Alle inzendingen over zwierig

Er is een huis uit de schemertijd ver weg in het wazige van weleer met schilfers en scherven in een bont mozaïek boeketten wandelen door de hortus jij zweeft nog altijd door de vertrekken in zwierige japonnen van valschermstof je vult de ruimtes met een glimlach zoals een zwaluw de zomerbries verrijkt je waait notities op elk woord dwarrelt…

hinniken het kind hinnikt terug en loopt stapstappend naar de pony die hem blij begroet het kind kriebelt de pony daar zijn de kippen ze toktokken om het hardst terwijl de haan kraaiend kukelekulend parmantig rondstapt de boerin roept het kind moet binnenkomen dag dieren dag dag dag ik kom gauwgauw weer terug het kind zwaait zwierig…

bekokstooft hoe hij tussen zijn gloeidraden een krokante korst schroeit vier sneden passen in de gleuven die ik met een draai open- of dichtschroef net genoeg om mijn kroost te voeden soms prop ik zijn muil al eens vol bijvoorbeeld met een bevrozen pistolet die smelt tussen zijn roestvrije tanden tussen de panden van zijn mantel met een zwierig…

Fantastisch is de meimaand toch van nu en eerder rest mij nog herinnering aan zoete dingen van vogels en van lentedingen de bloemen en het zwierig kruid het roomwit wolkend Fluitenkruid de merels in de Hydrangea herhalen `t ouderschap in Dea het lieflijk blauwe Ereprijs kijkt met twee oogjes o zo wijs alsof het wijze woorden las vanuit…

Mijn zwierige tred is niet gewend Te trappen op illusie-scherven... Gij, die me "leven" hebt geleerd, God, leer me sterven. --------------------------------- uit: Vondelingskens (1926)…

Zwierig en joyeus, jas open, sjaal over schouder, oor aan mobiel, op weg naar de senaat? Nee, niet de senaat. Hij verlaat het park, - le jardin du Luxembourg - haast zich rustig richting Odéon en slaat af naar de Sorbonne. Nee, niet de Sorbonne. Geen senator, geen hoogleraar.…

wat is nu de betekenis van deze kleuren, zou wit de maagdelijkheid zijn waarachter dit preutse land zich schuilt, en blauw een zee van leugens die geen weerstand aanvaart, en rood, rood de kleur van liefde, maar zeker ook rood van het hellevuur waar wij ons Nederlanders in begeven waarom een volgorde die ordentelijk en zwierig je gedachten…

In het koude Haarlem dacht hij vaak terug aan dierbare beelden, vergezichten van prachtige natuur, meisjes met rinkelende oorbellen en zwierige rokken, mannen met trotse gelaten op krachtige paarden. Zijn heimwee deed pijn en als een smid boog hij het ijzeren leed in zijn vurige verlangen kunst te scheppen. Wat nou alchemie?…

Zachte winden om de slapen, haren baden in een gouden licht, ze plukt de zoete dromen uit het heelal, in haar schoot voedt zij ongerepte zwanen in een oneindig ritme met de houten klossen aan een zwierig touw, ze beschrijft de lessen van de aarde in de hemelboog, ze kust de dieren van haar spel, drijft ze tot oprechte daden, in relatie…

Eens werd droom van vele mensen sprookjes en rijmpjes genoemd en dichters waren zweverige types eeuwig tot zeuren gedoemd dichten heeft nu nieuwe vormen klinkt zwierig ook al is ’t niet op rijm hoeft niet gebonden aan normen kan ook gewoon een verhaaltje zijn persoonlijk zie ik poëzie als mooie tuin een vorm van eigen leven meer een geordende…

zwakke echo's uit verre en verloren jaren in gedaanten van alle schors ontdaan kaalgeslagen wrakhout waaruit elk verschiet op exotische glorie is weggespoeld de driftige branding speelt zonder genade werpt ze op de steeds veranderende waterlijn waarop getemde golven schuimgebekt de nieuwontdekte oever kussen op het strand speelt een zwierige…

En op mijn nederige stoel, met mijn ambachtelijke trots Zoek ik een degelijke, propere en zwierige manier Om hier, vandaag, in deze tijd, alsnog te overleven. ---------------------------------- uit: Liefdesverklaringen (1991)…

al dat staal en glas De ‘vernieuwende’ architectuur We staan hoog tegenwoordig Op de goeie lijstjes Hollywoodsterren die ons aanprijzen Hippe stad hoor We gaan Amsterdam achterna Het wordt nog eens wat Oud Rotterdam was keiharde humor op de man Maar met zelfspot Niet verfijnd Soms grof Maar werkend Badend in het zweet Nederig met zwierige…

Ik zie het zwierig drijven, Ik zie de klare maan, Ik zie dat ik moet blijven Alleen mistroostig staan. Ach lief, wil mij gerieven Met troostelijk vermaan. Ach Lelie hoog verheven, Verheven in mijn zin, Mijn hope van mijn leven, Gewenste, schoon Vriendin, Wil mij, u jonstich, geven Een lieve wedermin.…

O zwierige Schoonheid waar Phoebus* van zong! De zoete Mei maakt d' oude bomen weer jong. Dorinde. Het zij zo: wat wilt gij hiermede dan zeggen? Z' is Frans, of gij hebt mij die taal uit te leggen.…

kapel 't Mystiek wonder van zijn tekenschrift, Met diamant, op saffier gegrift, - Dan beeft mijn vinger, wijl de draaischijf snort, Het blinkend nat over de leemklomp stort, En onbewust druk ik de weke klei Tot kelken, lijk de bloemen in de wei, En rank en pooprend zwelt omhoog de tuit, Of daar een vogel opwaarts wiekt en fluit; In 't zwierig…

Een zwierige tred kan recht zijn tot men de wrakstukken ziet van het roekeloos gezwijn. De bode wekt de dronken slapers met een saaie klacht Bezie mijn verkleumde tenen laat het volk maar deinen op een web, dan kan ik sluimeren onder dons, tot de pegels smelten.…

1 Zij, half beneveld na het feest, zwierig op glad parket waar een schoentip een scheen raakt. Fijne vlechten worden de sluier voor haar iris, gebroken door de rook. Dansers liggen in hun overvloed, een half legioen dat de roes uitblaast in een lichte slaap, een haastig hart.…