Alle inzendingen over verwerking OR ex-liefde OR berusting

geeft Ik accepteer het broze leven Leer te leven met de dood Respecteer mijn spiegelbeeld Die de werkelijkheid ontbloot Dat ook ik oud hoop te worden Vrij van ziektes of verdriet Hoewel ik weet dat dat niet gaan zal Het leven spaart een ieder niet Laat ik zeggen dat het meevalt Mee te gaan met deze tijd Tot ook ik mijn lot aanvaard heb Berusting…

In dit spel van wind en water Schouw ik peinzend heel de dag 'k Vraag niet meer naar toen en later Ik draag wat er komen mag.…

Tussen dit ogenblik en mijn dood ligt misschien een lang leven; ook een groot? de hoop daarop heeft mij allengs begeven; maar is het groot of klein niet om het even voor wie gelooft dat wij pas met de dood gaan leven?…

er stroomde veel water langs heel veel water zodat de scherpe randjes behoorlijk zijn afgevlakt de te lange winters temperde het felle vuur in mijn bloed berusting zette zich vast in mijn aderen de krachtige hopen van weleer waarmee ik zó dikwijls de zorgen als vruchten van me afwierp zijn geworden tot keiharde keutels die me dwarszitten…

er stroomde veel water heel veel water dat de scherpe randjes behoorlijk heeft afgevlakt te lange winters temperde het felle vuur in mijn bloed berusting zette zich vast in mijn aderen de krachtige hopen van weleer waarmee ik dikwijls de zorgen als rotte vruchten van mij afwierp zijn geworden tot keiharde keutels die mij soms…

Het monster dat zich in mij heeft genesteld mijn liefde voor jou langzaam ontmantelt kan en wil ik niet in de ogen kijken Ik was even in de ijskast gezet Spijt is zinloos echt warm wordt het niet meer Ik zal het monster niet bevechten…

We laten de dingen zoals dingen zijn, alles is wijn, tij ontwikkelt ranken steeds zoals reeds is gebleken al vele weken, het is zoals gras aangroeit en gemaaid weer groener oogt, elke dag verfraait. We hebben geen angst dat alles vergaat ook de zomer straks niet in haar volle glorie opstaat en graan als goud zo fraai verhult, we betrachten…

In berusting van verlies voelt het liefhebben als groeien in verdriet waar men de hoogste toppen van het leven wil bestijgen het dal van tranen ziet waar kluchten witte meeuwen in schier onbewolkte luchten blauw woorden van oeverloze liefde schreeuwen verder laten dragen hemelhoog in dagen van stille berusting zullen woorden zwijgen…

Onze harten hebben een verbinding met elkaar gemaakt en jij hebt me met jouw liefde geraakt Ik leer nu dat liefde ook loslaten is in vertrouwen en in mijn hart het gevoel voor jou te behouden Jij hebt nog pijn en verdriet uit je verleden te verwerken En kan het nog niet aan mij met jouw liefde te bewerken Ik weet dat dit moment gaat komen…

je vleugde tegendraads voelde je bewegen in meegaan konden we weer spreken over patronen die je wilde in kleuren zelf gekozen die jou meer perspectieven boden in een ander leven kunnen wij ons samenzijn verweven de ondergrond versterken door er liefde en geluk in te verwerken…

Wie zijn verdriet verdringt zal het nooit verwerken…

Noem het geen liefde Noem dat het niet Noem het lust Genot, gemis Verwerking van verdriet Noem het geen liefde Nee, niet zo Want dat is het niet Noem het warmte Een teder moment Gemeenschappelijk gebruik Dat vertrouwd raakt Dat zo went Een overeenkomst Tussen mensen Altijd eenzaam en leeg Die nooit durfden te wensen Wat een ieder hier…

Je koppelt hem aan je ex en je mág hem niet; háár mag ik ook niet…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Zie ik heb een clowntje in mijn hart een clowntje van jou en mij toen ook een duiveltje van jou en mij nu Soms begint het clowntje te zingen Mooie heldere herinneringen Maar dan schreeuwt het duiveltje zwarte, zware zinnen van het nu En weet ik dat dat duiveltje van nu het clowntje van nu altijd zal overheersen *omdat toen nu niet…

een boek van je favoriete schrijver herinnert me aan jou, 't maakt me bang De telefoon die dwingend overgaat het rinkelen in de eenzame nacht laat mij toch stilletjes weer hopen op iets wat ik niet meer had verwacht Helaas de realiteit is anders 't verleden doet nog steeds pijn ik zal nooit meer jouw vriendin maar voor altijd je "ex…

