6254 resultaten.
Voorjaarsvlinder
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen
200 Kortstondig en vrij
Een onsterfelijke ziel
Vlinder laat haar zien.
Ontwaak mijn mooie vlinder uit jouw eigen
draderig huisje en spreid gevarieerde kleurrijke vleugels
opdat ze comfortabel en gestroomlijnd de verschillende luchtlagen raken
en de wegen kruisen van geurende bloemen die een voor een ook het levenslicht zien.
Bovendien komen…
Waterloper
gedicht
2.9 met 18 stemmen
8.285 rood kleurt de rivier achter mij
ik ben zwaar
maar voeten tasten vederlicht af
de weg naar de bron.
bij een bocht vind ik rust op een rots.
langs mijn linkerbeen snijdt wat voorbijglijdt
en zich verder in de verte kronkelt
geen wier zal hier vertellen wat de bocht
verbergt: (verdrinkingsdood? roeiboot? een vrouw
als een dam?)
wenkbrauwen…
Zwarte hoofden
poëzie
4.2 met 10 stemmen
2.223 Ik houd zo van die lage palissaden,
die van de kust de grote zee ingaan,
alsof veel mensen van de oever traden
en tot hun schouders in het water staan.
De zee, het strand, de lucht, alles is wijd
en breedgebouwd en krachtiglijk grootmoedig,
maar zij alleen leven in nederigheid
en praten niet, maar waken, trouw en goedig.
Dronken van stervensrode…
Net als de vogels
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen
172 De nacht weer gehad.
een droom weer verwerkt.
Geluid van vogels op mijn hoornvlies.
denk ik aan verlies.
Hoor ik nog steeds de vogels zingen.
Sta ik nu te springen
om net als de vogels
weer aan het werk te gaan.…
Sprankelende ijlte
netgedicht
5.0 met 137 stemmen
212 ik heb
me vergist
in het wad
zijn zuigende
modder in een
te grote stap
laag hangende
koude mist dat
het zonlicht
voor even vergat
wij spraken
onze glinsterende
woorden met het
vloeibare van water
een sprankelende
ijlte die brak net
als het water was in
twee componenten
momenten in
leven en dood
een symbiose
die zij zelf…
Gedachten
hartenkreet
2.5 met 2 stemmen
316 Mijn gedachten drijven,
tussen droom en werkelijkheid.
Als bladeren die vallen,
dwarrelend in de wind.
Nog met de warmte...
van de zomertijd.
Hun voedsel gevend,
aan de grond waaruit...
ze zijn ontsproten.
Hopend
op een nieuwe lentetijd.
Antje.…
De zon van al mijn dromen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
167 Achter stoffige duinen van gedachten
ligt een grijze zee van pijn.
Eeuwig golvend in beweging.
Zo immens in al zijn zijn.
En de zon van al mijn dromen
bloedt in stilte langzaam dood.
Om herboren op te komen
in een blauwe lucht van hoop.
Een dag lang zal ze stralen
op het land wat mijn leven is.
Maar er is niemand die echt weet
hoeveel…
De dagpauwoog vlinder
hartenkreet
3.5 met 2 stemmen
254 Ik zie een vlinder in de lucht.
Ik denk aan jou en laat een diepe zucht.
Ik zie een vlinder vrolijk fladderen in de wei.
Ik denk aan de woorden die jij ooit tegen mij zei.
Dat je ooit een Dagpauwoog vlinder worden zou.
Wat hou ik veel van jou.
Ik zie een vlinder neerstrijken op het gras.
Ik denk aan jou en besef wie je was.
Ik zie een vlinder…
Mijn liefde voor Lente
hartenkreet
3.8 met 5 stemmen
182 Ongekend gevoel
Het fladdert en zweeft in mij
Ik ben weer verliefd.
Hoe mooi en schoon jij de woorden giet
in een liefde die als een echo klinkt door mijn hoofd
Er is niets aangenamer dan door te luisteren met al je zintuigen
naar deze minnelijkheid en de sfeer die deze poëzie uitstraalt op te nemen.
Dat de uitdrukkingen niet alleen verbinden…
Mijn liefde voor Lente
netgedicht
5.0 met 4 stemmen
238 Ongekend gevoel
Het fladdert en zweeft in mij
Ik ben weer verliefd.
Hoe mooi en schoon jij de woorden giet
in een liefde die als een echo klinkt door mijn hoofd
Er is niets aangenamer dan door te luisteren met al je zintuigen
naar deze minnelijkheid en de sfeer die deze poëzie uitstraalt op te nemen.
