Alle inzendingen over vulkaan

Golven van begeerte overstromen blote liefde handen die gepassioneerd strelen overgave aan verlangen Warme adem, vlammende kussen op gloeiend hete huid vurige liefde brandt ruik het zoete lichaamszweet Striemende regen onweert hard verblindt, onberekenbaar ontzettend koud Onderhuids smeulend zoekt lava echter uitweg vuurspuwende vulkaan…

Vonken spatten in een vurige vulkaan. Ik kus je ronde borsten je buik je gezicht. Totdat een orkaan is gaan liggen. En je weer teder in mijn armen ligt.…

Je kijkt het aan en het borrelt van binnen Een stukje vreugde komt omhoog Je zou een liedje willen zingen Je ogen houden het niet droog Je voelt je een vulkaan van liefde Dat heeft dit kindeke gedaan Het was de mensheid die je griefde Maar je enthousiasme komt eraan!…

Met een hart vol achterdocht staat hij op de brug leunend op de balustrade Vecht hij tegen wanhoop terwijl de avondzon het golvende kronkelende landschap kust O hartstochtelijk vurig schouwspel, vulkaan Krakatau De schreeuw, O rode lucht met gouden gloed Stroomt kokend bloed het duizelig gemoed…

Ik weet niet wat het is dat mijn bloed zo naar beneden wordt getrokken, alsof het een wil worden met rode rivieren uit vulkanen of met Israëlisch zand in woestijnen, sterren rondom de maan.…

Ik ben de angel het pijnlijke (ge)weten het blinde oog dat traant Ik ben de hitte de dans op de vulkaan het abracadabra op oude stenen Ik ben de dorst in een zee van zout water wat het rechte krom buigt * * * Toen ik nog kind was wist ik alles beter Ik was vriendjes met de Zon en de ether Alle dingen waren één * *…

Vulkanen hebben namen die ook blijven als ze niet spuwen. Dezelfde naam belooft niet dat je op elkaar lijkt. Water en spoken kunnen door veel dingen heen. Kun je door niets heen kijken? Spoken leven wel en niet. Absent is als je er bent door er niet te zijn. Ik mis je soms ook als je er bent.…

Als diepe trechters van een vulkaan, waren je mooie groene ogen. Ik zag in hen de zee, de zon, de sterren en de maan, nooit hebben zij gelogen. Voel regen als tranen vallen in het haar, de wereld huilt er is een cirkel gebroken. Want ik ben hier en jij nu daar, ’n mes diep in mijn hart gestoken.…

De zeegod rust met zijn hoofd op een vulkaan die borrelend warm langs zijn oren bruist de haren als zeewier omhoog op een krioelend bed van leven op tien kilometer diep Zo groot is hij dat hij slechts drie keren ademhaalt per vier en twintig uur, een maal in het wordt weer eb nog eens uit het wordt weer vloed opnieuw vallend getij…

woordje van jou tegen de drank en de voortschrijdende dementie weet niet meer wie ik ben voor jou waar ik eindig en jij begint me in de morgen samenraap nog steeds verbaasd over uit hoeveel stukken ik besta je mag me ook laten, meis een roestbruin aapje met rheuma in een schuddende boom op een berg die een vulkaan blijkt te zijn zich…

Als lava van een vulkaan Aan haar gegeven. Heel even. Mijn mond viel open. Een walm van frituurvet. Een kroket. En dan haar gympen, Nat ook van de regen. Samen op de middenstip.…

ondergoed om de ochtend te halen zie ik je foto liggen het getik van de hamer om de krab te kraken gonst nog in mijn hoofd in de verte hoor ik een taxi kou kruipt langs mijn benen in de deuropening sta ik met een laken omgeslagen als Ceasar in zijn laatste dagen ooit legde ik jouw twijfel naast mij neer omdat ik wilde dansen op een vulkaan…

onverwachts Gestaag gaat de bus verder richting stad Maar ik ben nog daar, waar de regenboog het canyon raakt en 't pad die weidse lus haakt in het landschap Vlak, onder de gletsjer Wil geen pot met goud maar lopen nu de storm is uitgeraasd De knisperende zwarte lava als basterdsuiker onder m'n voeten Zonder haast laveren tussen de vulkanen…

Een aswolk afkomstig van de IJslandse vulkaan Eyjafjallajökull drijft naar het Europese vasteland. Het vliegverkeer in Europa ligt stil. Vele passagiers zitten vast op de luchthavens. Men vraagt zich af wanneer de situatie zich zal normaliseren……

