Alle inzendingen over verleden OR herinneringen OR bewaren

Herinneren voelt als reizen. Reizen naar ons verleden. Herinneren voelt als afdalen. Afdalen in onze ziel. Herinneren voelt als loslaten. Loslaten van wat gebeurd is. Reizigers zijn getuigen. Getuigen van leeftijden. Salvador Dali wil ons bevrijden. Door uiteenvallen van herinnering.…

In ons zit een lijvig boek over wat we hebben ervaren het zijn herinneringen die vertellen wie we zijn wij zijn onze herinneringen Soms hebben we moeite met omslaan van bladzijden doet het verleden pijn willen ‘n blad verwijderen maar het is gearchiveerd onbereikbaar diep in ‘t brein In moment van weerloze rust welt het verleden…

Je had iets aan de heg staan schikken ik haalde wat spinrag uit je haar, dat zijn van zulke ogenblikken die ik mijn herinnering bewaar, veel later, als wij beiden gewoonweg daar geen weet meer van zullen hebben, speelt wellicht de wind nog in die zelfde heg met daarin die zelfde spinnenwebben.…

De herinneringen bewaar ik in mijn hart Ze brengen warmte in koude uren. Ook al zetten jullie mij apart, deze herinnering kan de eeuwigheid verduren.…

En doelbewust of ongevraagd beleef je het verleden weer. Herinneringen zijn belangrijk geven zin aan het bestaan. Toetsen het heden aan het verleden. Als kompas om door te gaan.…

Het verleden Waarin je blijft Met je gedachten Geen toekomst te verwachten Het verleden Koester de pijn Het verdriet van binnen Geen plekje voor te vinden Of het verleden Afgesloten als een boek Dat uitgelezen werd Afscheid van het verleden Waarbij herinnering blijft Als een foto Gekoesterd in een boek Afscheid van het verleden…

achter het gebroken hart waarin niets meer bestaat daar waar de liefde nog steeds een plek heeft achter het gebroken hart waarin de namen staan die niets meer konden zijn dan een martelaar achter het gebroken hart het plekje waar ik mijn herinneringen bewaar…

Dichtbij is nog het beeld van gisteren maar straks zal het herinnering worden. Het verdriet vervagen pijn minder voelbaar samen met aanvaarden het in je hart bewaren. Als morgen de zon weer zal gaan schijnen komt een lach terug in de schaduw van tranen.…

je droeg ze zelden zondags misschien Bij de klok van kwart voor tien de kerk een kwartierke lopen Een hoofddoek om je kapsel te bewaren bij wind uit zee Die herinnering neem ik mee wandelend -zoveel jaren later- door mijn geboorteplaats.…

Maar heel ver ben je verwijderd van mijn hart slechts jouw beeltenis is in mijn brein gegrifd bewaard als kleinood uit verleden jaren. Nu denk ik weer aan jou en voel diepe smart zet nu mijn gedachten aan jou hier op schrift wil al mijn herinneringen bewaren.…

Van een afstand kijk je toe, volgt het pad van je herinnering. Laat alle bloemen bloeien, en kleur en klanken samenvloeien.…

Maar herinneringen blijven, dat mag, ze laten jou eventjes herleven, brengen een beetje zon op een regenachtige dag.…

Beelden van het verleden, vol van warmte en tederheid. Die ze heel goed zal bewaren, heel diep binnen in haar hart.…

Het herbekijken van deze herinneringen voelt behaaglijk aan. Had gezien wat nodig was om rust te hebben, over vragen, die nooit gesteld waren. Nu de code gekregen voor aangename ontdekkingen. Mijn leven lang kan ik dat nu bewaren, wat vroeger onbeantwoorde vragen waren.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

De tijd vliegt voorbij Gevoelens vervagen, van liefde, verdriet en haat De tijd vliegt Herinneringen vervagen, van geluk, verdriet, liefde en van haat De tijd vliegt het verleden vervaagt Over ons verleden hangt een dikke mistige waas We leven nu we leven vandaag het verleden is geweest en het heden is wat we…

of is het de herinnering aan een ver verleden, waarin een afspraak voor de toekomst werd gemaakt?…

herinneringen verdwijnen het verleden zakt weg een geschreven boek gaat bladzijde voor bladzijde ten onder…

Je had iets aan de heg staan te verschikken; ik haalde de herfstdraden uit je haar, en wist: dit is één van die ogenblikken die ik in mijn herinnering bewaar, tegen de tijd.…

Je had iets aan de heg staan te verschikken; ik haalde de herfstdraden uit je haar, en wist: dit is één van die ogenblikken die ik in mijn herinnering bewaar, tegen de tijd.…

Ik wens jou al jouw dagen bol en barstensvol van “kwalitijd”, want al het heden wordt verleden; absorbeer het zonder spijt om wat nooit komt, of is verloren; maar beleef het in verwondering en hartstocht naar behoren! en zorg ervoor dat elk moment het waard is te bewaren als herinnering voor morgen of voor over vele jaren.…

Benoem mij niet tot een schaduw van verleden tijd zo genadeloos een droom is niet alleen dat gebleven nee, een vertelling van wat was, van wat is van wat kan zijn want verlaten in herinnering is grauw, rauw en onherstelbaar koud morgen, of nooit dat telt niet maar benoem mij niet tot een schaduw van verleden…

als jij moet gaan waar dromen vervagen verlaat dit bestaan naar eeuwigheid toe laat jouw ziel onze harten bewaren het beeld van jouwzelf raakt ons verdriet tot waar de nacht het verleden huilt de toekomst heel zacht jouw ogen sluit…

op de beslagen ruit schrijft ze het wilde ritme van haar dansende herinneringen ze wordt overspoeld door de snelle klanken van haar verleden met oneindig geduld probeert ze het wilde tempo te veranderen in adagio uiteindelijk cirkelt ze rond in een langzame wals één twee drie één twee drie ze pakt de hand van haar verleden…

De oude man leeft van herinneringen, al zijn geliefden raakte hij kwijt. Het heden kan hem niet bekoren, zijn toekomst is verleden tijd.…

weet je nog dat ik me had onthouden, van geheugen, van een ver verleden, om me in te graven, in verse grond zonder daglicht, om zonder tegenbericht aan herinnering te schaven…

In het verleden werd ik, lerend en groeiend, anders dan zij. In het nu ben ik, groots denkend, in wezen klein In de toekomst word ik slechts een herinnering in hun beeld van mijn zijn.…

Veel van mijn herinneringen liggen verborgen op het strand. Soms ga ik erheen en zoek ik of ik ze nog ergens vinden kan. Maar het water heeft veel gewist De oude beelden uit mijn verleden eens was hier een zee vol dromen. Nu is er een mooie herinnering voor in de plaats gekomen.…