Alle inzendingen over trein OR agressie

spoor toen hij iets als limonade dronk Krijsend remde de trein dan af men zag pretoogjes van ‘t kind Eigenlijk vond niemand ’t maf die trein, ‘t cadeau van de Sint…

Je was mijn beste vriend, dacht ik Zoveel momenten die we samen deelden Het vertrouwen dat ik in je had Je charme en je mooie woorden Lief en leed, vreugde en verdriet De verhalen die ik van je hoorde De liefdes in je leven kwamen en gingen, ze bleven niet "Vriendschap is als een trein", zei jij altijd Mensen passeren, worden vrienden…

In de trein, kijkend door het raam, de rails het stampende klavier. Over de weilanden, doortrokken met een zilveren lint. Een lint dat stroomt en golvend schittert, dat stoomt en zich niet verbittert het landschap afwindt. De trein haar monotone dreun, begeleidt het chromen kronkelen door het berijpte groene gras.…

Weer zet de trein zich in gang. Een reclame voor een nieuw parfum flitst voorbij en even later zie ik de minder luxueuze achtertuintjes van de huizen. Niemand die het ziet alleen ik op de trein Ik ben er bijna stuur nog vlug een sms naar mijn man, om hem een fijne dag te wensen! Ik deed er veel kusjes bij.…

Een zek’re Oscar nam haar in de boot Ze zei dat ze daar echt niet wilde zijn Ze heette Paula, wilde in de trein Maar Oscar wilde haar als bedgenoot Het meisje uit de trein, haar naam was Irma Werd uit de trein gesleurd door Duitse firma…

zachtjes glijdend door het landschap doch duidelijk waarneembaar de schaars verlichte trein door een ietwat donkere decembermaand in gindse verte de warme klank van midwinterhoorns over de stijf bevroren oude Twentse grond op radio oost een prettige stem van een omroeper die ons in dialect vertelt dat kerstmis onderweg is…

de trein: een prachtig schoon alternatief voor auto, vliegtuig en zelfs scootmobiel, dat ons dan ook voortreffelijk beviel maar… van je geldsom ben je eigen dief want sporen is en blijft nog steeds te duur; Den Haag, zo blijft dat treinen lelijk zuur…

weilanden een dorp een stad piepende remmen verbazing schrik wat is er aan de hand wat is er gebeurd een lichaam op de rails bewegingloos ambulance politie vreselijk vreselijk ze praten vertellen hun verhalen emoties verdriet in de coupé zes mensen voelen verbondenheid hebben een klankbord zes mensen verlaten getroost de trein…

ze reisde met de trein door haar leven de trein stopte op het eerste perron haar schooltijd het was mistig de indrukken uit die tijd waren vervaagd het tweede perron de tijd dat ze werkte plezierig en moeilijk daar was het derde perron haar lange huwelijk dat geen stand had gehouden op het vierde perron bleef de trein…

willekeurige mensen zitten vrijwillig gedwongen in de voortrazende trein een groet een glimlach een vluchtig contact voor even zijn ze samen op weg…

Hoog op het hoofd van het monument overziet de meeuw de stad Nevel ligt op de plassen In de trein kijk ik naar schermpje van iemand die op fb naar iemand kijkt die een hond aanhaalt Iemand schrijft haar schoolwerk, geholpen met mobiel Een gezagvoerder met veel streep bekijkt mobiel Ik overdenk hoe hij straks 400 man over zal vliegen ook…

Je lichaam zit je als gegoten de weg naar jou betovert mij. Na een radslag sta ik voor je, mijn handen leg ik op je heupen. We worden jonger, steeds jonger… -ze lacht om het grapje dat ik nog maken moet- Wat ze me zegt lees ik in haar ogen, glansvol worden we gevangen – een wilde vonk is het logische vervolg.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Supporters zetten zich graag buitenspel Want hun agressie helpt geen ene bal Je scoort daarmee geen hoger puntental Vanaf de zijlijn schop je zo een rel Waarom ben je je tegenstand begonnen? Je geeft je daarna toch wel weer gewonnen.…

