223 resultaten.
uitzicht
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 114 tracht het recht te trekken
het touw dat slap hangt en mij
tussen de gebouwen, eroverheen
te lopen en niet hopen op een wonder
maar gewoon zo zonder dollen
ik dit uitzicht van torens en straten
en huizen onder mij als een platte-
grond door te lopen en dan het dak op
en het trappenhuis de trap af om uit
te komen in de wolken?…
Carillon Silence
netgedicht
3.4 met 16 stemmen 264 ik wil niet denken
aan de wijzers die je in enkelvoud
neerschrijft
tussen alles
en niets
omdat je ziel geen luisterlongen
draagt in het zwarte hart
van de rivier
waarin je torens bouwt
als tijdgeraamtes
getooid met jaarringen uit mijn zacht verdriet
dat in trage schreden
en zonder verweer
neervalt tot laag onder de grijze…
Het laatste luiden
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 111 ik heb torens altijd gemeden
maar tonen van de klokken
kwamen in iedere uithoek
met alle vroomheid naar beneden
zij raakten bleven haken
in een oud religieus gevoel
dat opriep om samen te komen
leven te schonen voor het goede doel
zij horen bij een tijd
die ik heb overleefd
de huidige goede herder weidt
zijn schapen in een andere geest…
nine eleven
netgedicht
2.6 met 8 stemmen 195 nu vijvers gevuld zijn met namen
roepen hun geliefden dat de wereld weent
torens blijven schaduw dragen
maar het licht zal schoner zijn, aan elke kant
in ieder raam
en waar gezichten leven uit één naam
kussen doden hun zelfbeeld, immer daar
waar terreur de adem nam
van velen
eeuwig zingt herinneren uit kelen
krachtig, door het samen…
Droomboek
netgedicht
4.2 met 4 stemmen 910 helaas zijn mijn nachtgedachten
het was te verwachten
niet terug te vinden in het boek
ik heb mijn tekst niet willen verzachten
iedere ochtend schreef ik
een droom op uit mijn slaap
of met een ingehouden snik
dan wel een opgeluchte gaap
ik speelde altijd de koning
met paarden, pionnen
torens en lopers
rondom en in mijn woning
zette…
In het magisch realisme
netgedicht
3.8 met 4 stemmen 306 waar mystiek
met torens openlijk
naar de hemel wijst
zoekt magie
het donker op en eist in
onverklaarbaarheid haar macht
wierrook kaarsen en gebeden
brengen geesten uit het heden
in contact met het verleden
aarde weet zijn wetten wel
maar in het magisch realisme
kent één speler slechts het spel
lichaam en geest zijn
onderscheiden…
Gevangenpoort
netgedicht
3.3 met 7 stemmen 465 twee torens gevangen in het licht
vinden elkaar achter dikke muren
aangetast door teloorgang van binnenuit
met hoop aan ketenen gebonden,
hun wereld is veranderd
maar nog altijd onverdeeld
het behoud van geborgenheid
is de tastbare buitenkant,
alleen op papier vergeeld.…
Als heemlen blauw...
poëzie
3.8 met 4 stemmen 1.178 Om scherpe torens waait de wind,
vol hoog verlangen, wonder hopen.
Schouw op, mijn heerlijk zomerkind:
de grote zon bloeit open.…
Failliet
netgedicht
2.8 met 5 stemmen 153 De torens moesten tot de hemel reiken
In Dubai kon 't allemaal niet op
Nu zit de halve wereld met de strop
En laat er eens zo'n 1000 jaar verstrijken
Dan vindt daar 'n toevallige passant
De resten van een stad onder het zand.
----
DUBAI - De financiële wereld heeft donderdag geschokt gereageerd op de aankondiging van…
Als heemlen blauw en heuvlen groen
poëzie
3.2 met 6 stemmen 749 Om scherpe torens waait de wind,
vol hoog verlangen, wonder hopen.
