Alle inzendingen over vroeg

Thuis gebeld De nachtrust wacht nog even Dan toch even krabbelen Intern wat babbelen 'Hersensabbelen' Als waterkabbelen -in dit gedicht- Ik sluit de deuren af En de dag, 't is omgevlogen Tot rust maar bekaf Loop zachtjes nu naar boven Waar 'mijn bloemen' slapen Met tussen door wat gapen Besluit snel in bed te duiken Ze zullen vroeg…

Voorjaar ruikt haar kans en springt met knoppen vooruit in de toekomst van het licht dat weerklinkt in de vroege morgen van een nieuwe dag.…

Een nieuw leven is geboren Niet geheel zoals verwacht, van te voren Vreugde, blijdschap maar ook verdriet Dat ligt nu voor jullie in het verschiet Zo teer, zo klein en afhankelijk Maar toch ook nu al zo aanhankelijk Onzekerheid, angst en hoop is wat jullie nu wacht Maar ook hieruit putten jullie kracht Wij zullen aan jullie denken En…

september ook niet wat vroeg de winkelier vindt het allemaal prima die vreemde vogel komt niet vroeg genoeg "Mama, kijk, zwarte Piet en Sinterklaas", kleine Liesje met neusje tegen het raam.…

Ik hoor je soms hees fluisteren. Om ’t bed staat de stilte, de nacht. De bamboebosjes kraken zacht, Buiten in het verdere duister, Want het gaat sneeuwen in de nacht; Morgen is de wereld wit, Wordt het winter. Onze liefde… waarom huiver je?…

Heb ik te vroeg gesproken, gehuild in droogte altijd leeg ikzelf vergat de bomen en de uitgestrekte zee. Hij nam mijn tranen mee in boten een vrachtschip laadde mij aan boort, zachtjes deinend op de stroming, kabbelt mijn geluk nu voort.…

'k Was vroeg op vandaag 'k moest steeds maar aan je denken aan wat ik zeggen ga als ik je zie en wat ik je zal schenken. Een kleinigheidje moet het zijn jij houdt niet van overdreven dus is mijn bosje bloemen klein maar wel uit het hart gegeven.…

hoe jij nog roerloos naast me ligt het vroege uur met puur verstilde schoonheid vult…

Ik dicht graag 's nachts. Maar nu is het al laat en ik word te duf voor rijm en metafoor. Een schrille toon, dan breekt het schallend door: het zangkoortje van ijdele castraten. Een merel zingt een melodietje voor, een tweede bootst het na zonder hiaten en componeert tot slot zijn eigen maten. Arpeggio's, trillers: wat een kletsmajoor.…

Omdat mijnheer pastoor nog steeds de klokken Voor dag en dauw voor zijn parochie luidt Slaapt men in Tilburg niet meer rustig uit En heeft de buurt dus aan de bel getrokken. Het schijnt vooral de jeugd enorm te storen Die, net thuis van de disco, niets wil horen.…

Vroeg in de dageraad de schone gaat ontbinden de gouden blonde tros, citroenig van koleur, gezeten in de lucht recht buiten d' achterdeur, waar groene wijngaardloof ooit lauwe muur beminde.…

Weer te worden aangedreven Als een hongerige rat Knagend aan de rand van mijn bewustzijn Volgt 't me zwijgend Ontbloot 't gestaag mijn verstopte pijn Hoe beducht ik ook vlucht, of hoe zeer ik negeer Er valt niet aan te ontkomen, Daar komt 't toch op neer In welke vorm 't uiteindelijk ook toeslaat M'n verleden haalt me in - Vroeg…

Een stripdanseres uit Almere Moest laatst een ballet instuderen Dat heeft ze gedaan Geen stervende zwaan Was eerder zo vroeg uit de veren…

Een enkele vogel in het morgenlicht dat stilaan vroeger ons komt groeten vertelde dat de lente komt, al kan ze nog wel even wachten. Hoe wonder toch dat ieder jaar opnieuw dezelfde dingen weer gebeuren maar telkens met een ander, nieuw akkoord. De grote symfonie van 't leven wordt nooit herhaald, altijd is er iets anders: een warme tederheid…

ik woon nergens in bomen of op het vochtig zand van de zee geen ritueel doet mij geloven dat ik verder moet zoals de jaarringen waarin vlinders zich nestelen uit het dons van de zomer straks komt de wind, op weg naar bloemen, rozen van vuur omlaag, omlaag wil ik me begraven zoals jij dat deed in een gedicht te vroeg…

