Alle inzendingen over zwarte poort

Grottenpaleis van nachtlijke Sibulle Stond zwart voor 't oosten; fakkelvlammen deden Flikk'ringen vliegen langs scherpkant'ge treden Van trap in plots'ling blauwe vestibule.…

Onder de gewelven van mijn gedachte door, Struin ik van poort tot poort, Om deze te delen, Met zij die er weet van hebben. Bewust te krijgen, In het Hof van hun gevoel. Vruchtbaar uit te laten komen, Gevoed door wat ik aanreik, De sleutel tot hun deur. Passievol gedreven, Met liefde geopend.…

Wee mij, nu de poorten sluiten...…

Langs de ladder in haar kous opklimmen naar de jarretelles die als een praalboog de speeltuin omspannen ...en reeds lonkt binnen handbereik de poort van het paradijs.…

Er is geen zin Meer in dit Dichten Ik ben gelukkig Nu Er is geen pijn Om nog te uiten Het gaat dicht De poorten sluiten Het gaat je goed Veel goeds veel moed…

Ik vroeg de smid, Smeed mij een poort, Een poort met gouden krullen Gesmeed in flonker kolenvuur. En na een enkel uur Zie daar, Gedreven, gehamerd het ijzeren werk Met bladgoud, dun fineer. Ik zei de smid, Tussen twee tuinen wordt zijn plaats.…

Geef iemand toch een eerlijke kans heb ik besloten, maar echt zodra hij dichterbij komt wordt de poort snel gesloten.…

Engelen zullen hen daar ontvangen als ze staan voor de gouden poort die open zal gaan en hun verwelkomen met muzikale klanken hen omarmen met de warmte van het eeuwige licht. De poort zal voorgoed achter hun sluiten ze zijn thuis bij “de bron van het bestaan”…

heb de regen voor jou gevangen en gespannen in een boog onder een poort van hemelse kleuren zwelt ons lijfelijk verlangen maar houden we het droog?…

het plein ervoor bezaaid met lijken, onder en over stoeten die de zeven poorten beliepen ramshoorns bliezen als gekken maar voor iedereen bleef de poort vandaag gesloten en het werd akelig stil een vallende haar zou nog kabaal maken vandaag geen opname zelfs de spionnetjes bleven dicht vandaag geen vergeving op deze dag die voor mij de…

om vlees, boud gedacht omwil van wol, warme dracht arm schaap, toch geslacht…

heeft ze ooit gezegd hoe het moet hoe het ook anders kan, nimmer gespeeld op de man, want individueel is men teveel in zichzelf gekeerd, niets geleerd de ouder, de oudere mens komt eens om in woorden, raakt eigen kind kwijt in een gelijk dat men wil krijgen ik reik u mijn donkere kant nagezeten door oplichtend de schare kinderen van De Zwarte…

binnengeknald misschien, voor een moment een leven vergald misschien ben ik dement ik heb een liedje in mijn hoofd tralala, hersens gestoofd het gaat er maar niet uit klok het leven in geluid en, voordat ik sterf zet ik morgen mijn dag in de grondverf…

Verordonneren stilstand of zelfs achteruitgang, Maar rekenen zichzelf dertig procent rijker. Tellen de lease-auto van de zaak bij het inkomen, En rijden zelf in een limousine met chauffeur. Beweren glim- tot schaterlachend dat de economie aantrekt, En sluiten ogen en oren voor de ellende in het rijtjeshuis. Draaien de zorgkraan steeds verder…

Men gooit er peperdure Campagnes tegenaan Nederlandse Spoorwegen, Gedemoniseerd door vallend blad, Brengen een bladblazer in stelling Buitelende zorgverzekeraars Prijzen om het hardst De reeds bekende basis aan Ter aanvulling van Falend overheidsbeleid Postbus 51 legt uit waarom U bijstand krijgt, ook al Had u recht op meer CDArisch…

dat kan ik dus niet, uitwaaieren, mezelf prostitueren op andere sites ik heb mezelf hier gevonden en bevredigd ik geef mijn woord minder heb ik niet nodig ja, u kunt mij ook nog vinden op liefdesgedicht.nl, maar dat beschouw ik als een jeugdzonde ik was toen pas vijfenvijftig grijzend, nog niet zwart…

heeft tegenwoordig een andere lading religies gedreven op de spits van kerkentoren of minaret schreeuwen het hardst ontploffen het bloedigst zo is het maar net de bede is er bij ingeschoten…

Open je poort en ramen toon mij je visie van waaruit jij je denken je woorden en je daden staaft. Ik open je mijn poort en ramen toon je mijn visie waaruit ik mijn denken mijn woorden en mijn daden staaf.…

Gevangen in eenzaamheid Gevoed door schuld Waar ik zo onder lijd Het bestaan niet langer geduld Vooruit wil ik wel Maar door mijzelf gestuit Gedachten een moordend spel De poort die sluit Zij blijft lang gesloten Tot haar naam luidt Onbezoldigd en liefdevol de poort geruisloos opengestoten Brute kracht is haar vreemd Begripvol geeft ze…

Heidaar, jij luiwammes! Kom er eens af, witkop! Sjouw nu maar zelf met die zak op je rug! Kruip door de schoorsteen, jij pseudogoedheiligman! Andere koek, baardmans: afstijgen, vlug!…

Heeft u wel eens een zwarte Fries gezien? Met echte Friese klei aan alle poten? En heeft u net ik als van hem genoten? Soms heten ze geen Douwe of geen Krien. Maar poten man? “Nee dat is echt net wier” Op het verkeerde been? Het zijn er vier!…

door de zijden poort van kousengordel en jarretellen jaagt de ruiter opgewonden zijn steigerende hengst als zijn speer het doel treft rinkelen zilveren bellen…

Kraaien zijn zwart als git. In Het Lokaal. Hier. Nu.…

Ze was een ééndimentionaal fort van schoonheid uitgelijnd tot in perfecte sferen de gearticuleerde wind uit haar mond echter wasemde een gruis van baksteen het uitbreken van de wandeugden construkties van vormloos lood die zwaar op het hart vielen of was ze slechts de poort boven een stinkende slotgracht Haar schitterend blinkende…

Er was een waas van het aanvanklijk lover Om het afzonderlijke, zwarte hout, En iets als zoelte zweemde de avond over, Maar waar de wind zijn vleugel sloeg was 't koud.…

kreeg zwarte randen…

Winterlicht vreet de wijde heuvel almaar kaler, buizerds zweven over de grafstenen in de vruchtbare grond die eeuwenlang olijfbomen droeg De zielen zijn elders, waar Israël hen brengt, de resten vergaan in zwarte doeken, om als eerste mensen de nieuwe wereld te betreden op de dag dat de poort van erbarmen opengaat Want daarvoor hebben…

alles zonder zichtbare buit zij moesten eeuwig draaien om niet hun handen aan de waarheid te branden ik stond nog achteraan ben niet door de poort gegaan in het beteren van mijn leven…

lekker muizen klinkt knap gestoord al is het stil bij de seriële poort met mijn jatten klikt het op matten pijltje glijdt ook daar waar 't niet hoort…

Want onze reis voedt het raadsel van de kosmos Zwarte gaten en spiralen van stof Terwijl we duizelen van vragen Waait de poort wijder open Worden we nachtblind in verzengend licht.…