En de nacht werd zoals een uitgedoofde vulkaan duister met een waas van de maan De wind kil vernietigend door dorpen en straten waar de mensen elkaar haten En het is stil zo erg stil niemand waagt zich naar buiten geen vogel hoor je meer fluiten En als de dag geen dag meer wordt en planten uit zullen sterven de kinderen van morgen…

achtergelaten zonder ze ooit terug te vinden de wegen zijn er zwak en vaag geen huizen aan de flanken de geesten van het landschap wonen zonder dak en wand vlak zijn de velden zelden grillig de waterranden van de oceaan sentimenten slaan op holle rotsen de trom de melodie van de maanstand bevrucht het koninkrijk van bontkragen en vistuig vulkanen…

perspectief wenkt naar Eenoog die taalt naar gebaren in golvend landschap de verte licht trillend op door vuurtje dat loopt naar boog die spant als vers gebakken lucht de vulkaan werkt als een paard ruzie slaat uitdrukking die staat voor het vrije woord op de vlucht sluit het alibi terwijl de schrille gil doordringt in het land van niemand…

hoe heftig is vaak pijn ook ondraaglijk zelfs soms als een slapende vulkaan in het onderbewustzijn die bij tijd en wijle zich gaat roeren en haar verstikkende inhoud afvuurt naar het hart als vurige pijlen geladen met vragen en waaroms die onbeantwoord blijven maar wel aan het verstand gaan knagen pijn gaat soms gepaard met beelden…

steeds wanneer de dagen lengen het licht begint te spreken en afstanden zich verzwelgen in een onzinnig geluid trilt jouw mond en ratelt het oude hart als nooit tevoor en stigma’s als vulkanen herrijzen hoe kan ik toch jouw tuin gaan wieden als steeds een beving mij verjaagt en lieden die de muren willen dragen op gescheurde fundamenten…

De eenzaamheid met lege gevoelens Donder en bliksem heersen overal Een mol kan zijn weg niet vinden De nacht vol met zwarte sterren Een regen van orkanen valt Het grijze water is bevroren Vulkanen spuwen donkere assen De lava stroomt door de straten Een vallende glinstering Zonnestralen verwarmen de dorre aarde De ark begint te werken De…

Wat een moed om die bittere smaak te proeven een jas van ijs te dragen fagotmuziek te willen horen balancerend op ’n draad van eenzaamheid Heldhaftig bent u om door dorre bladeren en gure wind te schuifelen op uw voeten die doorweekt zijn van zilte koude tranen op uw huid Daadkrachtig als altijd dansend op een vulkaan voelt u onbaatzuchtig…

ontstaan Ooit werd elk gedicht gemakkelijk ontroofd aan de hersenspinsels van mijn brein met het grootste gemak hiervan los gekloofd en als vlinders fladderend ter beschikking gesteld aan een ieder die in me gelooft Ik moet er nu voor werken, hard werken nooit heb ik me hiervoor zo uitgesloofd Maar ik geef niet op, oh nee zeker niet Deze vulkaan…

Na een duidelijkheid die woorden spuugden Als een explosieve vulkaan; die een verassing Gaf na een woordbreuk aan de boorden tot een Te kort in het communicatief bestaan. Spanning die tot ontlading leidt, wanneer het Al dagen rommelt met een Vesuviaanse kracht.…

ik heb stenen platgeslagen bergen opgepompt vulkanen aan - en uitgeblazen doe het niet meer raak hiervan zo afgestompt ga nu vlinders behagen zie kikkers krabben aan hun kont ga al kietelend brandnetels plagen bijt in de vinger die zich om mij wond als je dat dan hebt gedaan valt niets meer uit de toon als een gans een aria fluit is…

Stoom uit stromende lava, uit een brullende vulkaan, die land wordt in de zee. Liefdesenergie die mensen delen, is het wonderbaarlijke leven, dat moeders altijd baren. Is liefde die ons, iedere dag, weer geboren laat worden. Wanneer we beminnen, met hart en ziel. Wanneer we voor grote liefde, helemaal open durven staan.…

de hand hoog over keien los op zand Voor de lachers aan zijn kant ging hij plat hoog aan de steile wand door gevoelens voor een ei overmand kuiken vloog uit schaal nog in stand Is zo’n fossiel al niet bepaald courant Zijn kleindochter op El Teide beland maakte ons op Tenerife koning klant Ze vroeg kijk met mij over de rand van de vulkaan…

Tornado’s gieren door het lichaam razen stormend af en aan, bliksemschichten, donderslagen, het brein verhit als een vulkaan. Volledig zoek alle controle, bloed tiert door het dolle heen bonkt en beukt, ontwricht de maagstreek gelijk een drilboor doet met steen.…

Vulkanen laten ons mensen ervaren, hoe de aarde zichzelf vernieuwt. Oorlogen laten ons mannen weten, hoe alles bij het oude blijft. Zolang een man zichzelf niet kent, zal hij nooit, nooit, nimmer, kunnen kiezen en worden herboren. Brengt hij niets nieuws onder de zon. De zon, moeder van alle leven. Het is weer lente, lente!…

ik aanbid je als godin je mooie haar en trotse kin de felle blauwe ogen ik duik er midden in je huid is goud in glinstering van zinnen je straalt een hete passie uit bent een vulkaan van binnen je borsten rank gepunt een slanke leest en billen die de honger van het beest graag willen stillen je buik is strak en rond in donkerblond…

rustig; wat een wonder Kerkklok en voorganger zingen me wakker Getuigen van het leven van hun Makker De katholieken kunnen niet meer zonder Beland in Napels’ groene hart en longen Zijn ’Rijksmuseum’, kinderen en palmen Blijf ik bij honden en bambini talmen Voor ik ’t vermenigvuldigde, verwrongen Gelaat van Christus zien ga aan de wanden Vulkaan…