Alle inzendingen over zomaar OR lach

is liefde dan altijd aan voorwaarden gebonden je leert al jong de regels van het spel men vindt je lief als je gehoorzaamt je taak vervult een ander helpt later zijn er die op je rekenen voor wie je zorgt je nodig bent anderen die je bevelen gebruiken afhankelijk maken het blijft verbazen is er geeneen die van mij houdt gewoon…

Toen de nacht nog vol beloften was (je lippen zacht, een stil gezicht) en er zich uit onze liefde hevige verlangens hadden opgericht (en ik mij reeds in tweevoud waande) Toen de wind zich door de muren drong om onze naaktheid te doen beven, wenste ik met jou niet groots maar ontzettend KLEIN te leven.…

Zomaar eens een E-card versturen, naar vrienden,familie of buren. Het is leuk en makkelijk om te doen, met als laatste liefs of een dikke zoen. Of je het verstuurt of ontvangt, is om het even. Het geeft altijd een moment van geluk, om te beleven. Het kost bijna geen moeite, dat kleine bericht.…

nacht wachten op alles en alles is niets meer dan niets ik zie je wel een keer als ik fiets tegen de wind in het wordt vanzelf lente dat alles weer opnieuw begint zo wordt een kind een volwassen mens en heeft iedereen zo zijn wens en sommige mensen fietsen tegen de wind in op zoek in de regen dan komt vanzelf de zon een regenboog die zomaar…

Ik weet hoe het voelt als jij van mij bent en ik van jou soms denk ik daar aan, heel even maar Ik weet hoe het voelt als ik jouw man ben en jij mijn vrouw dan denk ik ook: was het maar waar.…

Zoals je hier zomaar ligt Je huid verwarmd door het zonlicht dat Zo licht en zo zoet is Hoe je zo zuinig en begeerlijk zweeft Tussen je dromen en je ontwaken Bedoeld te beschermen en te verhullen Zo liggen onze lichamen verstrengeld Zo, als schijnbaar eender En hoe de regelmaat en de rust Van jouw ademen De stilte opvult Zo schijn je…

Zo zondag is de morgen zo zeg ik zie ik je graag zo zonder zeg ik zomaar…

Niet zomaar iemand verandert snel in niemand dat gebeurt telkens weer als niet zomaar iemand van gezicht verandert want iemand anders blijft dan ook nergens meer door(denken)…

een aardige knik een vriendelijke blik een klein gebaar naar elkaar een glimlach naar voorbijganger we hebben het allen wel eens nodig soms maakt het iemands dag weer goed geeft even zin of zelfs weer moed om door te gaan in het leven of de dag wat glans te geven wat vaak al kan met een lieve groet.…

zomaar in beweging dansend verdwijnen op zoek naar een tweeling binnen onbepaalde lijnen zoals de kunst der Etrusken ooit ergens anders opdook. en de kelten nooit verdwenen opgingen in rook la Tene blijft vast en zeker in een lichtflits voorbij nog even leven in het hart van jou en mij…

Zomaar uit het niets komen tranen tevoorschijn ongelooflijke gevoelens allesbehalve pijn Zomaar het pure genot rillingen over mijn lijf de wereld mag vergaan als ik maar bij jou blijf Zomaar en onverwachts huil ik samen met jou tranen van intens geluk omdat ik zoveel van je hou...…

Zomaar een zomerse dag in September de zon schijnt plotseling in volle kracht jij kijkt naar mij, ik naar jou plotseling verlang ik weer naar de Decemberkou.…

Waar ook velen op het gras gewoon liggen te liggen zomaar zonder iets te doen.…

een vallende ster ik sluit mijn ogen en wens liefde voor elk mens!…

in het verstrijken van de tijd word je meer steeds meer van mij binnen de muren van het stenen huis kijk ik achterom tel ik terug in de tijd zonder harnas ontvlecht ik het benauwde lijf val ik op een andere plek verdraag ik wat verloren ging niets is zomaar een ongeluk…

twaalf regels in een zondagse courant stiefvader brengt overleden kind naar het politiebureau zij was slechts twaalf lentes wat kan er in hemelsnaam zijn voorgevallen dat dit iemand deed besluiten de zon uit jouw gezicht te halen jij kleine meid in de bloei van jouw leven niets rest dan stil verdriet…

Zomaar opeens als mens zonder plan zonder idee zonder gedachte vond ik geloof in de toekomst in mijn later.…

niet zomaar jou verloren want daar ergens bij jou is een stukje van mij verloren nooit meer vol nooit meer heel dat heb ik bij jou achtergelaten ik kijk in de spiegel en zie een vreemde want dat stukje jij is verdwenen ik wil je terug hier bij mij want enkel jij hebt de kracht mij, mij te laten zijn…

Zomaar in een kille gisternacht is ze weer daar in al haar lieve zachte pracht. Ze stelt me o zo stil de vraag hoe gaat het hem die ik in mij droeg en altijd draag om het even waar? Maar dan waag ík een vraag want doelt ze op de onze die ik net als haar op al mijn handen droeg én draag? Ze lacht nu zacht wat zie ik haar zó graag!…

zomaar wat woorden neergesmeten op het papier zomaar wat kleuren gegooid op het schildersdoek zomaar wat emoties neergesmeten op de grond zomaar wat gevoelens gegooid tegen de muur gewacht op de opluchting die verborgen bleef verborgen in de ziel van de mens die niet kan zeggen wat in hem leeft niet op papier niet op het doek…

Voor hen, een lach en ’n traan.…

en juist nu zie ik die lach wanneer ik het leven vier…

Je lach zei ik weet van wanten en: laten we samen op weg naar de horizon of zoeken naar bessen of zomaar iets tegenkomen en dat samen gevonden hebben. (The sky is the limit, trachtte mijn lach) En je hand toen ik in het donkerder begon over kou en jij nog warmer en warmere dingen wist en ik als antwoord rilde.…

Een vrijdenker denkt aan vragen, de antwoorden -- wil hij niet horen.…

Het nieuws balkt: vandaag is de meest depressieve dag de zon schijnt Het nieuws roept om: zwarte dag voor iedereen de koffie geurt Het nieuws zegt:let op vandaag kinderen lachen Ik wens iedereen een hele fijne dag, met zon en ook: met een forse lach.…

Wàt kan ik toch genieten, van zómaar naar je staren en elk moment van de dag die sterretjes ontwaren. Ze dansen in je ogen wanneer je naar me kijkt en maken pirouettes als je lach je mond bereikt. Die sterretjes die stralen elke dag weer meer, 'kan het bijna niet geloven maar kzie er méér en méér.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

En uit een ver en onbekend gebied ontschoot zomaar het gezichtje van mijn kind mijn eigen schoot. En naar ver en onbekend gebied, ging zomaar het gezicht weer van mijn kind.…

Ik zag de goden zich met tomeloos plezier verbazen om hun eigen onvermogen ik zag ze spelen, uit verveling zomaar iets proberen, eerst geschrokken, daarna vol verrukking kijken naar de eerste zonnestralen ik zag de tijd beginnen en ik zag het universum eeuwig lachen om een zelfbedachte grap.…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…