Netgedichten

netgedicht (nr. 11.843):

Als hoog moet

Hij schat het pad dat voor hem ligt in als klimop
en richt zijn blik met vastberadenheid naar voren
voetje voor voetje volgt hij eeuwenoude sporen
die leiden naar het wijde zicht vanaf de top

zijn wens om daar te komen stuwt hem hogerop
van rust of stijgen met beleid wil hij niets horen
de stenen die hem storen tuimelen verloren
waar luide echo’s galmen om zijn felle schop

uiteindelijk bereikt hij opgewekt het doel
en streelt de trots in wilde stromen zijn gevoel
wanneer hij vol verwachting naar het uiterst gaat

maar plotsklaps is de aarde onder hem verdwenen
en hoort hij - als de val hem in het diepe slaat -
een spottend lachje van wat speels rollende stenen