Alle inzendingen over moraal

zinnen willen vloeien in rijmend verband gummend en stoeiend komt iets tot stand conclusie… menselijk brein laat zich niet forceren zij geeft het sein wel, of niet presteren…

Meestal liggen zijn handen vastgespijkerd aan de drempel waar hij thuis is trekt en scheurt het soms voor kort dan denkt hij aan afgeleide zaken hoe de bliksem langzaam insloeg er ramen dicht vriezen als helemaal de natuur om verlies niet treurt slaap kan het vallen verzinnen als troost of het dagelijkse breuklijnen markeren de grens…

hij was zo labiel zo makkelijk op te stoken we hoefden maar lichtjes te poken en hij deed en zei alles, ondanks God's verbod gingen wij weer eens te ver ? ongewis van wat hij heeft uitgespookt vlammen lekken nu zijn kist uiteindelijk hebben wij hem opgestookt…

Ik doe nog een korte vul de tijd en de spaties met een sigaret en een geesteszieke die lacht om mijn woorden en ruikt naar gras…

Mijn dochter spreekt konijnenbont is deze winter in de mode maar vermijdt het zelfs in je laarzen ze worden levend afgestroopt om kwaliteit te bewaren Ik knik en voel het in mijn maag misselijk wroet mijn laars en denk de mode is fucking dwaas…

addergebroed aast zwak klein brein omhelst de nacht onheil aanrichten is hun vak en hun losmakende kaken vergiftigen knarsentandend de boreling die ik u bracht wat kan ik meer verlangen van een zigzag-getekend dier ik noem geen cijfer maar ik wrijf er met plezier vrolijk een tien in, 6+4 slangen moet je stangen…

Lantaarns verwarmen de kilte van de nacht en laten de tramrails blauwachtig glanzen Bespijkerde riemen omgorden het rood de klinkers hebben haar pumps allang geschaafd En als de nacht haar keel vastgrijpt braakt zij haar weerstand tegen de winkelpui…

wordt het geweten je als een maatpak aangemeten of is het als confectiekleding net te ruim of iets te nauw in korte tijd tot op de draad versleten? het krimpt ineen bij elke leugen komt met scheuren thuis en blauw, wat heb ik uitgevreten? als het me goed wil heugen heb ik me als een dolle hond in m'n eigen staart gebeten…

In avonden als deze maanlicht in het donker schuilt en oerkracht voelt in weze is daar ergens, een roos die huilt als bij één klaterende waterval stort hij zijn tranen neder tot weer de zon schijnen zal dan straald en blijd, zijn hartje weder want immer na de regen schijnt de zon hemel hoog en uit een parelglans geregen toont…

Heden ten dage is de spijtbetuiging Opmaat geworden voor het Rechtspreken wat ooit krom was. De aarde, eens verschroeid, Ontvangt, beladen, de loze zaden, Zinloos besproeid. Napalm met nagalm, Hier groeit niets meer. Politiek verziekt staat een minister Plots aan de andere kant, Zijn neus groeit en groeit.…

zijn stervende moeder legde hem als eitje tussen de omspoelde kiezelstenen zijn stervende vader wolkte leven in hem in een ultieme stoot hij had geluk, als eerste voelde hij zich als een vis in het sneller stromende water daarna ging het stroomafwaarts bergafwaarts, velen volgden hem naar de haaien hij had geluk, keerde als eerste…

Groots in dadendrang Maakt iedereen elkaar bang Gevoel schreeuwt om vergelden Ratio hoort men nog zelden Verloren, tegenwoordigheid van geest Onvoltooide haat is wat men leest Open groots het hart Aanvaard verdrietig 's werelds smart Besef dat alleen door vergeven Tegenstellingen zullen sneven…

Bladerend door een vergeelde krant Strelen mijn vingers de vloeken Nee, met geen lijk voel ik me verwant Koppen die van ramp en nood kermen Altijd trager, vager dringt het door Hoe wij ons gelaten afschermen ‘Na mij de zondvloed’ ‘Het zal mijn tijd wel duren’ Als een makke zucht in koor Het tandwiel draait verder De planeet heeft zo haar…

Je zou het niet zeggen, jonge vriend maar als baby was ik heel schoon Ik zie je vreemd opkijken, maar er zijn meer zaken ongewoon Zo pronkte ma’ma met mij urenlang het dorpsplein rond Een ieder zag mijn oogjes zo blauw en mijn haartjes zo blond Doch er waren ook boze blikken en jaloezie deed ook hier zijn werk Een vloek werd gesproken…

In den beginne Verdronk ik in woorden Spelde ik speels en Verzette mijn zinnen. Plots werd kiem gesmoord, Onschuld vermoord, Afgeserveerd, Gevierd onteerd. Gevoelens omgekegeld En zinnen ontregeld, Linea directa, willig en stug, Ik kom altijd terug.…