Schouw op, mijn heerlijk zomerkind:
de grote zon bloeit open.…
Uit krochten en spelonken
netgedicht
4.2 met 4 stemmen 166 streel het vlees
jaag de geest uit
krochten en spelonken
zij is te lang
alleen geweest in zalen
waar de ratio zonder warmte feest
bindt geen emoties meer
maar separeert in de
ivoren torens van weleer
streel het vlees voel
passie komen overheersend
uit de onderdrukte dromen
speel het beest
geniet maar instinctief
van wat de schepping…
het lichte zomerluiden
netgedicht
3.2 met 6 stemmen 368 wat roepen ze
het lichte zomerluiden
uit de torens in het weids
door zon gestoofde land
roepen zij om rust
en stilte na het werken
even tijd om te gaan kerken
in gewijde koelte van wat was
roepen zij de maaltijd te bereiden
voor de harde werkers op het land
de beesten om de schaduw op te zoeken
zich vol te drinken aan de waterkant…
Eerste schrijven in groppo
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 65 Wat ziet mijn oog toch graag de wolk aan gindse kimme gaan
Doorkliefd slechts door de hoge boom en torens die daar staan
Gestut door bergen staat het al op hoogtes onbekend
En blauw en eindeloos de lucht waartoe de rots zich wendt
Wat zie ik graag, wat voel ik graag de berglucht en de regen
De oude huizen roodbepand, zo kalm en welgelegen…
Number nine
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 70 De disneydroom van hollywood
van silverscreen en hall of fame
van emmy oscar glitter glamour
making money yankee doodle
donald trump dagobert duck
Bij angstdroom van de zeppelins
bij ontij brandend in de nacht
en ondergang van de titanic
paniek verderf en ongeluk
wordt number nine, het n-woord, doodgezwegen
het t-woord van de torens…
verboden liefde
hartenkreet
2.5 met 6 stemmen 1.698 natuurlijk stond hij
naast haar
maar zij hunkerde naar die ander
aan de overkant
haar leger zou zij opofferen
om hem te overwinnen
alles onder het toeziend oog
van haar eega
wiens beschermvrouwe zij was
torens moesten eraan geloven
lopers werden neergelegd
om het pad naar hem vrij
te maken
paarden sprongen rond
met onverwachte wendingen…
woorden
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 292 capriooltjes maken in de wind
tokkelen op een toetsenbord
soms zijn het vogels
fladderend van tak tot tak
soms zijn het knoppen
op een voorjaarstak
ik beroer ze met mijn vingertoppen
ragfijn satijn
ik beroer ze met mijn lippen
jong fluweel
ik bewaar ze als juwelen
halfedelstenen
in een kronkel
van mijn hersenpan
dobbelstenen
pionnen torens…
Wolken en bergen
hartenkreet
4.3 met 3 stemmen 540 De wolken drijven richting zee
als torens telkens weer wat hoger.
De bergen kijken naar dat blauw:
een zee met zon maar ijzige kou.
Dit is een spel dat ze graag spelen
en dat wij zien als kleine mensen
die vol van leven, vol van wensen
ons bij zo'n wonder nooit vervelen.…
De vitale vibraties
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 78 heb met bomen gefluisterd
naar het ruisen van
bladeren geluisterd in
tientallen jaren van groei
maar de vitale
vibraties zijn over
in het geluid van het lover
hoor ik niet meer je bloei
in het tasten naar
warmte voel ik rust
en gelatenheid in de
groen bemoste basten
nog staan ze fier
torenen hoog boven mij uit
in het samen beleven…
eeuwige zetten
netgedicht
4.1 met 7 stemmen 182 ook al draait de wereld
gek, wordt er weer en pion
van het bord geveegd,
komen ridders om in de
vuurlinie, vallen de
torens om en raken
koningen zwaar in de
problemen,
je wil toch weer door,
opnieuw beginnen,
jezelf op de rit zetten
om een dame te schaken
en als je boos bent aan-
gelegd, de tegenstander
vermorzelen…
oude stad
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 103 zeilen
gestreken neergelaten aan
een verlaten rede
een smalle gracht meert donker af
schemer schommelt op de kade
het spiegelbeeld van een boot
wordt gedragen
over de romp rimpelt water
hier wordt niet meer gewoond
of verhuisd
uit nissen van pakhuizen stort
een witte vlucht duiven
rond de grijze lucht gezworven
staan de torens…
Boven op de kerktoren
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 72 En ik zie ook andere torens
aan de horizon heel ver.
