Alle inzendingen over vrij OR ongebonden OR ongedwongen

sterker nog, weldra is nabij vertel mij datgene wat er schort als ik nu al in het heden glij zie mij, kus mij mateloos en ongedwongen kom…

Wij zitten gevangen Gedoemd om beperkt te zijn Geesten in een stoffelijk lijf Vrij zijn is slechts schone schijn Oneindige fantasie Maar vast in de realiteit Onze gedachten grenzeloos Maar gebonden aan stoffelijke tijd Voordat het lijf verjaart En ons verjaagt naar het onbekende Waarover verhalen zijn maar geen bewijzen De enige uitweg…

Ze overleed een uur nadat ze vrij was. Het was een bijna-levenslangervaring.…

Uitgestrooid over de zee vervulling van mijn laatste wens zo vrij nog nooit gevoeld in heel dit aardse leven kunnen gaan waar ik zou willen ongebonden en niet vastgesnoerd waai ik mee met alle winden ben er wel, maar niet te vinden de snelheid staat mij niet meer tegen alles is nu echt tot zegen soms spoel ik ergens aan kan in vrijheid…

in haar slaap ruist de wind de donker vastgebonden dromen gemaakt in dode dagen over zodat ze vanonder een kleurrijk deken in open ongedwongen verhaal zou kunnen opstaan…

Haar ongedwongen moment losjes gevangen in rode kimono deed hem versteld staan.. omgeven door een wazig kleurbeeld wordt haar verlangen zichtbaar zacht gedragen door het licht.…

Je bent zo vrij, zo ongebonden, Zo schoon als 't mooiste plekje in het bos... Ik ben bang dat nu ik je heb gevonden, Er nog iemand naast me staat in het mos... Ik neem me voor altijd om me heen te kijken, Misschien dat ik je weer vinden mag... Erop hopend dat dan zal blijken, Dat mijn weg nog even naast de jouwe lag...…

Zo fris en vrij Portia.…

waarom, voel ik jou soms zo dicht bij me raak je even teder m'n wang en haren voel ik me ongedwongen, vrij en blij waar en hoe valt dit toch te verklaren? Als ik 's avonds voordat ik mijn ogen sluit jou met mijn woorden dit probeer te geven denk ik het is soms net een beslagen ruit veeg je ze schoon, krijg je alsnog de strepen.…

De fotoman lachte hem uit Om zijn ongedwongenheid. Maar de man lachte zo luid En beging zelf een stommiteit Om te denken dat die ander Niets meer was dan een gek. Dus vraag eens aan elkander: “Wie heeft hier een gebrek?”…

Nog zijn het schimmen en nevelslierten dunne draden die horizonten spinnen naar onbekende verten in een tijd nog sluimerend in cocon hier is nu, daar is later stemmen die zullen klinken leven dat zich een weg zal zoeken ongebonden en beweeglijk als water.…

dit groeiend groen vijvertje heeft armen die de zon omhelzen ogen die verblindend schijnen en de rondingen van een gulle moederborst het is gevuld met fris, blij, kindergelach met de vrijheid van ongedwongen samenzijn…

Als de tijd daar lijkt gekomen voor een afscheid dat ongedwongenheid totaal ontbeert dan zal de glimlach die mij zo heeft verwarmd zijn ereplaats voorgoed behouden samen met handen die vlinderachtig en passievol liefde en tederheid uitstraalden…

Niet te euforisch en vrolijk maar tastend in de realiteit naar ongedwongen feiten die een lach, maar ook tranen kunnen maken.…

in het stille woord ligt een waardevolle kracht alles omvattend wat je van een ander verwacht je merkt in kleine dingen dat anderen je intentie ontvingen subtiel en ongedwongen is een druppel geluk naar binnen gedrongen…

in een ongebonden vlucht en de loop van verre sterren het eeuwig verlangen naar verleden.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Wij dalen zwijgend af naar de duistere grond die onze levens splijt wij zijn elkanders straf en staan ongebonden voor eeuwig in het krijt als zerken op een graf blijven wij geschonden tot ver na onze tijd.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

we liggen daar naakt en je kijkt naar mij ik vraag me af wie ben jij zo'n mooie jongen zo zacht en ongedwongen een nacht samen zijn dat was fijn samensmeltend hand in hand feest na feest het is een mooie tijd geweest…

Hier, vrank en ongebonden, ontvang ik met die handen wat er is en wat zich nu aan mij vertelt. Een beeld van vroeger dat is opgeweld, vervliegt, niet langer meer een kommernis. Het lichaam sterft en ik ben ongeschonden.…

De wereld is vergift met wroegen ende knagen, Vol stege wrevelmoed en vol hovaardigheid, Vol ongebonden zucht en vol kwaad-aardigheid, Vol zonden opgehoopt, vol opgehoopte plagen. O harten die nog zijt van hare strikken vrij Vliet verre van dees trouw- en liefde-loze prij Al is ze nog zo schoon versieret en bepereld.…

Witte paarden van verliefdheid niet vrij. Witte paarden plukken ongebonden, Van verboden vruchten houden zij. Witte paarden briesen bruisend. Witte paarden blijven blij. Witte paarden zoeken prinsen. Prijzenswaardig pretentieus pronken zij. Witte paarden op zondag. Witte paarden in de wei. Witte paarden witte wanen.…

ik voel me zo vrij: een vogel ……… afhankelijk van het jaargetij…

ademloos lijkt ze kijkt ze in het kaarslicht doet haar ogen dicht adem in, adem uit om kijkt ze niet vertrouwt de toekomst ongedwongen ze zucht, vult haar longen vol met lucht en blaast het kaarsje hartgrondig onderuit adem in, adem uit….…

wil, ongedwongen Een vreemde arm om je schouder Verhalen waar je niet op wacht De winnende aanhouder Ze willen zo graag j’aandacht Je naam voluit geschreven Glimlach richting een lens Gewoon ben je gebleven Mooi mensenmens…

“ Alles krijgt vleugels, wat wordt gedragen het vliegt bij vlagen zonder bit, zonder teugels “ Ongedwongen speelt de zuchtende wind met zijn adem over land en water heen en weer terug Hij streelt zijn fluister over bos en heuvelrug en later langs de wangen van menig dartel harten kind Een zachte bries ontsteekt het vreugdevuur…