Alle inzendingen over zusters

De laatste pil zal bitter smaken Haar zuster even oud als zij Zal uit het zicht verdwijnen In de nieuwe tijd Zullen er andere lichten schijnen…

een brok in de keel bij het voorlezen van de families die nooit weerom keerden immens grote families met allemaal dezelfde achternaam grootouders, ouders oom, tantes, zusters schoonbroers, schoonzusters, broers, neven, nichten pasgeborenen het benoemen van de leeftijden hekelt de pijn nog dieper de wereld was gek geworden…

Nu komen met een laken zusters witte bergen van hem maken en dalen. Ik hoor het kraken van hun schoenen. Nu is hij mooi en licht en heeft zijn strak gezicht voor altijd ingedicht in dit bed.…

net nog voor het slapen gaan vlak voor een sluimerend bestaan stuur ik u, het is donker, uit het zicht nog even heel snel een gedicht er rijmt niets op twaalf ik lig hier op zaal F ik kijk om mij heen, zo moe maar mijn ogen doen er niet meer toe ik weet niet of ze luistert mijn mond fluistert zuster, goedenacht een licht gaat uit en wacht…

Zuster Immaculata die al vier en dertig jaar verlamde oude mensen wast, in bed verschoont, en eten voert, zal nooit haar naam vermeld zien. Maar elke ongewassen aap die met een bord: dat hij vóór dit, of tegen dat is, het verkeer verspert, ziet 's avonds reeds zijn smoel op de tee vee. Toch goed dat er een God is.…

om zo stil mogelijk te zijn de kleine breekbare vrouw ik ben stil uit gewoonte fluistert ze haar hand strijkt over zijn achterovergekamde grijze haar ik wil niet dat hij door mij wakker wordt ik mis zijn glimlach het meest hij is niet dood de wonderen van techniek doen er het zwijgen toe ze voelt de zachte hand van de zuster…

Zusters van de champignon. Slakken zonder huis (De zee is hun huis.) Door getijdestromen voortgedreven. (De maan is hun motor.) Op het strand liggend voor snot wachtend op de volgende vloed. Kwallen. Dichters zijn kwallen. ------------------------------ uit: 'Wolkenjagen', 1997.…

sjamanen verbinden zich reizen terug in de tijd gerafelde broeders wachten op heling van hun leed verdronken zusters wenen men noemde hen ooit heksen handlangers van het kwaad verdroegen hun wijsheid niet elk van de vier winden hoort hun zuchtende roep kom werkers van het licht breng hun zielen tot rust…

Zuster geef me eens een zoen. Nee, ik breng u naar de bingo toe. Koffiedrinken met de club. In bed gestopt. Het licht gaat uit. Wachtend tot het licht uitgaat.…

het hoeft niet meer de hitte van de zomer voor hem gelukkig nu niet meer de zusters niet om hem te overreden dat binnen beter is dan het genadeloze buiten de zoute haring, die ik hem nog bracht vanuit de airco nog een koele hand op zijn te warme voorhoofd maar hij zocht steeds de afgesleten thermometer en zuchtte dan maar diep durfde…

Dus broeders, zusters treur toch niet al gij hem dra mocht vinden Besef, al brengt zijn dood verdriet, niets kon hem hier nog binden.…

en plots is er een nieuwe wereld met nieuwe mensen ze worden weer compleet nu de mondkapjes zijn verdwenen en gezichten worden aangevuld en ingekleurd moet me heroriënteren mooie ogen suggereerden een bepaald type mond stemmen de kin en lippen en nu – nu is zuster Mirjam Mirjam niet meer zo veranderd na de vorige keer niet door…

Mijn moeder ben ik verloren Oud en grijs en gek zit ze Voorgoed in de bejaardentoren Met mooi weer mag ze naar het park Voortgereden door een zuster Als ze zoet is krijgt ze kwark Me onbewogen aan te staren Vertel ik vurig over onze jongens Moet ik me de moeite dan besparen?…

ik wist de kamer niet meer te vinden hij was wit en blauw van binnen met zitje en raampartij de geur was antiseptisch gesproken woorden kwamen langzaam terug bedachtzaam afgewogen zwaar van waarheid gedogen ik was verdwaald tussen zusters en witte jassen die elkaar beglimlachten op een professionele manier maar waarom was ik hier…

Een meisje wiegt en windt zich in de dans Bij 't kwelen van heur zusters dubbelfluit; Hun vreugd verwelkt niet, eeuwig bloeit hun krans, En door geen moeheid wordt die voet gestuit.…

ik liep voorzichtig op rondjes kleur was helemaal in de wolken van hun heerlijke geur licht speelde zachte muziek wij mochten rusten als de vriendelijke zuster ons riep lachten samen naar het blauw in de lucht vogels van angst waren gevlucht snoezelden warmte ontspannen en vrij proefden geluk voelden de hemel al dromend dichtbij…

