Alle inzendingen over zee OR ferm OR stoer

Als kind al ben ik vertrokken, naar die hoge landen aan de zee. Zwervend in mijn warme bed. Mijn Bosatlas, daar sliep ik mee. Ik hou van oude, stoere schepen. Van ijs, van storm en van zonneschijn. Het Noorden infecteert als virus. Een vriendelijk virus in mijn brein.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Het is stil, verlaten aan het strand ongestoord rollen m'n tranen in het zand in de verte, schepen op de ruwe zee snijdende wind, neemt de gedachte aan je mee voor even hoef ik niet stoer te zijn mag ik beleven: het leven is niet fijn het ergste is gebeurd dat ik kon vrezen er zal nooit een samen wezen die gedachte maakt m'n hart als versteend…

Totdat onze namen weggespoeld zijn door de zee, enkel vermoeide sporen over- blijven in het zand.…

“Ik ga een dagje uit naar Engeland Met mijn projector en projectiescherm Om Fitna te vertonen,” sprak Geert ferm, Maar hij is op de luchthaven gestrand, Al zwaaide hij ook dapper met zijn pas - Wat op zichzelf al een vertoning was.…

ik zie je ferme passen de loop van eigen zekerheid voor even kan het je niet schelen en gooit de borsten ferm vooruit toch is er ook berekening telt de stappen voor de kijkers voelt de hete adem van buurvrouwen en de mannen in stil hijgen als deuren weer gesloten zijn parasols paraat en luxaflex omlaag dan voelt simpelfijn het eten…

ze buigen niet voor de leugen verzoenen zich eerder met wat waar is hoe helder is deze dag terwijl hij de keerzijde laat zien van het zilverblad in de ferme najaarsbries zodat ik het weet waar weet…

Boterham met snot Waterige koffie met kwijl Winden gelaten onder het eten En daarna een ferme boer Ik ben hier opgenomen, Want ik ben niet goed Bij mijn hoofd - Als ik al niet gek was Toen ik binnenkwam, Dan ben ik het Hier wel geworden…

wollen deken voor de nacht Mijn leeuw en mijn tijger stoer en sterk... mijn levenskracht Jij bent mijn Blijdorp aapje, beertje, en dolfijn Ik noem je 'mijn diertje, mijn grote knuffelkonijn'…

Vanavond ligt hij in mijn wildste landschap grote voeten tot aan opgehoogde dijken zijn mooie hoofd met haren wilde struiken zijn onderbroek een meter naar beneden stoere benen slank tot aan onstuimige zee en in mijn denken is zijn wil onverdroten woest zijn beestenblik maar toch gedwee zijn wijn heb ik in mijn bekerglas gegoten vanavond…

een voet trekt terug, van binnen glijdt iets uit, zijde glijdt af van schouders, je kijkt hoe een pols, ferm en zeker, zeer ferm en zeker fluistert: ontvang me, ik zit vast aan een arm die voor jou openzwaait, zie ook hier benen, iets van elkaar, registreer de ferme stap en een heupdraai, zie… hij richt zich op, zichtbaar, contouren teken…

en hartstochtelijk, je handen zacht doch ferm achter mijn nek, je lippen ferm doch zacht tegen mijn mond. Wat ik wil, is dat je me kust een kus, die mijn knieën doet knikken, mijn wereld doet schudden. Een kus, die mij doet zweven, Een kus, die mij doet beven. Simpelweg een kus.…

in de wachtkamer hoort men plots een speld vallen een ferme kreet klinkt een mevrouw op naaldhakken stormt geprikkeld naar buiten en loopt helemaal leeg ---------------------------------------------------- toelichting: Bij de acupuncturiste in opleiding...…

Maar trap bij 't café ferm op uw rem !"…

Mijn stelling is dus deze week een ferme: de overheid dient burgers te beschermen.…

dromen in mij zien, maar ik besta niet in jouw dromen, stoere man met speer, stoere man met speer…

ik reed weer met mijn opa mee de ket klapt vuur uit stoere hoeven we gingen in herinnering soms wekenlang naar zee vanuit Heiloo in eerste spurt nog even langs Kapél Maria was hun heilige bedevaarten gaven aflaat en verlossing uit de hel draafden zacht langs Egmond-Binnen uit het klooster hoorden we het zingen en terwijl…

Steeds opnieuw moet ik mildheid leren, voor mezelf en anderen; de stekeligheid vermijden, de harde woorden of het stoere zwijgen, herkennen wat het diepste is in de anderen en in mezelf: het steeds weer proberen de menselijkheid te winnen op de stekeligheid, het stoere zwijgen.…

Steeds opnieuw moet ik mildheid leren, voor mezelf en anderen; de stekeligheid vermijden, de harde woorden of het stoere zwijgen, herkennen wat het diepste is in de anderen en in mezelf: het steeds weer proberen de menselijkheid te winnen op de stekeligheid, het stoere zwijgen.…

stoer winterjasmijn ik nog in mijn winterjas zij bloeit al dagen…

De zee klotst tegen 'n rots omhoog brekende golven, 'n boel kabaal Op vijf minten afstand mooie pijnbossen, een ander verhaal Stoere mannen bedwingen het water houden zich staande in de golven Terwijl het donk're bos bedoelt lijkt voor wolven Maar echt het mooist van dit geheel is toch de zon die ondergaat Weer een dag voorbij, terwijl…

weer een steen en onherroepelijk nu de zomer twijfelt om nog wat te blijven het afscheid uit te stellen wordt jouw naam hier toegevoegd niet ver van andere geliefden ruimschoots al aanwezig en gewend aan nieuwelingen aan mijn voetstap, ingehouden maar toch ferm…

Twee lindebomen eeuwenoud, stoere wachters aan de kerkhofpoort.…

Mijn oma woont al jaren bij ons in En daar zij ons niet in de weg mag lopen Bind ik haar vast in bed met ferme knopen, Want oma is een boeienkoningin. Terwijl zij 's zomers samen met de honden Gezellig aan een boom wordt vastgebonden.…

vergis je niet, ik kom er hoe dan ook daar waar de hemel blauw is en en de schoonheid niet op tempo let of ferm gebaar de liefde verder kijkt dan kort verhaal de rode draad niet uit te leggen mij als toevallig winnaar binnenhaalt…

Miss Nordegren was woedend op haar man Zijn vreemdgaan bracht haar danig in de put Dus heeft ze de relatie opgeschud: Ze nam een stick en sloeg een hole-in-one Met deze ferme welgerichte mep Heeft hij nu wel een flinke handicap…

Ik ben de morgenster die naar de letter leeft en over klinkers zwalkt Mijn klanken dragen ver vanuit de ferme geest die lettergrepen spalkt Ik ben de morgenster slechts tot het woord verplicht vrijheid zonder oever gevangen in gedicht.…

Als morgen de fat lady zal gaan zingen Is dit wellicht het laatste snelsonnet Dat ooit misschien zal worden bijgezet Als iemand oude cache uit durft te wringen Die decodeert dan dat een pot met vet Eens ferm al op een tafel is gezet…

bed dat mijn rust mijn rots gebleven is stoer en sterk en onvermoed een laat eindpunt de tijd zit me die zit me niet echt mee…

"Val wind", sprak Mozes Yam Suf lang genoeg gedeeld ging de storm liggen…