Alle inzendingen over totdat zij verhuist.

Dat wanneer je Door de bomen Het bos niet ziet Dat het bos dan Gewoon blijft staan Totdat je Een paar stapjes Naar achteren doet…

een rijk hart sterft niet het rust slechts op levenslust totdat het opent dan stroomt de bloedbaan sterker terug deze wereld in…

Totdat het hart, tussen de woorden in, gaat spreken.…

Met rozen op de wangen, en haartjes zacht en blond. De oogjes blikken vrolijk lachend, tot kusjes geven neigt de mond… Wie voelt niet in 't hart, een trilling van genegenheid, voor dit aanminnig mensenkind. Lopend in een helder licht, alsof immerdoor de zon maar stralend schijnt. Zij strooit alleen maar liefde, als bloempjes om zich heen…

triestig, zo helemaal alleen verhuist van badkamer naar een bouwvallige schuur staat een oude weegschaal te praten met een grijze muur wat als wij begrijpen konden, dan kwamen we te weten, hoe noodlottig haar verhaal mevrouw des huizes nam kordaat een jonge digitale als rivaal althans…de oude weegschaal had wat last kon juist…

een voorraad winterkost… er wacht mij slechts het druilen totdat de zon verlost…

De asbak zwart van as De koffie zwart Hmm Totdat ik dacht dat de koffie de asbak was En buiten sneeuwt 't Alles wit…

Graag zou ik, hoe dan wel, wel willen weten, totdat ik het weet, zeg ik je met liefde vriendelijk gedag.…

toen ik het zat was dat iedere weg tot de hel leidde groef ik diep in mezelf totdat ik de kracht vond om hem te omhelzen ging hij in rook op…

Je ziel Die viel Voor mij Die keer Totdat Jij, 'schat', Beviel Niet meer En ik het wiel opnieuw uitvond De liefde maakt de cirkel rond.…

Zoals een vader schrijdend zijn dochter begeleidt naar haar wachtende bruidegom zo begeleidt de Vader Zijn smachtende bruid totdat de Bruidegom komt.…

Ik strijk kaarsen aan voor hen die niet meer onder ons zijn in gedachten spreek ik hun namen nog een keer uit ik herdenk ze totdat de beelden langzaam vervagen en stap de dag in…

alleen niemand bij mij in de nabijheid die zegt wat ik moet vrijheid onbegrensd lot het lijkt vrij onbepaald totdat de werkelijkheid je weer inhaalt…

De vreemde mensen die ik ben, zijn het zelden met me eens, omdat ik anders denk. De een wil steeds beter worden. De ander wil blijven wie ik ben. De een wil almaar verder reizen. De ander moet terug naar huis. De een wil gedichten schrijven, die de ander al gelezen heeft. Een en ander zijn mijn oude vijanden. Wanneer ze mijn vrienden worden…

Met mijn vingertoppen wil ik langs je gedachten strijken en langzaam over je herinneringen vegen totdat ze zijn vervaagd. Ik blaas de stof, die pijn doet in je ogen, weg, met één ademtocht en ik neem jouw handen in de mijne, zonder dat je ernaar vraagt.…

Ik wacht totdat de vlinders gaan komen en zuig dan jouw nectar in mijn gulzige mond. Het ochtenddauw glinstert op je kelken en wacht totdat de zon je natheid sublimeert. Uitgeslapen stap ik over spinnenwebben van dauw het voorjaar tegemoet.…

Voorgoed nooit meer niets te hopen niets te verwachten alleen de duisternis die wacht op mij totdat ik zeg ik kom nadat ik heb geschreeuwd om hulp maar niemand die me hoort.…

Tranen vullen mijn ogen, ze blijven maar komen, totdat ze talrijk, ...over mijn wangen stromen... Ik weet, het is enkel een lied, maar het voedt, ...mijn intens verdriet...…

Een groenteman uit de plaats Oene Die droomde van mooie meloenen Totdat zijn vrouw zei: Word wakker hé jij De mijne zijn ook om te zoenen…

het windhooskapsel is kortgewiekt ingeleverd de wilde haren ik zal mijn beschaving bij elkaar vergaren totdat de ongetemde krullen mijn ware karakter weer onthullen…

hij trotseerde bergen en zeeën hij stond voor iedereen overal en altijd klaar, totdat hij door een vluchter werd aangereden nu blijft hij, verlamd, in zijn rolwagen voor eeuwig en altijd de sigaar!…

Zonnestralen zwiepen naar beneden Tevreden maken zij de dagen licht Nooit zullen zij verzaken de dageraad aan te raken totdat de schemer is in zicht…

De tijd dat gedichten moesten rijmen is voorbij, zei hij, en hij rijmde rustig voort, totdat hij door die ene, andere rijmelaar met een houten priem werd doorboord.…

Ze moest naar het ziekenhuis. Dat was haar gezegd. Haar koffer stond klaar in de gang. Alles zat erin, net of ze met vakantie vertrok. Het kan plotseling heel weinig zijn als een mens naar het ziekenhuis moet. Ze nam die koffer altijd mee op vakantie. Hij deed haar daaraan denken. Zomer, vrijheid, lange dagen. Prachtige zonsondergangen…

stemhebbende letters die de stemloze tot elkaar brengen in je stem zetten kenners hun tent op, verhuist de tijd naar nu en onteindigt zich daar.... slingeren kwartskristallen rond, doordringen het lichaam van een sjamaan, brengen hem in extase...…

haar huid rauw is, tot bloedens toe rimpelt de weerspiegeling heel geleidelijk totdat het beeld weer ongeschonden is…

totdat ze straks weer in haar bedding zwemt.…

boomtoppen benaderen het gras waarin mijn bovenste-ondere ik zich vervindt zich verzoekt in bevolen beneveling verveelt totdat de ik ondergaat in de bovengaande zon der reinheid…

Een Engelse ekster in Baxter Stond alom bekend als een sex-ster Haar naam was berucht Totdat zij werd bevrucht Want sindsdien is de ekster een ex-ster…

langzaam zoals de overgang van de schemering naar de duisternis langzaam de diepte in steeds verder naar beneden totdat je niet meer verder kunt de bodem is bereikt kan dat niet wat sneller?…