Dat de uitdrukkingen niet alleen verbinden…
De regen
hartenkreet
3.3 met 3 stemmen
182 De regen valt met grote druppels uit de lucht.
Ik wil dansen met de druppels
Ik wil mijn haren nat voelen worden.
Ik richt mijn gezicht naar de lucht
en voel de druppels rollen over mijn wangen.
het spoelt alles van me af.
De regen stopt.
De laatste druppels rollen langs mijn lichaam.
Ik voel me herboren.…
luimige lente
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
243 Lente is opnieuw ter wereld komen
met een slag van de klepel
galmend uit het zenit
de trilling die je moleculen herschikt
je lichaam uit zijn schamperheid schudt
En hoe honend bijna de zon schelms
schaamteloos ligt te bronsklokken
uitdagend op haar zij rolt
ze weergalmt en weergalmt
de lokroep
je kunt nog net
een kukelekuu onderdrukken…
Pril voorjaar
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen
211 Vloeiende tranen
de natuur in bloei en groei
Lente geboren.
Ondanks wisselvallig weer met afwisselend zon
en buien bereidt maart zich heimelijk voor op wat komen zal
Gazons, gemaaide graslanden en weiden worden meer en meer gevuld
met allerlei uit vochtige aarde sluipende stengels van madeliefje en pinksterbloem.
Gedreven gepassioneerd…
Zie de krokusjes staan
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
195 Na de wintertijd kondigt de lente zich aan.
Zie de krokusjes en de narcissen in de bermen staan.
Bloesems beginnen knopjes te vertonen.
eieren uit vogelnestjes beginnen uit te komen.
Sneeuwklokjes steken met hun kopjes boven de grond uit.
Hoor de vogels met hun gefluit.
Bijen kun je horen met hun gezoem
en strijken neer op een bloem;
en zuigen…
Honing
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
294 Er kwam een kleurig vlindertje,
dat zette zich op mijn bord.
Ik vond het niks en
joeg hem weg. Vort, vort.
Maar even later
kwam hij weer.
Die honing was zo zoet,
dat proeven deed hem goed.
Ik sprak tot hem en zei:
“Als jij mijn honing lekker vindt,
kom dan maar elke dag.
Ik heb genoeg, een grote pot.
en ben er zelf ook op verzot.”…
De Kern
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
191 Een kale vlakte
ogenschijnlijk stil
Een jonge scheut
buitengewoon pril
Een blaadje groen
ontluikend fris
Een schuchtere knop
verstopt in duisternis
Een lentebui
Een zonnestraal
Een lichte bries
En dan brutaal …
Een kleine scheur
tussen de bladen
van de kelk
die doet verraden
wat een schoonheid
binnen huist
die vol van lust
en…
Rijshout
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
249 Zoutwatervis ligt doodstil in de grienden
Zoetwatergoven spatten op basalt
Een knotwilg is het die zijn vuisten balt
Om holten die recent als ogen dienden
Al half verdroogd, gedeeltelijk verteerd
Is het of hij alsnog om bijstand smeekt
Met een gebed dat van nieuw leven spreekt
En vrees in overgave transformeert
Ach, raadsel, dat de adem…
Zonnestralen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
190 Zonnekracht verwarmt met erbarmen.
Als twee armen kunnen met
een steenkoud hart.
Bij wat klopt kan niet worden
vermeden dat zonnestralen
samenvoegen een eens apart.
De zonnekracht doet overleven.
De zon overwint altijd.
Zonder zon is er geen leven.
Een geven zonder gevoel van spijt.…
Het geluid van de lente
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen
200 Nooit eerder gehoord
Luidkeels in de openlucht
Een tranentrekker.
Wanneer vroeg in de morgen een fluit- of
klankconcert met liefde en plezier wordt gegeven voor
een bezoeker of toevallige voorbijganger van waar melodie verblijdt
en aangeeft dat een dag wordt geboren, het verlangen van een vreugdevol hart.
Verder aankondigt deze levensgenieter…
O nacht
poëzie
2.7 met 17 stemmen
2.052 O nacht, o nacht, o schone nacht!
Langzaam zonk in rode pracht
de eedle zonne en smolt in ’t glimmen
en het blaken van de kimmen,
smolt… en al met eens was ’t nacht,
en al met eens was ’t nacht.
Koninginne van de nacht
in de onbewolkte hemel
zwemt de mane in ’t blij gewemel
van haar pinklende erewacht.
