Netgedichten

netgedicht (nr. 7.388):

verpakt in wat rood

nog luiden klokken
in de dorpen het weten
lopen boerinnen met eten
verpakt in wat rood
naar de koelte van bomen
vlak langs de sloot

boodschappen tijd voor
hen die de uren vergeten
in wijding aan werk
de handen zo nijver
zichzelf niet wetend
in een toomloze ijver

donkeren klanken van rouwen
tingelen trouwen en luiden als
geestelijke leiders feestdagen
wensen voor hun gelovige mensen
heersen in torens over het land
zetten hoorbaar de tijd naar hun hand