Alle inzendingen over verlangen OR gedichten OR camouflage

Waar de diepste gedachten in Het binnenste van de mens Tot de mooiste gedichten Worden omgevormd bereiken ze In uitgekristalliseerde vorm Een in woorden gebeeldhouwd Verlangen naar hoe het leven was, En misschien ooit weer zijn zal…

Ik ben nog niet zo groot op internet, Slechts weinig mensen lezen mijn gedichten, Verlangend naar aanbiddende berichten, Heb ik een trollenleger ingezet. Als u hieronder soms reacties ziet, Dan zijn die van mijzelf, wist u dat niet?…

Wat wekt het verlangen naar het opvullen van de schaduw schimmig spelend in het zicht grimmig wachtend op verduistering van het levenslicht? Wat doet het verlangen ontwaken naar het voelend lezen van een laatste gedicht?…

kom met me mee naar het veld van het verleden nu het zachte winterlicht erover glijdt de lage zon kleurt goud het dorre gras en geeft een mooie lange schaduw aan boom en struik, als in hun ware aard geen camouflage en geen franje meer geen plek om te verstoppen de doornen zichtbaarder dan ooit geen watervogel die zich eenzaam waant ze…

Mijn passies lopen met kolen te sjouwen, zelf een en al verduistering, brandend water is niet meer dan een moedervlek, gegraveerd op beide wangen van het licht, samenloop van een ongeblust verlangen gespiegeld in een - uit het hoofd - geleerd gedicht.…

't Verlangen van mijn hart doet gevoelens bovendrijven. Hoe heerlijk is het, als ik woorden vind. Het vult mijn dag, blij als een kind. Het zijn zo vaak die kleine vreugden in mijn leven, die het leven aangenaam doen zijn. Verdriet en pijn worden verdreven.…

nog heel even dan spreidt het blad het bloemhart laat zich zien bovendien de eerste bonte vlinder raakt mijn ziel in een fase van extase op zulke momenten wil ik alleen zijn om het hart te laten lenten te delen met de jubeltonen van de merel en de eerste zwaluw loopt de schaduw voor me uit die zich niet laat vangen zozeer is mijn verlangen…

voor jou schrijf ik dit gedicht…

Ik verlang naar verlamde armen een verminkt gezicht diepe wonden met korsten gedicht verbrijselde botten in blauw en rood gekleed een lichaam vol pijn voor mijn hart vol van leed…

in een equivalent moreel Tracht een baby niet te laten huilen als een ziel vragen sterfelijk te zijn En je hart te verschuilen in een camouflage van satijn Want soms denk je zwart als zilver en de trots erkent verval Poetst goud na een schilfer zonder toeval,het gouden lotgeval…

ik schets je uit mijn hart in rijke kleuren en boetseer je in perfectie hoofdje, handjes voetjes, lichaam hartje, ziel ik vorm jouw gezicht in gedicht maak je verlangend in expressie hoe zou het zijn hoe zou jij zijn als je nu eens voor mij stond…

Vaak ben ik beginnen schrijven aan een gedicht dat geen einde had. Ik heb geprobeerd de vreugde te vinden in een woord. Maar de vreugde bleef onvoltooid. Ik heb de droefheid gezocht in een klank. Maar de droefheid verstarde tot grijns. Ik zocht het kind en zijn droom, de vrouw en wat haar dreef, mezelf en mijn verlangen.…

wat zouden we graag weer even mopperen over het weer elkaar omver lopen in drukte irritaties over flauwekul en meer wat zullen we straks vriendelijk in weer en wind belangstellend groeten begripvol en eensgezind toch?…

Nu ik ze buiten mijn bereik weet, mijn vosje rood als de schuchtere ochtendschemering, lees ik de oude Russen en trek ik me terug knus in mijn compartiment van oud verdriet en verse wonden, oh zie me toch verlangen....…

Al weken weet ik: Straks zal ik niet kunnen Toch gaat het niet alleen om enkel gunnen Je mag toch ook wat kwaliteit verlangen? Aanvaard, o lezer, zij die ’t werk verricht Bewonder vast haar naam in dit gedicht…

mezelf kon ik niet omarmen Nu ik dit opschrijf, schrik ik ervan: zijn mijn woorden- is mijn houding camouflage voor mijn angst? ben ik bang dat ik toch niet alles kan? en als ik dat toegeef-WAT DAN????…

Zij trok mij aan als camouflage, en wacht op haar moment. Intussen oefent zij zwaard- en vechttechnieken, en rent door het woud van oog om oog, waar zij haar messen slijpt met tegenspraak en heerst met brute kracht.…

Geen zichtbaar einde tunnelt naar de einder en slechts onnozele kinderen zien nog een opening die nooit werd gedicht. De vraag staat nog open nu de woorden ontbreken die kunnen omvatten het ont-hoopte verlangen naar een zinloos gedicht.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

van Heilig Moeten en Groot Verlangen afdalen naar Wilskracht en Strijd maar nee ook die kosten teveel energie wat rest is echt alleen wat is en stroomt en poëzie (met dank aan Emily Dickinson, gedichten nr. 536 + 569)…

Van liefde en verlangen diep in mezelf gevangen. Vreugde om het mooie wat me is gegeven in het leven. Als ik er niet meer zal zijn blijven deze woorden voor altijd in dit gedicht bewaard.…

een liefdesroman of een detectiveverhaal gedichten of mijmeringen alles helpt deze lange winteravonden te dichten met verhalen of gedichten voor ieder wat wils...…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Mijn wensen voor alle inzenders zo ook voor de redactie zijn fonkelende lichten blije gezichten een stil verlangen naar een vredige witte kerst en een liefdevol 2010 waarin wederom vele harten worden geraakt met betoverende gedichten met bezieling gemaakt…

in de metro zat je en je schreef een gedicht tussendoor op je ipad het gerommel in de tunnel in het donker van het ene station in je leven naar het andere alvast het verlangen naar een cappuccino en wat kletsen in de kantine en dat elke keer weer gelukkig nog net voor die dodelijke knal…

Ik heb iets bereikt, en nu voel ik een leegte -- die ik wil vullen.…

Omdat mensen verlangen, bang zijn en vechten om het kwaadaardige te beslechten. Waarom dan geen totale opheffing? Omdat wij mensen samen met de haviken en de duiven iets mogen wegwuiven, totdat enorm veel kracht zal zorgen voor een vrede van morgen. Voor ieder leven. Een compleet nieuw gegeven.…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Hier stond vroeger een gedicht over Adam. Over hoe hij Eva, die nog ongeschapen was, miste. In dat gedicht deed ik wat schamper over de liefde; ik denk niet dat je het mooi vond. Ik gaf Adam de schuld: van het bestaan van verlangen en van de uitvinding van de liefde en van de eenzaamheid.…

en wit is de basis van het gedicht dat veel gebazel doorstaat maar vaak de voorliefde geeft aan het rood in adem van verlangen dansend in het driftige geel van de zon een kleurenleer ten beste een encyclopedie van grote woorden waarin het zwart de harde taal van stilte weergeeft…