Vroege haan

De haan, een kunstenmaker,
vroege vogel met zichzelf begaan,
in eerste stralen opgestaan, leurt
in het licht met schorre stem,
waarmee hij mijn dromen en de
ochtendstond verscheurt, de
zon zijn narrenkap en hanenoog
belicht, mij met tirannie de
slaap verdrijft, zaait uit krop een
litanie, dwingt mij tot verweer te
vergezellen in zijn ademtocht, daalt
in stilte, een verademing , alleen
te kraaien in een uitgestorven taal, de
doden wekt die ik nauwelijks versta,
als ik dood zal zijn, roept hij mij al
die woorden na, verwaait dat geluid
door een gat in het heelal, waarmee
ik de luiken sluit, anders ben
ik bang dat ik stikken zal.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 28 januari 2010

pebmartenskpnmail.nl

hanenoog sluit luiken

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.1 met 11 stemmen 843