Netgedichten

netgedicht (nr. 12.727):

Herfst, voor Ceciel

De laatste appels
vallen van de oude boom
haar knoesten takken
moe van de vruchten
die ze droeg
zuchten voldaan alvast
wat bladeren weg

vermoeid van deze
lange hete zomer
voelt ze lomer en lomer
haar krachten in
de aarde gaan en
sluit zich alvast af
voor blaad'ren
die ze nu laat gaan

het gras wordt nog
voor `t laatst gemaaid
de tuin voor
winterslaap gedekt
een late merel snoept nog
van de laatste vrucht

twee zwarte bramen
hangen overrijp tot
kinderhand ze plukt

nog stopt een
vlugge vrouwenhand
wat bollen in de grond
dan, zand erover
en haar teed`re blik
gaat nu van boom
tot struik en plant
nog eenmaal rond
dag zomer dank voor
alles wat je schonk

wees welkom herfst
haar blik dekt liefdevol
de tuin nu toe
en wenst het
ondergronds gedoe
een krachtig vormen
van het nieuwe leven toe