Het was altijd, even wennen als hij weer thuis kwam daar was je nooit op bedacht de kracht, de onrust als kind wist ik niet beter zijn agressie veel heter dan lava het enige wat ik werkelijk dacht: was, ga Petra, ga maar mijn gemoed was verdragend, was zacht.…

Het vaderland verkeert in code rood De eikenrups marcheert weer in processie Een kraslot wekt verslaving en agressie En van de nieuwe snoerworm ga je dood Er is maar één ding tegen te beginnen Dus luister goed naar mijn advies: Blijf Binnen!…

ik schreeuwde naar anderen de stilte die in me zat die aan me vrat zonder geluid te geven een strijd van dood of leven tot ik schrijven ging agressie verving die constant in me woonde toen zijn woorden gegroeid zonder zicht op het wit van papier, hebben ze hun kleuren gebloeid uit de stilte van hier…

ik raak je handen maar ze blijven droog en glad alsof contact je niet echt pakt vingers buigen niet maar spreiden zich in openheid bereid te ondergaan zonder verstaan geen knuisten en voor vuisten niet geschikt omdat je geen agressie kent, een zeldzaam menselijk talent…

Ik heb zonet mijn kruk in de hoek verlaten Ik zie mijn opponent Dit is het moment van liggen of staan van doorbreken of gaan IJzer gerinkel Beiden klaargestoomd Adrenaline stroomt Bloed vloeit Agressie bloeit In een oogopslag Arriveerde een mokerslag zwart…

Dus Wilders, snel aan dek met alle hens en toon je power, pressie en agressie. Zorg dat veel populistisch stof opwaait voordat men nóg meer vreemdelingen zaait.…

Wachten, op de treinbus De trein, een technicus Kiosk koeken, lauwe koffie, dure prijzen, euro's lichter Zonder te reizen Twintig kilometer per trein, iedere dag weer Een kilometervreter de trein, vertraging Vijf, per maand ongeveer `t is weer zover; gestrand, tot dusver, niet ver Lichte treinen, zware lasten…

Maar ik had pijn en een trein die ik moest halen, een trein die ik echt halen moest.…

vrede is ver van waar geweld, agressie, onrecht, hebzucht, en honger regeren vrede is dichtbij in samen delen samen strijdbaar opstaan bewapend met miljoenen lichtjes het dreigend duister weren vrede van binnen is leven respecteren…

Annabel uit Roosendaal nam laatst de laatste trein Daarmee dacht zij nog redelijk vroeg weer thuis te zijn De trein was verder helemaal leeg toen zij daar ging zitten Ze las wat in haar spoorboekje over het vertrek van laatste ritten Toen de trein eenmaal op snelheid was verscheen de conducteur Die Annabel vertelde wij passeren nu Etten-Leur…

De bomen schieten voorbij ze vormen een wazige streep en brengen mijn hart weer tot bedaren nadat ik eerst naar jou had zitten staren De trein spoedt voort en neemt jou op ook je lieve ogen, je markante kop ik kan maar niet van je afblijven mijn ogen zijn mijn handen die schrijven met kleine virtuele letters op je borst mijn god wat ben je…

nonchalant stap je van de trein ik ren om bij je te zijn je ogen fonk'len helder, machtig deze dag, door jou, prachtig!…

De trein dendert het station in in die trein zit jij ik weet niet waar je zit maar je bent onderweg naar mij Raampjes vliegen voorbij ik staar naar de trein ik kan niet wachten tot je weer bij me zal zijn Je stapt uit maar ziet me niet staan vol van verlangen wil ik naar je toe gaan Ik loop over het perron en roep je naam voor me…

Laatst zat ik en met het oranje-gevoel in de trein naar een comic over onverwachte schetsen onder ogen; een zwarte mij opnieuw in de mystieke nacht deed zijn, onvervulde dromen haar even over mijn oranje bank gebogen.…

De goederentrein is als het leven, het aantal wagons, voortgetrokken door de locomotief vertegenwoordigen de bagage die de mens te verstouwen krijgt, met dit verschil: wanneer de trein op plaats van bestemming is, de wagons losgekoppeld en gelost, zijn ze leeg, echter de mens torst tot het eind toe de lading met zich mee.…