mij. Geen beschutting, een grote ruimte, die van niemand blijkt te zijn. Ik sta erin en kijk er naar. Maar mijn figuur derangeert. Niemand hoort hier thuis, in deze wereld van grijs en gruis.…

gebroken was de brug waarop jij had gelopen wat stappen en een armzwaai vonden we terug de sporen nog ontbloot van dood haalden de overkant in ringen aan je hand ze wenkten blauw maar in een hoofdomdraai wees je de richting aan waarin jij wilde gaan wij zijn afgebogen jouw verte werd een stip de brug is nog gebroken omdat die onze…

jouw stip aan de horizon nachtvlucht over zee al dan niet luisterend oor bladverliezend geboomte ik herhaal mijn afstand…

natte bladeren vallen in het vale donkergroen van nog steeds groeiend gras in verwaarloosd plantsoen geven traag het veld schakering na hun vlucht als weerspiegeld in andere tinten de grauwzwarte lucht maar ook het onberekenbaar in de draaiende wind bewegend accent van de witte stip van door kind losgelaten boodschappenlijst een blad…

Het is niet zozeer dat mijn hart de vluchtweg is van de bruid, neen de jonker was van huis uit arm *** kromme tekens een stip met een haal met aan het eind dat open maar verwaand steeds maar weer het antwoord weet al zijn de vragen onschuldig doch is het berouw verankerd in het meisjeshart dat niet één maar vele kamers had.…

eenzaamheid zoekt het schelpenpad dat ik achtergelaten heb het zal zachter zijn nu ik er mijn dromen als van trap tot trap neerleg ik draai me om langzaam vult de zee mijn ogen met een zilvergrijze zon een meeuw wordt weer een stip, schip in de verte ongehaast misschien is het een teken dat de horizon zich verdiept in een stilstaand…

Natuurlijk ga ik kijken om zeven uur vanavond naar Zijne Excellentie de Minister President de heer Marc Rutte en vooral luisteren het zal weer een boodschap worden van een manager want een echte volksleider is hij niet geen enkele stip aan de horizon van ons zo gave land wel stipt en resuluut en overal gehoorzamen aan het nieuwe normaal,…

onze wegen scheuren een splitsing en mijn ogen wenen me uit hoe uw rug tot de stip krimpt die ons warme hoofdstuk afsluit de enkele flitsen en gevoelen die mijn geheugen nog omklemt lijken door uw verlaten getand en mijn hart bloed het bijlen de forse adem van het lot heeft uw zachte zeilen in andere richtingen gebold en het…

je kunt me blinken zien als een zeiljacht of een schip varend aan de zilte kim niet meer dan een verre stip mijn verhalen die zijn stil mijn tranen zijn onzichtbaar de straffe wind is met me mee mijn zeilen zijn onklaar mijn angsten zijn verborgen geen maan of leidend ster het anker overboord gegooid maar de bodem is te ver…

De oogleden nog dichter dan voorheen om de dodelijke spraakwaterval te ontwijken, heel de wereld is kozak en het paard sterft in het weke ijzererts een opgeworpen barricade herbergt slechts nog stedelijke lijken die in ’t laatste moment nog zwaaiden met de rode stip en banzai schreeuwden tegen de opperste vijand – het wassende water wat…

ik ruim mijn oude dromen op de ene verpulvert in mijn handen de andere valt in duigen op de grond de broze droom raakt mijn ziel zacht zingend voert de verstilde droom me mee onderop liggen gekreukelde blinde dromen van ongekende kwaliteit in deinende dromen bezeil ik de zeeën de aarde is een verre bleke stip ik weet…

ver van het rumoer zwaait met dunne armen de oude tijd aan de grond geklonken in het licht van de zon baadt de krassende tram stap in snel blijf maar zitten stap nu uit ga door van a naar b aan puffende lijven kleeft de warmte in krap bemeten tijd de waarheid ongeziene drenkeling verder weg niet vooruit een bleek witte stip…

Tijd is een relatief begrip, een punt aan het einde van een regel, ’n stip.…

Namen onthouden kan ik niet gezichten nog veel minder maar dat is al. Want heel gelukkig ben ik zo vreselijk goed in alle andere en veel belangrijkere zaken. Vandaar dat ik, direct na het ontwaken, mijn spiegelbeeld toespreek “Je ziet er weer puik uit vandaag, je mag er duidelijk wezen ». Ik zeg het onverbloemd, mijn licht onder…

ik heb eens een meisje gekend ze was mijn nummer 1 met stip ze zoende ongelooflijk hemels ik noemde haar 'mijn scharrelkip' trots op deze naam en blij pronkte ze als ware haar veren ze stapte meesterlijk elegant daar kon menig dame nog van leren ze had lippen als pure boter roomzacht, een goddelijk wonder ik wilde niet leven zonder haar…

