Alle inzendingen over zorgzaam OR stille kracht OR waker

in deze doorwaakte nacht hoor ik de klagende roep van een zwarte zwaan in dit winters noordland mijn slaapkamer als wachtkamer ik houd me doof maar mijn lijf wil slapen het duister breekt ben ik de waker die het vuur brandend houdt en wacht op wat komen gaat ben ik bang om me los te maken bang voor het verlies?…

Gert-Jan wordt in een hoerentent steeds zorgzaam met de hand verwend. Het maakt niet uit hoeveel het kost; hij voert het op als aftrekpost.…

Wat moet de wereld zonder mannen Met vuur verwarmen zij de aarde Bevruchten haar met wind en zaad Zij weten van haar grote waarde Beschermen haar met kracht en daad Wat moet de wereld zonder mannen Stoer en zorgzaam, hard en zacht Zij redden ons waar rampen zijn Brengen voedsel waar een klein kind wacht Geven daar waar nodig zonneschijn…

vol overgave voeden zorgzame valken hun dierbare grut tot krachtige vleugels weer boven het landschap zwieren…

En nog eens overviel Die stille stem mijn ziel: Daartoe ben Ik gekomen.…

rustige biartstraat werd deze nacht een helse meir door borrelpartij bij jonge dertigers. gekir,geluid,gebral vanaf twaalf tot vier. feest en drink wij waren ooit ook jong. heb tenminste empathie voor die mensen die daar in nottebohm sereen op de dood liggen te wachten en niet kunnen slapen. kan dat niet minder en anders, jonge buren…

Na warme dagen volgen koude nachten. Als lakens ligt de dauw op bleek en haag Versteven naar wat zonneschijn te wachten En slaat in wolken op en regent traag. De struiken tinkelen met haarfijn ijzel. En in de hof, de dragende appelaar Komt uit de damp reusachtig te verrijzen, Met ronde konen en veel grijzend haar. O eedle boom, die, boven…

O Heer, hoe vreeslijk zijn de dagen, Nu heel de wereld schreeuwt van nood, Naar uwe hemel waaien vlagen Kreten om bloed, klachten om brood. Gij geeft, en men verdelgt uw spijze, Verwekt kunstmatig hongersnood, En stilt op uitgezochte wijze Wanhopigen met lust en dood. De vlakten liggen braak en bloedig, 't Zaad en de zaaier sloeg terneer…

De lucht betrekt, het zand stuift op, Hoog torent zich de donderkop, Die blauw als lei, en koperrood, Dreigt met vernieling en met dood. De bliksem, kort en lang van lijn, Gelijk een zenuwachtig sein, Meldt ademloos: wie vloeke of kniel', Gedenk uw zonden, red uw ziel! Een windstoot, water, vlam, een knal, Alsof de hemel barsten zal…

Ook nu het avond wordt, Heer blijven we op U hopen, Het winterdaglicht kort, Hoe traag de dagen kropen. Het water is zo diep En donker, de lantaren Beschampt de oeroude baren, Waarin de wereld sliep. En als de smalle boot, Waarin ik word gedrongen, Van levens wal afstoot, Hoe hoog de golven sprongen, Van u komt heil en heul…

De laatste appels vallen van de oude boom haar knoesten takken moe van de vruchten die ze droeg zuchten voldaan alvast wat bladeren weg vermoeid van deze lange hete zomer voelt ze lomer en lomer haar krachten in de aarde gaan en sluit zich alvast af voor blaad'ren die ze nu laat gaan het gras wordt nog voor `t laatst gemaaid…

over de bergen waar geen bomen groeien prins Lugalbanda die het adelaarsjong met de leeuwenkop versierde met randen kohl om de ogen en geurige takjes van de witte ceder op het hoofd, en rondom het kuiken schikte hij het vette schapenvlees dat hij gezouten had, en hompen brooddeeg gemengd met honing De Stormvogel beloonde hem met de kracht…

Mama wenst geluk voor mij, tot haar ongeluk – werk ik niet goed mee.…

Zout in de koeling, levertraan in de olie: auto winterklaar!…

De witte vlinder beweegt, om hem te redden -- doof ik vlug de kaars.…

en zacht met TELKENS die enorme innerlijke kracht De buurvrouw TELKENS op vacantie maar nooit zonder een laatste vriendelijke groet alsof het van haar moeder moet De buurvrouw al vele jaren laat er niets gebeuren want dan zal ik dat TELKENS blijven betreuren…