Dit wordt een tirade Tegen dichter's triade Een foutje, reageer heel relaxed Eenvoudig verandert men context. Kiespijn, of kies pijn Wil alleen mezelf zijn De dichter(es) echter wil niet Dat iedereen dat ziet. Eindelijk gebeurd, U heeft mij besmeurd.…

Grijsbreier, snel uitgebreid, Lacht zich geen kabelsteekfrivoliteit. Jacquardpatroon speelt nimmer de baas, Hooguit visgraat, Uitgevoerd in zwart en wit, Toelaatbare grens benaderd. Inslag weert aangeslagen Rood, blauw en geel, Breit zich grijsreeks Een kleurloze trui.…

Cijfer nooit gedicht Ego verplicht, zwaargewicht Voor applaus gezwicht…

ingeving een lichtend baken tot gedachten verworden en meningen ontwaken uitingen van meningen bewaren de levende historie van wat altijd is ervaren lessen van het ervarene leven voort in de gedachten die als waarheid zijn gebleven wijsheid als waarheid genoten niets dan zelfreflectie in ijzeren moraal gegoten ijdelheid door…

In Amsterdam waar God nog naast zijn schoenen loopt in de oude stad waar een maagd nog op de liefde hoopt ben ik ooit verwekt en geboren heb ik het geluk gevonden en verloren. En wat te zeggen over stille grachten rijm ze niet uit mijn gedachten. Ik droom vaak over een rondvaartboot die mij rond blijft varen tot aan mijn…

Meisje! plaats dit frisse roosje, Dat de nacht nauw worden zag, Aan uw zachtbewogen boezem; 't siert u slechts een halve dag. Roosjes kwijnen, roosjes welken, En hun blaadjes vallen af. Meisje! sier u met het bloempje, Dat nog welig bloeit aan 't graf. Godsdienst wierp er 't eerste zaadje Onbemerkt van in de grond, En bezorgde…

Zie ik dat menselijk leed Een vrouw met open ogen die niet zien die niet praat, niet denkt die niet weet die nooit meer iets vergeet Zie ik een wereld die rond haar is waar ik barmhartigheid bespeur maar ook het mededogen mis Zie ik een wereld die over haar denkt en praat zij die haar willen laten leven met liefde als terreur en…

Onwetendheid en onschuld zijn als een helder stromende beek tussen bergen van list bedrog en onrecht. Het wordt pas eng wanneer de beek opdroogt zoals een korte regenbui in een woestijn van verderf.…

Wanneer het ijzer gloeit te midden in de kolen, Bevochten van de vlam, en in het vuur verholen, Dan buigt het als een was, maar raakt ’t in het nat, Straks* heeft 't wederom zijn harde aard gevat*. Hoe dwee* is ons de ziel, wanneer gewisse* slagen Ons treffen aan de geest, of in de leden plagen! Wij leven naar de tucht zo lang de roede slaat…

Spoedig komt men te weten, dat blauw en geel, zelfs door te mengen, niet tot groen wordt verweven. De mengeling van alle kleuren, zal zwart doen ontstaan. Zo zal spoedig gebeuren, dat blank in schuld zal vergaan. Het zwart-wit dilemma vergroot, omdat blank zich tot slavernij toe keerde en zo de macht genoot. Nu in alle ellende het…

niet enkel woorden helpen armen van troost het stil beloven na smeken gehoord die beste bedoeling als reikende hand fluisterende daden raken niet dus toon een hart zonder woorden elke hulp laat zich horen…

Wat in het Testament niet wordt vermeld Is hoe de kribbe Op een onbewaakt moment Door een hoeftrap van de os kantelt En het omzwachteld Kind Over hooi en drek en haver rolt Het moet geheim blijven Streng bewaakt door een kobold met brokkeltanden Het rookgordijn dat over de schandvlek schoof Voedt het raadsel Misschien was het maar een luchtspiegeling…

De straat verdampt onder een regenboog Een brute bende jaagt door de krottenwijk Door ijswind verkruimeld De toegang tot het marktplein is versperd Dus kraken ze de kerk Razend door het middenschip Met een stormram breken ze het altaar doormidden Laten een zuil, een kruisgewelf trillen Kerven in het Lam Gods Met slijk wordt de dunste verfstreek…

Eén ding Staat bij ons thuis Heel erg vast: Als ik wil Naaien Dan moet de Machine Beslist In de vrij staan Ziet u dit niet Als Techniek Maar als Dramatiek Of - nog erger - als Tragiek Dan denkt u Dubbelwandig En - als Wezen - Liefdeloos Losbandig…

normaal, wat vrienden rond een open haard een galerie vol beelden een merel bij de kriekentaart een kind dat zich verveelde normaal, een doodgewone zaak een visser die zijn net leegt twee vissen aan dezelfde haak een krab die nog beweegt normaal, zo'n alledaags woord als leven en eten met elkaar niets dat de rust verstoort en bij het…