Alle inzendingen over wapperen

Ik wil vrij zijn, vrij zijn als een wild paard, galopperend over het eindeloze strand, met de wind wapperend door mijn staart.…

Bomen bewegen sierlijk door de wind Maar de wind is gruwel, straf en luid Fietsers staan stil en takken wapperen als een lint Ook een brommer komt bijna niet vooruit Druppels beginnen uit de lucht te komen Plassen komen te voorschijn op straat Van de zomer kan ik nu alleen nog dromen Maar die komt dit jaar waarschijnlijk weer te laat…

HEEL EVEN Ik zit op een bankje Op een duin op Ameland Ik voel de wind En vooral de zon Ik zie de zee Het strand, het zand stralen Ik hoor het helmgras wapperen Als een kuif op ‘n jongens-kruin Ik ervaar het zoet en zout Maar ook het zilt Ik besef hoe mild Ook de mens mag zijn Ik ben nu die mens Die dit beleeft Heel even…

ze glimlacht net genoeg om er gelukkig uit te zien het loof van de bussel wortelen die ze draagt wiegt zachtjes als het mooiste boeket in de wind ze trekt weer het park in een wapperende rok achter haar aanslepend als een speels kind niet beducht op kuilen of valstrikken aan de rand van de vijver plukt ze een papaver en gooit hem naar een…

weer wapperen banieren gedoopt in bloed hun wellustig lied schreeuwen de torens in lange uithalen de honger naar nog meer gebied het rigide polariseren onder druk van geweren werkt tot het ultimatum barst in de opmars naar macht worden vrouwen en kinderen meedogenloos wreed omgebracht zij treden in sporen die de mens lang heeft…

zacht fluistert de wind over veranderingen het stormt niet altijd in een mensenhart het wil ook wel eens liefdevol door haren strijken streelt wapperende krullen glad soms is liefde genoeg om weer eens met andere ogen om je heen te kijken zie hoe vederlicht de vleugels van een vogel wiegen op de golven van het vrij zijn in de…

ergens voorbij het keerpunt, in verhoogde staat, als de stilte stormachtig zwijgt, op het uur van bombastisch wilde wolken grauw, grijs, chroom, groots, van golven met hun woeste koppen hun haren wapperend in de wind schuim op de bek geen vaste vorm te zien nergens grond om te staan driftig op drift met nog een lange reis te gaan…

Haar wapperende gewaad verraadt een prachtig vrouwenlijf van top tot teen dat alles in de juiste proporties haar mooie gezicht lijkt gereserveerd te staan maar na een eerst kus zal ze gaan liggen haar lijf ademt liefde lichamelijkheid en sensualiteit in en uit waar ze/je zo van zal genieten haar, het beeld mag jij steeds bijstellen…

Overdag doe je dingen in de wereld ’s Nachts in een droom ren je naar de horizon Wapper je je armen omhoog en omlaag In gedachten kun je als een lange sliert Door het sleutelgat of door het oog van een naald Je stijgt met enige schroom op En voelt de duizeling terwijl je uitdijt (alsof je lief je voor het eerst kust) Je overgave is…

De vogels die zijn gebleven waaien wapperend met hun vleugels alle kanten op. De volgende bui dient zich al aan, druppels parelen al spoedig langs plantenstengels naar omlaag en verdwijnen voor eeuwig in de bodem. Ik denk dat we nog ver van het voorjaar verwijderd zijn.    …

Tot op de lengte der dagen schijn jij nog altijd op eeuwig durende golven dansen vogels in de wind worden verlaten voetstappen langzaam opgeslokt zijn schelpen stille getuigen van 'n leven voor zij op het zand werden geworpen rent een viervoeter achter een bal tot in de branding haren wapperen mijn jas dicht knopend proef ik jou…

ik heb je zien ontwaken in de verschraalde wijn van halflege glazen asbak vol agressiepeuken waar de laatste rook vervloog uit woorden over samenzijn met de geur van oudjaar in je haren wapperen je handen nog herinnering ogen blikken toonloos twaalf uur en wat er over is van van ons sensationeel begin maar op de bubbels van champagne…

in een zachte fluister voegde de wind ze samen haar lach en haar traan streelde troostend langs natte wangen kuste kersenrode lippen lokte haren wapperend warrig even sloot ze haar ogen wimperlang vertelde zichzelf nooit meer iemand zo dichtbij te laten komen dat liefde pijn kan doen maar haar hart spreekt nu al een andere taal…

Dan ging ik pardoes op je tenen staan, mijn knuistjes wapperend voor je gezicht, je naam twintig keer herhalend... Misschien zou je me dán horen misschien zou je dán zien hoe ik nu ben niet wie ik was. Misschien zou je mij dán antwoorden niet vanuit wie jij was maar wie jij nu bent.…

dansend op het wild plaveisel achter kleur en hoge hakken verschijnt zij telkens weer wapperende goudgele lokken bedekken haar deinende borsten scherpe blikken vanachter getinte brillenglazen turen in het rond haar rokje trilt in een zonnig spectrum zinderende mannelijke aandacht overvalt haar keer op keer langzaam verschijnt…