Ik waai met alle winden
Maar ach, tot mijn groot verdriet,
ook al ben ik dan een vogel,
vliegen kan ik helaas niet.
Met mijn fraai gouden veren
doe ik mijn plicht zoals het hoort.
En vertel dan van waar de wind waait.
Van Oost of West, van Zuid of Noort.…
Onzichtbare steden
netgedicht
2.5 met 4 stemmen 72 Daar achter de bergen
moeten mensen wonen
in fantastische steden
Opgestapelde huizen
torens in zevenvoud
in de rivier, onwerelds
rijk van het goud
dat zelfs stroomopwaarts
aanslibt op de stenen
waar vlinders blok na blok
bloempotten vinden, en blad
voor de rupsen, hun kleuren
een schitterend patroon
een vertrouwd geheim
dat het…
Kleine amourette
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 96 we kasteelden
speelden met nat
zand op strand
middeleeuwen
met hoge torens
een slotgracht
de ophaalbrug
met lange schelpen
torenkamers met
uitzicht op zee
voor jonkvrouwen
die wachtten op hun
prins aanvarend op
golvenwit of in
galop op strand
met spattend zand
in witte herinnering
zakdoekjes die vrolijk
fladderend hun afscheid…
Achter werkelijkheid
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 530 Met weemoed denkt zij terug
aan de speeltuin waar zij speelde
en oma achter haar schommel stond
om haar te duwen hemelhoog
Waar zij liedjes zong
in kinderlijke onschuld
en oma zong mee
heerlijk onbezonnen tevree
Kastelen vol gangen werden gebouwd
met torens rond
en oma hielp haar mee
lief en geduldig, samen zo tevree
Oma bezorgde haar…
Overlevering
gedicht
3.1 met 17 stemmen 9.219 Maar geen beter antwoord
op de vraag waar je vandaan komt
dan beelden van september:
zonlicht over water, torens
in een rode avond en klein
de haven, waar twee geliefden
klinken op het einde van
hun zomer en hun jeugd.
---------------------------------------------------
uit: 'De val van verf en roest', 1993.…
verpakt in wat rood
netgedicht
4.3 met 7 stemmen 526 verpakt in wat rood
naar de koelte van bomen
vlak langs de sloot
boodschappen tijd voor
hen die de uren vergeten
in wijding aan werk
de handen zo nijver
zichzelf niet wetend
in een toomloze ijver
donkeren klanken van rouwen
tingelen trouwen en luiden als
geestelijke leiders feestdagen
wensen voor hun gelovige mensen
heersen in torens…
holler dan het vaten legen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 503 ik bouwde luchtkastelen
op het strand, versierde ze
met griekse en romeinse beelden
de slotgracht groef ik in zand
ze liepen vol, het water kon
mijn spiegelingen niet verwijderen
ze bleken holler dan het vaten
legen dat de vloed had te vergeven
toen eb de golf vertraagde
en wij de torens in het schuim
weer zagen heb ik de wal gebouwd…
Bijbel en toekomstpoëzie
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 202 Torens van Babel, gebouwd
voor verrijkende rijken,
op het zweet van armen,
in één wartaal: de ik-heb-zucht.
David versloeg Goliath niet.
Het gouden kalf van de maatschappij,
is onze farao, we aanbidden het.
Zo komen we nooit door de Rode Zee.
Messias, elke Kerstmis wachten wij.…
Herinnering aan Holland
poëzie
4.3 met 99 stemmen 14.398 Denkend aan Holland
zie ik brede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan,
rijen ondenkbaar
ijle populieren
als hoge pluimen
aan de einder staan;
en in de geweldige
ruimte verzonken
de boerderijen
verspreid door het land,
boomgroepen, dorpen,
geknotte torens,
kerken en olmen
in een groots verband.…
Winter-stad
poëzie
3.7 met 22 stemmen 2.432 Boven glansgewassen pleinen
Waar de stille mensen lopen,
Juichen klokken uit haar open
Torens zuiver door de reine
- Luchten naar verrukte dromer
- Al de hartstocht van zijn zomer. . .
Hart, wat hielp ons lange zoeken,
Daar wij toch gevonden worden?…