Alle inzendingen over verkoeling

tranen verdring ik niet meer als verloren takken prikken ik laat nu vrijelijk komen louter mijn geharde aard verzacht de geblakerde bomen tot groen herlevende gaarden waar duister zonder dreigen vocht en verkoeling brengt vallende druppels ruisen blaren en dorre korsten mos drenken de verdroogde gronden van mijn lege sprokkelbos op…

(voor Herman Brusselmans) Te beseffen dat zijn waaier om verkoeling een ijsparapluutje is wat nog altijd meer is dan Nix en toch vermoed ik dat hij de minst geile bromfiets van heel Gent is, vreemd hoe hij zijn handicappen te kijk zet aan een schandpaal, terwijl hij van nature zo schuw is als een misplaatste kangoeroe, feit is dat men loslopende…

geeft nog wat weemoed aan de bas dreunt huizen verder weg en uitgelopen teer verhindert het verkeer zijn snelheid uit te razen de lucht is zwaar van zomer en geel stof de bomen stuiven luizen lekken vocht dat plakt op autoruiten voel de hitte zinderen er spelen nu geen kinderen ze willen rust en dromen tot de avond weer verkoeling…

Ik zoek een koele wind als streling een zachte bries als levenslucht een verfrissende stroom ter verkoeling veilig voor geen kwaad beducht. Ik zoek die plek tot over de horizon waar hemel en aarde elkaar vinden dat oord zoals het leven ooit begon daar is geen vijand, alleen vrinden.…

Laat mijn gezicht verkoelen, door jouw regendruppels gemengd met mijn tranen. Alleen zo kan ik verder leven, totdat ik je ooit weer zie. Wil jij mij deze wensen alsnog geven? het zijn er helaas wel meer dan drie.…

zacht gleed ik altijd langs je in een miniem contact wisselden we alle info uit op ons pad in een vingertip veeg wist jij je gekleed met mijn stemming en humeuren jouw lach opende vaak alle deuren vaak mocht ik je schaduw volgen waardoor jij op een warme dag verkoelende wind aan jouw zijde had het spannendst bleef de nacht…

bergen van oud zeer een dal vol met tranen herinnering aan weleer toen wij nog samen waren ooit was jij degene voor wie ik alles deed we deelden nota bene jaren lief en leed vandaag is alles stil zelfs de klok aan de muur doet niet meer wat ik wil en slaat geen enkel uur hoe kon liefde zo verkoelen dat jij niet langer bleef kon jij…

zelfs rozen waren op de vlucht stoven wervelwinderig uiteen ontkleurd door de dorre adem van een klaarwakkere sirocco de stoffige hitte liet dorsten naar verkoelende dromen en slaapdronken hongeren naar verwaterd groen ~~~~~~~ nu ademt het weer dauwmomenten blije lucht blaast door de bladeren van pas geboren bloemen rood sprankelt…

Van andermans lijden en ballast en kwaad Te mijden het ongevraagd geven van raad Ik ben nu gezandstraald en dat kan beklijven De drukpers der dromen waste mij wit Ik open en sluit als de beste mijn grenzen Vanwege een stortbad aan irreëel plenzen Ik delfde nog net niet het onderspit Voornaamste is dat ik ben gladgeschuurd En nu door verkoeling…

Verkoelingen worden aangesleept. Dan nadert het moment waarop úw tenen, kuiten, billen, buikje met de branding kennismaken: best heftig hoe die hitte oplost... De zee vindt u vast reuze aardig. Hoor uw zegekreten kaatsen! Als kwallen zijn uw stadsneurosen naar de diepere lagen verjaagd. Plezier spat van de golvenkoppen!…

De hitte weegt en schildert wolken die even wat verkoeling brengen doorheen de drukte van de tijd. Adem maar diep en ongedwongen want straks valt weer een bui en doet je ziel weer zingen als de vogels zwijgen.…

Je sluit het lover, je kruin in rust en voelt in de vallende nachtelijke stilte nog slechts verkoelende vrede!…

de winter strengen' maar daar laat 'k mij niet door kisten daaglijks tel ik de minuten die per etmaal door Vader Tijd volgens de seizoenstatuten aan 't daglicht worden gebreid al die steken aan elkaar vormen weken, ja zelfs maanden en voor je 't weet is het breiwerk klaar is de zomer volop gaande dan koesteren we ons in de zon zoeken verkoeling…

De politie gaat ervan uit dat het dier verkoeling zocht wegens het aanhoudende warme weer. Bron: Telegraaf)…