Kijk eens naar zijn volgelingen Overal hoor je ze zingen Na of voor of tijdens ’t eten In elk huis hoor je die kreten Nooit is het zo stil op straat Gans het land zit nu paraat Vlaggen wapperen met franje Overal zie je oranje Euro- Wereldkampioen?…

Lange blonde haren wapperen in de wind jij bent mijn ik mijn kind gekleed in een lieflijk jurkje in tinten van blauw mijn lieve kind ik hou van jou op blote voeten van vrijheid kom jij in dromen vanuit dat verre verre land reik jij mij de hand zoveel kracht zoveel pracht straal jij naar mij lieflijk zacht…

met wapperende manen, ruim baan! Al het groen is van ons. ------------------------------------- uit: 'Wakker het vuur niet aan', 1994.…

De veerboten uit Tanger komen vaak op een warme, rode wind die de toga´s van de reizigers doet wapperen. Op de kade van Tarifa, waar wij met onrustige handen ons staren bedekken, dwarrelt zacht de vluchtige woestijn.…

daalt er zomaar Een engeltje neer Die knijpt je even In je billen Heel hard, dat wel Dus je moet even gillen Maar je bent wel Weer wakker meteen En kijkt verschrikt Om je heen Het bengeltje lacht Steekt haar tongetje uit En weg is ze Vliegt richting zuid Je zwaait haar na Vleugeltjes klapperen Op de wind zie je haar Fijne haartjes wapperen…

de luwte is groot als je geen haantje de voorste wilt zijn ver van intrige en ogenvenijn red je het wel kun jij die talenten ontvouwen waarop mensen vertrouwen zonder onderling gekissebis weet jij snel wat er echt aan de hand is waar anderen krakelen over handen wapperen heb jij ze allebei aan bed en wuift zonder hak te zetten…

het is een sombere dag vandaag aan 't strand de zee is ruw, het is guur en nat ze loopt met blote voeten op het schelpenzand blonde haren wapperen in de stormachtige wind koude zeewater prikkelt haar voeten blik gericht op de einder smoort in 't grauw gooit schelpjes naar de woeste golven kijkt vervolgens blij en verheugd…

Aan het vervallen huis hangen nog de verveloze luiken en haveloze voordeur in verschoten donkergroen aan het gebint wapperen spinnenwebben in de wind de tuin ligt er chaotisch bij emoties hangen als druppels aan de struiken hoe vredig was het leven toen de notenboom draagt nog steeds haar vrucht door de takken kijk ik naar de blauwe…

Licht strijkt over wapperend geel van Heereweg tot in het hart, een slinger door heel Aduard versiert het dorp als feesttoneel. Het inspireert de kunstenaar, kom in het rechthuis exposeren, hoor Juliana musiceren, ideeën worden scheppend waar.…

Het in zichzelf gekeerde staren in de leegte van een landerige dag, waar op wasdag alle lakens heerlijk wapperen in de zon. En dan datzelfde kijken, zoals ook mijn moeder kijken kon.…

vroeg bij de vijver hier in het bos raakt er van alles los van mijn remmen als pa en moe fuut met hun kinderkes voorbij komen zwemmen waait de wind door hun kuiven heel dapper aan de wapper de kleintjes sperren met rood hunne muiltjes ze krijsen wahowee geef me te eten daar ginds komt de zon op om niet te vergeten met traantjes uit…

Ik heb genoeg emmers gedragen vandaag Soms zijn ze zwaar Niets aan te doen Ooit zal ik wel iets ietsje te weten komen van wat de inhoud was en dan blijft het de vraag of ik het eerder had willen weten In bed stijg ik op mijn paard, mijn banier in de houder, wapperend in de vaart van mijn wensen oplichtend in de nacht van onmogelijkheden…

Gloeiend koper verhit het land dat gewillig kleurt onder de hoogste zon De roep van de natuur wordt gehoord door hen die de stilte niet vergeten en luisteren hoe akkoorden gedempt sluieren aan het suizen van een bries die wapperend strijkt in ‘t getij van halmenharen welke ritmisch ruisen wiegen tot fluistersymfonie dat…

wind waait om mijn kop houdt niet op niet over wapperend lover tovert grillige vormen afgetopt door daklijst op natte straat verlepte bladeren treuren gehaaste passanten keuren ze geen blik waardig maat voor onverschilligheid ritmisch bepalen voeten vertrappend het wroeten van de hond die herfsttijd pootverheffend van geur voorziet…

Nog geen dag Nog geen dag hield hij stand mijn toren met vreugdesklok en daar bovenop een wapperende vlag de eerste avond al werd ze stukgeslagen de vlag werdt neergehaald de vreugdesklok verbrijzeld de toren afgebroken als een hoopje ellende lig ik tussen de brokken vandaag geraak ik niet meer rechtop maar morgen verzamel ik alle…