Alle inzendingen over tol

Ik ben nog op en schrijf nog wat. Het hoeft zo laat niet meer te rijmen. Met wat ik denk nog wel, maar niet in klank. Het is stil in huis en buiten ook. Even nog een luchtje scheppen en genieten van de sterrenpracht. Het is zo stil daar boven, net of daar helemaal niets en niemand is. Maar dat weten we niet zeker. En het zou toch zonde…

het plaatje is compleet niets ontbreekt de kroon op de schepping is haar lach die dreigt nu te worden afgepakt door streken jaloezie de eerste hints zijn genegeerd zonder boze sneer pas later wordt de puzzel gelegd als iemand afgunst zegt het meer beter best begint zijn tol te eisen wij zijn niet allemaal gelijk het…

had mogen zijn Maar elke keer als ik zo kijk Moet ik toch weer betreuren Dat mijn leven is gegaan Zoals het moest bestaan Ondanks die openbaring van de mooiste kleuren En dat ik hiermee mijn leven vul Als strepen op een doek Met kleuren verf zo fris en gul Over een diepe zwarte laag Van vernieling en verderf Ach, die prijs dat is mijn tol…

R.J. van Tol…

Het is een spel een dagelijks spel van licht en donker donker en licht De rollen zijn verplicht: dag & nacht blauw & wolken zon en maan,de hoofdrol Het oneindig spel eist zijn tol: nat worden van regen koud zijn door snijdende wind val op glad ijs geen hand voor ogen zien door invallende duisternis.....…

de schepping begiftigd met een aantal hulpverleners die met ons gestalte en vorm hebben gegeven aan het ontstaan van leven en de eigen maatschappelijke ontwikkeling van ons bestaan hier op aarde dat opgetuigd was met alle mogelijke toeters en bellen als natuurlijke hulp die zich specifiek ontwikkelde door alles wat nodig was door tools…

R.J. van Tol…

Door het stopgat van mijn woordenbad blazen resten schuim een laatste adem uit, eisen hun tol op als de dag de nacht doormidden breekt, als het duister zich verslaapt in greppels, beroering van ruimte in de morgen,zich te bruskeren met beelden,die ik reeds al zo lang verzon, me te voegen naar de dynamiek van vrije forellen, voorwaartse…

laat me maar drijven op een oneindige zee oeverloos deinen met eb en vloed mee de wind als mijn vriend golven als huis in hun eeuwig geruis heb aan de hemel mijn leven getekend met wolken in buien en regen als sluiers daar waar zij raken de lucht en het water streept horizon bol eist bestaan weer zijn tol want grenzen verleggen…

precies daar op de scheidslijn van kunnen en willen gloeit de rode draad in volledig bewust aanwezig zijn het sust geen geweten vergeten daden vragen toch hun tol goedschiks of kwaad gedacht bij elkaar gebracht voelt alles als de diepte van een grove barst, traag en vol met voeten in aarde wars van wat je wilt gilt het gemoed…

Zweep zoekt tol om door het leven te rollen. Vlieger zoekt touw om te laten vieren. Boer zoekt vrouw al twaalf jaar op de televisie. Muziek zoekt vriendschap in alle toonaarden. Licht zoekt inzicht twee linker handen geen bezwaar.…

hier speelde ik op de dijk madeliefjes plukken de pinksterbloem bewonderen en dan de dijk af rollen naar onderen hier speelde ik tikkertje met de kinderen van de buren leerde draaien met de tol geen auto´s die er hinderden en wat beleefden wij en lol hier leerde ik schaatsen op de dichtgevroren rivier geen tijd die ons haastte…

De ogen nat, de haren droog, verruilden ze het tij te vroeg, voor wat eerst op een zandpaleis leek en afgedreven was in een afnemende jeugd, gedacht daarop luchtkastelen te bouwen, streek de tol op, vergat hiernaar te streven, om op de ruïnes te rouwen, waren we maar in die deugd gebleven.…

Hard zijn eist een hoge tol die hij moest betalen om maar niet te zwichten Geen keus dan lijden bij elke spin die hem de aanblik bood - stervend in haar witte dood…

Laat de wereld maar strepen totdat je draait als een tol. Wat maakt het uit voor dit moment. Ik doe met je mee, houd me vast, en we draaien ons door die donkere dagen…

Je pakt me bij de lurven als een bok laat me draaien als een tol totdat ik wankel links of rechts om mij te ketenen gedwee en volgzaam op mijn grond in mijn licht uitstralende bloementuin waar je de lelies vermorzelde en de doornen plantte niet wetende dat de wortels met elkaar verbonden blijven in vruchtbare aarde…