En zich verstoppen achter het grauwe wolkendek en zich verkoelen aan de regen? Je bent er immers niet. Ik hoor de klokken luiden in het dorp. Ik hoor mijn hart slaan, met elke slag Ben je verder weg. Ben je er niet.…

zon - zee - wind - vuur - rotsen zij werden man & vrouw in memoriam van verlichtende zon en verzengende vuurbal tot fletse noorderzon van verkwikkende zee en verwoestende springvloed tot verraderlijk brakmoeras van verkoelende wind en geselende stormen tot verstikkende windstilte van verwarmend vuur en uitslaande branden tot smeulend koudvuur…

ik pak wind voel zonnewarmte in mij stromen geluk glijdt langs mijn lijf, met jou ga ik weer zomer dromen witte wolken en wat strand, branding zingt verkoeling zand is heet ogen in vervoering als ik over liefde spreek in schelpen horen we de golven het bulderen van de zee de mooiste heb je al gekozen, je geeft me die met je…

zacht vlaagde zonwarme wind koesterend langs onze huid en legde zomers ontspannen uit waar witte wolken het blauw beperkten zorgde schaduw voor contrast dat heerlijk verkoelend werkte alleen in het spel van onze ogen vonkte de spanning in fraaie met emotie gevulde bogen in een kleurrijk veld vol opgeschoten bloemen dansten…

de waaier wuift aldoor naar mij gericht op geringe verkoeling in deze bedompte benauwdheid weet ik niet hoe jou vergaat maar met hitte heb ik weinig voeling het maakt me suf of lamlendig een soort ingedeukte zak je blijft daar zo in hangen opstaan kent slechts ongemak ook het denken blijft gevangen of gaat vertraagd van hak op de tak…

De wind fluisterde over de verhitte aarde Het water kolkte verkoelend langs de benen Is het nutteloos dat ik met gesloten ogen in het verre staarde Waarnam door het licht te verstenen Het gras kriebelde aan de tenen De ziel verhief zich zonder dat het me zorgen baarde De zintuigen gescherpt ervoer ik de natuur in haar waarde Zo hard in haar…

Boven mij een brandende zon waar ik geen schaduw vind geen put waaruit ik drenken kon verstoken van verkoelende wind. Zie toch belofte vanuit groene aarde een steen wijkend van de duisternis. Licht, meer dan materiële waarde daar waar donkere graf geopend is.…

ik groef koel zand legde dat op warme eindeloze benen met liefdevolle hand we waren op het strand verbrandden voeten in de gang naar zee zij fluisterde verkoeling golven namen ons snel mee steeds verder uit de kust hitte werd met schuim geblust daar dreef je aan mijn handen in het spaarzame oranje pas toen braken voor mij alle banden…

een luttel dier probeert kieren te dichten verkoeling naar binnen te metselen in de gangen van zijn zandkasteel zwaluwen vluchten in cirkels jagen hun stem na in de wind de lucht, een verlengstuk van weids en helder water als een kind met een spiegel en de ogen van zijn moeder evenzo sprekend en blauw het zindert verderop hier kan een steen…

Verkoeling zoeken is de beste optie, als het kan in het water of aan de waterkant. Één ding is zeker: gebruik wel je verstand, want je gezondheid staat voorop. Iedereen wens ik een mooie dag maar ga er wel bedachtzaam mee om.…

wolkjes tekenden oplossend mooi weer wij met de rugzakken op weg naar het blauw- groene meer dat verkoeling beloofde van de hitte boven op weg naar santiago de compostella zonder haast en stress de rest plezier levensjaren in diepte en hoogte geluk liefde en pijn weer ervaren op de balans rekening leven onze stappen bleven…

Gedichten zijn eigenlijk gedachten Maar soms met onbegrijpelijke krachten Zij kunnen vlijmscherp zijn of pijn verzachten Zij brengen voor de geest verhitting, bezinning of verkoeling; maar altijd heeft de dichter een bedoeling; gebruikt hij woorden, heel dicht bij elkaar gebracht in samenhang vertellend over ’t algemeen of over iets uniek…

zon - zee - wind - vuur - rotsen zij werden man & vrouw van verlichtende zon via verzengende vuurbal tot fletse noorderzon van verkwikkende zee via verwoestende springvloed tot verraderlijk brakmoeras van verkoelende wind via geselende stormen tot verstikkende windstilte van verwarmend vuur via uitslaande branden tot smeulend…

wit krullende zee wind vlaagde in haar dat zich speels met warme zomer vulde waar blond als contrast de uitdaging streepte we duinden door het hoge helmgras dat fluwelig deinde in uitnodiging om liefde loom liggend rond te bazuinen in het zachte zomerlicht fladderden vlinders streken elegant neer het kleurige lijf in verkoeling…

De natuur gaat zijn gang Bladeren kleuren zachtgoud Nog even dan mogen ze sterven Ze hebben hun taak volbracht Heerlijke verkoeling gegeven In de warme zomer De natuur gaat zijn gang Zacht wiegend op de wind Nemen de bladeren afscheid Van hun geliefde plekje aan de boom Met een zekere waardigheid Zwevend nog even in de vrije val Dan de…

lava stroomt verkeer over het blakende asfalt richting zee Stoffig gras buigt deemoedig de halmen Aan de wegrand ruisen duttende populieren Het witte zand schittert verblindend in het fel blikkerend zonnelicht Boven het water daagt het grauw, rommeldonder, regenkletter overstemt het vrolijk kindergekwetter Troebele poelen zorgen voor verkoeling…