schouderblik

ik had een droom
steeds, als een leeuw in een kooi,
liep ik langs een poort
peinzend in gedachten
zou ik aankloppen of zal hij zich vanzelf openen?
heel mijn leven ging aan mij voorbij
zelfs ik zou toch wel een plaats verdienen?

het plein ervoor
bezaaid met lijken,
onder en over stoeten
die de zeven poorten beliepen
ramshoorns bliezen als gekken
maar voor iedereen
bleef de poort vandaag gesloten

en het werd akelig stil
een vallende haar zou nog kabaal maken
vandaag geen opname
zelfs de spionnetjes bleven dicht
vandaag geen vergeving
op deze dag die voor mij de dag had moeten zijn

stil druip ik af
doe mijn schaapsvacht weer om
bindt het lintje weer om mijn pols
vervolg mijn weg die hier doodliep

nog één keer kijk ik over mijn schouder
en voel hoe mijn voeten,
benen…
in zout veranderen

Zie ook: http://lommerte.wordpress.com

Schrijver: enrico, 29 januari 2012

lommerte1gmail.com

poëzie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 155