Elke eerste maandag van de maand, wordt het alarm getest, geloei klinkt overal, net als bij ons in huis, de hond (je) kan het geluid zo goed weerstaan, dat ie, met stip bovenaan, het loeien van de sirenes overstemd!…

Het licht van de Blijde Boodschap moge hoog aan de hemel staan 's nachts als grote klare ster overdag een ijle dwergzon dit hemellichaam is bereid altijd het kleinste vonkje uit zich te laten dalen op een ieder die Gods stem wil horen zal dan door bloed en ziel stromen een vlammende stip zijn brandt aanwezig verborgen straalt milde tucht…

een vogel die we vaag vermoedden klonk uit de lucht een stip die zong was thuis uit onze doos ontsnapt later vouwde al het vee zich samen voor de hekken droomden wij dat na de regen onze namen zouden groeien in het gras leek de puzzel toen we gingen al een beetje opgelost…

'een lekker vrouwdier van plezier' dacht het mannetje en fier nam hij haar in snelle wip da's pas padden'trek' met stip dreigend stond een stille reiger aan de oever van de plas schudde 't hoofd bij zoveel ijver vond de hartstocht niet van pas hij had ook wel trek in pad bedacht grimmig: 'weet je wat ook al is het dan niet fair…

gebeuren kan het zal wel weer betijen gun mij een landelijke man die als de boer over zijn hekje als "eigenaar" genieten kan van weiland, akkers, boerderijen want niemand komt daar verder aan schenk mij toch de tevreden man die groetend fietst langs Drentsche dreven het groen van buren velen kan zijn eigen groenten nog kan kweken met stip…

Uitmondend in een stip. Zo klein geworden daar waar het eerst groot begon. Weliswaar is er perspectief. Twee vleugels tussen twee lijnen. Soms vliegt het weg heel naïef, dan van het grootte naar het kleine. Mijn perspectief houdt van het leven.…

het water kaboutermensen puntmutsten hun groet het zag er zwart van afscheidnemend velen meeuwen krijsten schor hun groet water sloeg in deining terug met golven hoofden braken ze maar argeloze voeten werden nat bedolven met een laatst signaal de haven uit de zee draagt langs de pieren het kleiner wordend wit als stip…

Op een Das Een dommige das uit Damwoude Was laatst zo ontzettend verkouden, Dat hij vanaf toen (Onnozele oen) Zichzelf voor zijn mond placht te houden! Op nog een Das Een sombere das uit Maasbracht Gedraagt zich bijzonder verdacht. Hij wil, depressief En zelfdestructief, Voortdurend om…

Op een Hoenderkoet Een hoenderkoet, geen lachebek, Met een merkwaardig spraakgebrek, Was sinds zijn jeugd in Sas Van Gent Met broederliefde onbekend: “ Si'ds het achteloos gevoeder Va' mij' liefdeloze moeder, Wordt mij' broer, die harteloze ploert, Door mij' vader stiekem bijgevoerd. Moet ìk da' ook 'og, hypocriet, Gaa'…

Op een Coelacant Bij Wijk aan Zee zwom elegant Een mooie vrouwtjes coelacant Daar kreeg zij een warm onthaal Van een plaatselijke aal, Wat door die coelacantse trien Als heel erg slijmen werd gezien. Daarom was zij naast charmant Ook wat aan de koele kant. Op een Rog Een rog bezat te Overschie Een prachtige patisserie…

Anders, Het brillenslijpersgilde van Oom Carel, Dat in de ogen van veel Nederlanders Door lockdown toch behoorlijk werd ontwricht Werd bange hoop de bodem in geslagen Toen aan het eind der tunnel nog geen licht Noch aan de horizon een stip kwam dagen Hetgeen ons zichtvermogen wat verlicht Het OMT raadt Rutte wat het wil Het kwaad dat…

Een stip in civiel patroon van de doordrukstrip. --------------------------------------- uit: 'Het ongelooflijke krimpen', 2006.…

Dan laat zij de foto zien, golven grijzig wit tonen ons een stippellijn, contouren van het kindje klein, het hartje is een stip, in mij springt het open wat ik nu al voor dit jonge leven voel, stil ontluikt een omahart, liefde overspoelt.…

Via zes donzen blaadjes zal hij, gekoesterd door wat leidingwater, zich met stip ontplooien tot de hoorn van een vintage-grammofoon. Waarna zes meeldraden de stamper in gebed omhoogstuwen... 'Gloria in excelsis!' zwelt, schalt, echoot het door de woonkamer. 'De Messias is écht geboren!' 'Amen,' roepen de huisgenoten.…

jij was het bijna verleerd had te lang in de grijswitte wereld van winter verkeerd die nu overliep van dooiend ijs smeltwater met modderig contrast toch zag ik de eerst gekleurde stip in het wittig pluis het is daar waar lente al heerst en jij met warme adem en lach de ontdekking uitpakt een pril rozetje van het nieuwe lentegroen…