Alle inzendingen over zonlicht spiegelt koffielepel

Zonlicht op een blad zonnebank voor insecten natuurlijk voor niets.…

aldoor verwachten is trachten een onthecht verleden, al dan niet gewild, in pijn te hervinden en verschijnt verlatenheid opnieuw als het sterven dan herleeft en mijn ziel zich spiegelt aan de blinde linde zal nimmer de dolende echo vergaan die het verlangen in de toekomst weeft…

je spiegelt je in het raam van de overkant nog maar net met een zacht zilveren rand wacht je draait je licht en schijnt op mijn gezicht je ben er weer ik zie je staan je straalt en stuurt me duwt me voelt me jij zo machtig bent weer prachtig…

brengt zin in dit leven als het eerste zonlicht beleef ik jou elke dag…

De dichterlijke vogel mint het maagdelijke water, en baadt wellustig, spiegelt, drinkt, aanhoort het lief geklater. En onbewust bemint hem 't meer en streelt zijn blanke veder, en klatert zacht en spiegelt hem zo teer zijn beeltnis weder.…

Zoals wilde akelei in maanlicht aarzelt tussen wit en roze, een rode beuk bij zomerzonsondergang vonkt met zijn kroon, en de diepe fjord op mijn lange reis zich spiegelt in het blauwste grijs: zo zie ik nog je huid, haar en je ogen als ik de mijne sluit.…

Je spiegelt je eraan, en rondom springen zeepbellen stuk. Je zocht en vond, en je bent tevreden met wat je bereikte. Maar toch ontbreekt er iets, en daar werd je droom, een nachtmerrie.…

de maan spiegelt een reis in gedachten ongrijpbaar voor de stille dromer een buik vol gevoel flarden van eenzaamheid en een duif onderstreept het verhaal in vogelvlucht een slaapliedje voor de bomen die het landschap omarmen als een warme deken een nachtkus voor het laatste woord…

de tsaar verkeert verkeerd in dromenland waar Oekraïne deel is van zijn Rijk de werk’lijkheid geeft daarvan echt geen blijk hij zit gedwongen in zijn dronenland zijn trumpse zelfbeeld spiegelt hij aan god maar langzaamaan gaat heel zijn droom kapot…

zin in dit leven als het eerste zonlicht beleef ik jou mooi en stralend elke dag…

waar het eerste zonlicht dromen verjaagt in haar warme stralen de ochtend ontwaakt breekt jouw glimlach spiegelend kristal mijn droefheid in tranen die kleurloze nacht schaduwt verlangen dit duister gevoel als het eerste zonlicht beleef ik jou…

Pril zonlicht schittert als miljoenen diamantjes in de dauwdruppels…

Het zonlicht verblind mij sprak zij verwonderd Zie jij nog iets?…

Vroeg in het voorjaar verdrijft zonlicht de kilte uit mijn winterhart…

Vallen ze zo maar, zoeken blijf ik naar liefde, zonlicht in de lucht.…

Gezang van merels formeren een erehaag naar laatste zonlicht.…

Zonlicht weerspiegelt een hartstochtelijk verhaal met glans op de huid.…

Het late zonlicht speelt een licht- en schaduwspel met de boomblaadjes…

waar de aronskelk dauwdruppels vangt spiegelt een hermelijn onschuldig wit als schaduwspel van zijn sluipende moord in het levensvocht van de ochtendzon dan hoort dit leven een kilte lied de stervende schreeuw die stilte wordt en dauwdruppels vangen de ochtendzon als de aronskelk zich vult met bloed…

je warme adem smelt de winter in mijn hart ontdooit het harde ijs van lang bevroren pegels je lach strijkt langs mijn huid met lentekracht nog dreigen grijze buien met regen sneeuw en kou maar in je ogen spiegelt al het voorjaarsgroen en blauw…

fel zonlicht verblindt het uitzicht op de toekomst de hemel knipoogt…

als klaterend goud valt het zonlicht in het bos bron van levenskracht…

flonkerend water sneeuw reflecteert het zonlicht geen golfslag te zien…

Als de zon niet schijnt schijnt hij toch voor mij De schoonheid van zonlicht mijn lief dat ben jij…

kleurrijke rozen omarmen jou liefdevol in stralend zonlicht…

[Haiku] in modder gegrond reikhalzend naar het zonlicht twee lotusbloemen…

zonlicht en nevel zijn een regenboog, echt waar, alleen als ik kijk…

De blaadjes buigen hun zilver naar het zonlicht: de boom vol manen.…

Een eeuwige stroom dreigt over te gaan in de kater van de eeuwige haast dammen dwingen in de plannen kabbelend water tot verleden als onbelangrijk weggezet het heden laat zich daartoe winnen wij zijn aan zet maar wassen onze handen in de stroom die Judas spiegelt…

het is koud om me heen als de dageraad daagt ik draai de lamp boven mij hoger en voel de verlichtende warmte mijn gezicht spiegelt in de ruiten van de tuinkamer als het hoofd zich wendt, naar welke kant ook, is mijn bleke gezicht op het glas geplakt, zie mijzelf zitten ik ben niet alleen…