Goddank! Het goud voor Marianne Vos En zeilzilver voor Berkhout en De Koning Dan hier en daar nog zicht op een bekroning... Het loopt met die medailleoogst wel los Het koor van sceptici juicht weer eenparig Maar wat vergeten is, was zeer voorbarig…

Ik moet u nú toch iets vertellen Lieve Sinterklaas ze zijn in Nederland volkomen doorgedraaid en dwaas en ga er maar voor zitten u gelooft uw oren niet ze wouen een protestmars houden tegen Zwarte Piet ! Twee buitenlandse(!) kunstenaars die máákten een kabaal dat Zwarte Piet racistisch is en oud koloniaal een slaaf die door een schoorsteen kruipt…

hoe de kilte in je botten kruipt en jij in je trui de witte wereld alles doet schuiven alles bedekt een stolp van stilte dempt eerbiedig ieder geluid de vroege sneeuw brengt wat licht in de donkerste nachten…

Ze zong zich voluit door het leven met een stem die overbleef langs diepe groeven van een kind dat ongehinderd was gebleven en zich klauterde aan touw in haar nooit uitgewaaide geest om er als jonge vrouw te zingen van de dapperheid der dingen En ze zong er - ach zo mooi van vroege lentes op de dreef die zij als kind er had beleefd met…

verlangen was zo puur begrepen dat loutering ooit tot transparantie zou leiden genoten daarom intens van ieder gestolen uur de hitte van de hel was geen bevrijding mede door kastijding maar eiste meer dan wij konden geven wij zijn niet gebroken maar hebben met eigen ogen eeuwige liefde gezien ja gewoon hier op aarde een leven te vroeg…

"Slechte nachtrust zorgt dus voor corpulentie", blijkt uit een onderzoek onder jongeren die 's nachts, laat na het werk, niet willen verhongeren met dit resultaat dus als consequentie. Mijn stevige zoon gaat nu 's middags naar bed. Hopelijk wordt hij zo iets minder gezet. ...jongeren worden steeds dikker als gevolg van 's avonds langer werken…

zonder bijgedachten zonder zelfs een vraag om dank of ' Dankbaarheid ' zal vroeg of later WEDERLIEFDE vinden.…

Het lijkt geluid dat nooit afwezig was: de beurtval van de peren in het gras. De wind haalt nog maar adem, maar die zucht voorspelt de gang van kan niet op naar sober. 's Ochtends nog september, 's avonds diep oktober trekt in augustus al het najaar door de lucht. Of 't blad nu is verzameld aan de voet of zich als dichte kroon verheft,…

de hemel sneeuwt het land weer wit straks als wij ontwaken en aan de kerststol gaan zal het land langzaam ontdooien en komen kleuren weer tevoorschijn ik plakkraak nog even lekker een stukje verder met de hond…

De haan, een kunstenmaker, vroege vogel met zichzelf begaan, in eerste stralen opgestaan, leurt in het licht met schorre stem, waarmee hij mijn dromen en de ochtendstond verscheurt, de zon zijn narrenkap en hanenoog belicht, mij met tirannie de slaap verdrijft, zaait uit krop een litanie, dwingt mij tot verweer te vergezellen in zijn…

En als de aarde de kleuren heeft uitgedaan om een bad te nemen in zwart en grijs gaan de dagen een verbond aan met de nacht en zal het een vroege winter zijn. Zal ik de lampen vullen met olie de kruiken met water en vragen om wijn. Of zal ik vertrouwen en hopen dat er morgen sneeuw zal zijn.…

Ik keek vanmorgen uit het raam en zag het gras van nevel wit. De wazige zon scheen door de bomen. De herfst is weer gekomen..... Wat zou deze dag me brengen gaan? Het waas zal langzaam gaan verdwijnen. En dan!....Gaat de zon weer helder schijnen!…

in het vroege licht zie ik enkel juuts lange arm geeft dat mij nu een tevreden gevoel of ervaar ik de koelte het is immers al dagen voor mij te warm de lijn van mijn kruising laat ik vieren zo vroeg wil ik niet een bon versieren bij de voordeur zet ik een stoel…

- Wil je de wereld zien? - Even kijken. Nee, doe maar weer dicht. Ik sluit het gordijn.…

De winter is nu echt gekomen en heeft ons vroeg verrast.…