Hoezeer het schrokken van uw haat u leidt, dat u zich in uw gal verslikt en bol uw rode hoofd laat draaien als een tol, dat zweren van verwijt te barsten staan in uw bevroren schoot, tekort gedaan door het wier pen u nu ter dood benijdt, omdat het u bij leven koud liet staan en tot verrukking nu een ander leidt.…

Zingen, lief, is zich versteken In een vindbaarheid zo schoon, Dat naar echo-lichte woon Onder jeugd-en-liefdes teken Blijde pelgrims nooit ontbreken Tot de tol van zingens loon,- Zingen, lief, is zich versteken In een vindbaarheid zo schoon!…

Weldra tol je als een op de grond geslagen vlieg en je bedenkt: dit speelt zich af als iets wat zij heeft vastgelegd, maar het voltrekt zich onbepaald. Pas later lijkt je oog vertrouwd met deze buitenissigheid wanneer de kamer zich herstelt. Zelfs van het meisje is geen spoor.…

Ik houd het zo niet langer vol en straks betaal ik vast de tol als ik niet wijzer wil gaan leven... Ik wil daarom - al is het even - heel rustig worden en vertrouwen dat enkel kalmte op kan bouwen wat echt de moeite waard zal zijn.…

scharrelen en dwarrelen bedekken en bevlekken jagen en vervagen geuren en verkleuren verzachten de gedachten omwoelen het gevoelen Fel gekleurd bij zonneschijn vervagend door de nevels Winden vol venijn plettend op de gevels spiegelglad op wegen zacht glinsterend in de regen ik tol mee in ieder blad het ritselende leven door zo…

ik ben bal nummer zeven kets vier de verdoemzak in ik rol en tol in een rechte lijn op twee af die ketst tegen vijf samen kniezen ze in hun hoekje ik kruis vol triomf het laken naar de rechterhoek waar tien me niet heeft gezien zwiep! veld vrij!…

De allerhoogste graad in een zin of regel, die geen ruimte en twijfel laat bestaan, van wat ik zeggen wilde, daarin zou een onversneden boodschap moeten staan om al wat mee - of tegenzat, uit eigen hand bedreven, in eigen leed geleden en met tol en taal betaald, verhaalt zich braaf tot het heden, in eigen dicht en slaaf van literaire daad…

De allerhoogste graad in een zin of regel, die geen ruimte en twijfel laat bestaan, van wat ik zeggen wilde, daarin zou een onversneden boodschap moeten staan om al wat mee - of tegenzat, uit eigen hand bedreven, in eigen leed geleden en met tol en taal betaald, verhaalt zich braaf tot het heden, in eigen dicht en slaaf van literaire daad…

vroeger zochten de moeders een tijdlang touwtjes voor een houten tol kwamen de bakker/verzekeringsagent binnen met een koordje hangend door een luikje uit de deur verhalen bij koffie/thee ontzettende lol zij droeg schorten om kleding te besparen wasmachine was er toen nog niet kinderen opvangend uit school beschuitje/kaas…

geroezemoes op de Dam het is er klam en tam weinig nederlandse taal veel tong non-verbaal alle talen van de bol zekere huiver eist z'n tol toch afvalbakken boordevol touristen? terroristen?…

De vraagstukken eisten een hoge tol, oneindig meer dan ik had willen geven. De functie tijd voorziet in een herijking, want ik begrijp niet meer wat ik bewaarde. De onbekenden plus ln en e verpak ik in een vierkantsvergelijking en geef die aan de vuilniswagen mee. De oplossing verwacht ik van de aarde.…

Ik betaal mijn tol. Met mijn gedachten en herinnering. Jouw verbeelding is mijn zegening. Daarmee houd ik mijn zoektocht langer vol. Nu eens werkt mijn brein non-stop, Wanneer jij wandelt door mijn gedachten. Dan weer voel ik mij niet meer bij machte En moet ik mij redden uit mijn grijze slop. Zo bouw ik mij een woning in mijn brein.…

Doch moet en zal de zon je huid toch aaien, neem dan een voorzorg, pak de parasol, want anders eist haar schijnsel snel zijn tol door hier en daar tumoren in te zaaien. Kortom, de zonneschijn, je kunt niet zonder, maar iets te veel is heel slecht voor je donder.…

ik zie leven in je haar het hangt vol dromen in zachte kleuren rond je hoofd in oliën geurt je verlangen en je borstelt het vaak langer door het klitten van vandaag natuurlijk zijn er altijd dode punten lengte eist zijn tol maar je haar is nog zo heerlijk vol met iedere streek ontwar je wat problemen in geven en soms nemen het glanst…