Door tederheid vergeten vergeven de pijn dan het verdriet zo zinloos allemaal Door vergeten tederheid nostalgie op menu de zorgzaamheid kwijt nu verder…

in het stille woord ligt een waardevolle kracht alles omvattend wat je van een ander verwacht je merkt in kleine dingen dat anderen je intentie ontvingen subtiel en ongedwongen is een druppel geluk naar binnen gedrongen…

lege dagen het stille blad van de boom zwijgen op het bankje in een verlaten landschap verdwenen dorpen dichtgetimmerde luiken oude knotwilgen aan de drooggevallen sloot de zachte krachten winnen zij?…

zie toch hoe fraai zij glooit maar als gehaaide kaper zand in de ogen strooit van waker en slaper hoor toch ‘t woeste grommen schuim koppen metershoog de rug weerbarstig krommen klokken luiden droog meeuwen krijsen zonverloren vluchten voor de overvloed en zij verslindt de sporen van menig voet en goed…

De kerkklokken zongen helder het lied van onschuld, heiligheid pastoor een niet-zo-stille kracht doem en donder naar de kelder vergeving slechts een kleinigheid snel naar de kroeg, waar 't pintje wacht.…

Het onbewust ontberen van manieren Werd, langzaamaan, een onderhuidse trend 't Is voor bestrijding een geschikt moment En zoiets is wel toevertrouwd aan SIRE Want honderd malen zit de stille kracht In wat ons, ongemerkt, is bijgebracht…

In wildernissen en plantsoenen Begint het lentelijk geluid Van nestelen, en de blazoenen Van alle bomen hangen uit. ’t Is groen met geluwe schakering In kruinen en vlak langs de grond. En in de tuin en langs de wering Pronkt perk en gras met bloemen bont. De mensen zijn weer jong geworden. Hun stap, gebaren en gelaat, Ook van de droeven…

vandaag stroomt het water van niets naar niets het slaapt in de schoot van zwaartekracht er flitst een zilverwinde als een hinde in het struikgewas 'het komt door de zon', fluistert het water zijdezacht ik wist dat de rivier praten kon, een koe in het gras een vogel in de lucht en hier een dikke vlieg het water herhaalt zijn loop vanuit…

hier ben ik tijdeloos een koning van het bos waker van het groene oord waar bomen mogen groeien dieren schuilen onder struiken slapen daar beschut op de open plekken sieren varen, bes en mos mijn voet mens, dwaal tussen mijn lover geniet van rust en stilte dan kom je weer op adem als het leven je benauwt…

Ik help jou behulpzaam te zijn, ik zorg dat je zorgzaam bent, ik praat als jij zwijgt. Ik ben sociaal wanneer jij 't af laat weten…

Wanneer namen begrippen worden tast de wijsheid in het donker verslagen door een stille kracht verlangend naar het wonder maar ooit komt er een moment waarop wij zullen weten wanneer dat moment ben ik nu alweer (vergeten)…

Om je heen Gevecht Oorlog Veroordeling Onenigheid Gevecht Verdriet Verlies Angst Ga dan Naar binnen En voel je Geborgen In je liefdevolle Diepe kern Je warme huisje De stille Oneindige kracht De liefde…

zelfs als ze er eigenlijk niet is maken zij tijd voor een gesprek met hun altijd vrijgevende hart luisteren zij met open oog en oor naar jong en oud om hen heen bij wie het even niet meer gaat zijn zij de stille helden in het leven als zij ‘zomaar even’ aanwippen als goede vriend of een fijne buur zijn zij de vrijgevige toeverlaat zij…

Ik kruip met mijn laatste krachten door de modderige loopgraven, terwijl ik bevend en wit weggetrokken langs een kameraad ga, die het niet heeft overleefd. Ik kijk in mijn eigen ogen van vroeger. Langzaam duw ik de oogleden naar beneden. Ik tijger nog een mijl, totdat ik in de armen van een non verwijl.…