'Opvliegers, Eerwaarde zuster', had de dokter haar gezegd, 'niets om in paniek te raken, 't heeft met leeftijd veel te maken, 't is het lichaam dat verandert' had hij duidelijk uitgelegd. Maar de non, vroom en devoot en voor dokters als de dood had geen enkel woord begrepen van dit nieuwe fenomeen.…

een roestig ornament op een witgekalkte muur getuige van verlating van een eens bedrijvige cultuur doorstaan het donderen der kanonnen gesmolten ijzer blinkt als bloedstaal druipend nu geronnen nog uit haar hart het doodslied klinkt waar in de Notre Dame uw zuster haar glazen stralen nog immer schenkt siert uw vergane pracht bewuster…

Ik ben open, Open voor het licht van zon en maan, open voor de duisternis; Open voor weer en wind, voor regen en voor kou, voor de warme zomer; Open voor de Aarde, voor vlakte, berg en zee, zuster plant en broeder dier; Open voor verwondering, voor mysterie en magie, open voor verbinding; Open om geraakt en bewogen te worden…

in de dagen zit het weer ze zijn niet goed gelucht slaan wat donker uit waar is het licht dat alles nog van vroeger wist toen was er zon gelach en veel plezier nu zit ik eenzaam hier mijn haar is vet van veel te lang in bed en naar de zusters vragen ik heb het koud ben vaak benauwd en veel te oud maar zal dit moeten dragen…

Van kastelen keek ik uit over haar stenen lange leegte 42nd Street - de ijsbaan lieve zusters van de nacht Fifth Avenue in neonlicht een jongensboek nooit uitgelezen schoof gordijnen van het raam hoorde het schreeuwen van sirenes zou de A-Train nu nog gaan - dacht ik verdwaalden van de nacht las er een bladzijde vooruit tot waar de wind mij…

Aldus getekend mede namens zuster Reymerswael 'het hijgend hert', 't verhael van zuster Bel van Zweymeltael…

Nageslacht Bleke kindren, kranke moeders, Neven met een breukband aan, Schele zusters, bochelbroeders, Vaders, die uit kuchen gaan, Ramlend vee, met kwik bevracht, Machtloos, mislijk nageslacht.…

Nageslacht: Bleke kindren, kranke moeders, Neven met een breukband aan, Schele zusters, bochelbroeders, Vaders, die uit kuchen gaan, Ramlend vee, met kwik bevracht, Machtloos, mislijk nageslacht.…

En trek je er maar niets van aan, als mevrouw Staver weer eens zeurt En straks drinken we koffie, met verse appeltaart En gaan we kijken, hoeveel centjes er zijn gespaard Voor zuster Astrids afscheid, ze gaat trouwen weet je nog. En daarom kleuren we die kleurplaat, want kleuren vind je fijn lieverd, ja hé...toch ?…

. ---------------------------------------- In Namen, bij de zusters der Clarissen Probeert Michelle, de ex van Marc Dutroux - En daaromheen is uiteraard gedoe - Een donkerzwart verleden uit te wissen. Melissa, Eefje, Julia en An….. Denk niet dat zoiets überhaupt nog kan.…

Een klein geworden man wordt opgevangen door een barmhartige zuster, die haar fruitmand voor hem uitstalt. Als volwassen kijker schrompel je ineen als door een toverspreuk, terwijl er volop ruimte is op rechts. Beiden genieten met gesloten ogen en je wordt als kijker uitgenodigd om het rijpe fruit te verwennen.…

dokter fa is ziek met de mollen onder de leden ligt hij bijna bij de mi hij wil zijn zuster do herstellen de verwantschap helen haar een half toontje lager zetten zij is dan wel si alles heeft zijn prijs zo do doet dan een beetje dodo of zo of sterft dan stilletjes de dood maar niet zonder staartje hij slaat nog een afgerond kruisje het…

alles zal je ooit verlaten het voorjaar dat plaats maakt voor de welkome zomer die weer verwaait door de onverbiddelijke herfstwind zoveel verlaat en komt ooit en soms nooit weer terug vaders moeders zusters en broeders gaan hun eigen weg maar wat je er ook van vind het verlaten uit het nest van je laatste kind bezorgt je ook weer…

Zij riep haar Zusters bijeen. De Goden hadden hun taak verzaakt. De Godinnen zouden hun fout herstellen. Met vlijmscherpe zilveren zwaarden en fakkels met goudgeel vuur reisden zij naar hun Zuster in nood, Moeder Aarde.…