Ik bel je niet op om te zeggen: Een fijne dag! Het klinkt zo obligaat Een e-mail sturen vergeet het maar vandaag krijg jij geen post van mij Waarschijnlijk niet gemerkt dat ik even aan je heb gedacht, me afgevraagd waarom jij nog steeds mijn gedachten met jouw aanwezigheid onveilig maakt Toch weet ik haast zeker dat jij mij vanavond misschien…

Hou ik teveel van jou of jij te weinig van mij Alles lijkt zo goed als ik met je vrij Ook als wij samen zijn genieten we van elkaar Zodra je ex in beeld komt raak ik een gevoelige snaar Wat is nu belangrijk jouw geluk of zijn pijn Als dit zo verder gaat zal 'k niet lang bij je zijn De pijn is vele malen groter dan mijn grote geluk…

Niet alleen en toch eenzaam. Ervoor gekozen om het leven waarin ik aanbeden werd af te sluiten. Op zoek naar nog iets beters. Hoe vind ik dat? Moet ik zoeken? Moet ik wachten? Moet ik wel iets doen? Had ik mijn keuze wel moeten maken? Al die vragen door mijn hoofd. Logisch denken met mijn hoofd, jaloezie in mijn hart. Niemand mag…

Jij maakt mij kapot Ik ben op van verdriet, woede en onmacht Mijn leven draaide om geluk, liefde en vertrouwen Nu draait het om drank, woede, leugens en aandacht. Ik ga je laten gaan Ik ga mijn liefde voor jouw verbannen Je hebt mij een litteken gegeven Maar is het litteken voor jou of mij groter?…

ik ben een mens van gebroken woorden liefde kraakte al tussen mijn kleutervingers en trouw takelde ik met een legowagentje mijn zoete woordjes, ik brak ze alle tegelijk op nieuw geluk sneed ik mijn vingers stuk en voor altijd verbande ik buiten bereik een ziek verdriet hakselde voldaan en breide kwaad na kwade tijd meterslange spijt in onschuld…

Daar lag ze Als een plaatje Een lach op haar mond Haar hoofd in tweeën In weeën van woede En nijd verwond Ze wilde niet bloeden Niet één traan Langs rode mond De wind zal haar waaien Als ex verscheurd In papieren wond.…

Zinnen minnen woorden strelen liefde op papier maagdelijk wit koesterend, doch bedekt spelen met vuur door vonken geboeid in lichterlaaie zwart geblakerd lust geblust in eenzaamheid berust.…

Wat kan ik anders doen dan machteloos berusten nu zij me schrijft over haar lage lusten en dat ze hoopt dat ik sportief aanvaard dat zij en die ellendeling elkander kusten Dat ze het schrijft is 't onomstotelijk bewijs ik schaats riskant op in haar lente dooiend ijs verkleumd en eenzaam bezig aan een hopeloze reis Warm maar sportief gekleed…

ik heb bemind in armoede van hebben en groeipijnen van zijn liep vaak verloren in de doolhof die het leven als verleden tijd in gedachten achterliet in ouder worden kwam eindelijk de rust wat ik heb en wie ik ben vloeien naar een nieuwe morgen als een bron die naar de monding vliedt…

zoals je daar nu ligt onnatuurlijk breekbaar tussen de witte lakens zou ik van je kunnen houden je kijkt me aan zonder iets los te laten maar laat eindelijk wat houvast zien ik beantwoord je blik in stille aanvaarding toen ik wegging bleef de deur open jij kon hem niet meer sluiten en ik heb dat nooit gewild…

Spoel het grauw maar van mijn hart met liters regen, en pak de draad op van mijn bestaan Eindig ons maar in verwijten, laten we denkend aan de eblijn staan Wijs ons na met honderd vingers doe het mooi van gister maar af als zot Zijn we natter nog als buiten, dan schik ik me, dan schik ik me wel jankend in mijn lot.…

Ik pluk verlate bloemen uit eigen rozentuin en oogst van schrale malus de allerkleinste appels de rode berberis omrandt het dunne gras in 't veld waar onkruid nog wil bloeien maar muurbloem wacht op herfst toch tjirpt in stille middagzon de krekel mateloos en is de snelweg verderop nog nauwelijks te horen als ik me neerleg bij de…