D’hemel waar de mane lacht
wederspiegelt…
Vliegden
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
216 Ooh mooie stoere vliegden van de Groote Heide
Wees welkom beste wandelaar onder deze hemel van groen en verbaas je
Kijk rond naar zoveel schoonheid
na oorlogsgeweld geboren uit een nietig zaadje
Zichzelf geplant met vooruitziende blik
Uitgegroeid tot een gigant, zó dik
Van twijg naar tak naar troostrijk naaldendak
De harde bast, bestand…
Dure tuinnatuur
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
186 Wij mensen ervaren overlast,
van onze natuur. Terecht.
In onze tuinen vliegen vogels,
onnadenkend, af en aan.
Vogels eten er en werpen uit.
Ook dieren, die ongedierte zijn.
Planten, die niet willen cultiveren.
Onkruid, dat niet goed bloeit,
maar, onuitgenodigd, woekert.
Schade veroorzaakt natuur.
Schande in onze tuin.
Boompjes beginnen…
Lentekracht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
205 jouw bemoedigende lichte lach
besluipt me ’s morgens vroeg
onderbroken door de
nog kale slaperige bomen
van het naastgelegen loofbos
het is een pogen mijn
hart te gaan bereiken –
o god wat doet dit mij goed
dit wonder schudt in mij
de zin van het leven weer los
nooit vermoed dat die jonge lente
al zoveel kracht in zich had
ik duik…
bloemen
netgedicht
4.8 met 24 stemmen
282 ik heb je
bloemen gegeven
de kleuren brengen
hopelijk het
sprankelen van je
blik weer tot leven
je werd niet wijs
van het somberste
grijs uit de dagelijkse
info waarvan zelfs
de toon ijs gewoon
laat smelten tot water
juist in het
plat gevaasde
bloemennat
weerkaatst de spirit
die wij zo graag weer
in je lach willen zien…
Luchten schouwen
netgedicht
5.0 met 23 stemmen
190 ik zag de
regen dralen
op een windstil
moment of
hij de grond
in grote of
kleine druppels
zou halen in
uitslag onbekend
choreografen van
het tegenwoordige
weer hebben
grafieken waarin
pieken uit vele
eeuwen staan en
niet de getrainde blik
van generaties alle
luchten schouwen
vaak ontbreekt
de subtiele info
die de natuur…
Lenteklussen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
208 Ik zit te wachten en kijk om me heen
ja daar landt een Kraai boven in een nog kale boom, hij is alleen
Hij draagt een tak die drie keer groter is als hij zelf tussen zijn snavel
wat gaat hij daar mee doen, transport voor een bouwkavel?
Kijk,… ik denk een nest bouwen, want het is bijna maart
met zo’n grote tak, maar ja een kraai is niet zo fijnbesnaard…
Maanreflecties
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen
189 Maan openbaart zich
Haar ronde schijf reflecteert
Ze beroert mijn hart.
Wanneer opkomende maan met rustgevend
geluid weerspiegelt in het water, geeft ze stuk voor stuk
prachtige schakeringen van allerlei kleuren maar ook haar vlakken
en bewegingen laten zich meestromen met de golven van stilte en expressie.
Dat schaduwen van enige ongeklede…
hoe wit met hoe velen
gedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
1.465 hoe mooi zeg gewoon hoe mooi ze groeien vanzelf ademen
en leven dicht opeen en nieuw onder de donkere bomen de oudsten als gul
gemorste melk of sneeuw sneeuw is er niet gevallen geen vlokken tussen de bomen
dwaling van zonnevlekken maar plotselinge witheid wildheid van bloesems slaat uit
in dit scherfje ongerept winterbos dat thuis en haven…
Regen
poëzie
4.2 met 4 stemmen
2.347 De bui is afgedreven;
aan de gezonken horizont
trekt weg het opgestapelde, de rond-
gewelfde wolken; over is gebleven
het blauw, het kille blauw, waaruit gebannen
een elke kreuk, blank en opnieuw gespannen.
En hier nog aan het vensterglas
aan de bedroefde ruiten
beeft in wat nu weer buiten
van winderigs in opstand was
een druppel…
Op een lentemorgen
hartenkreet
4.1 met 33 stemmen
503 de lente fluit iets onverwacht
de vogels vroeg op t' liefdespad
ik wandel stappen in het zacht
genietend, van het bloeiend blad
geen weg is mij te lang
op een dag zoals vandaag
geen gezeur alleen gezang
ik vang het licht... zo dol zielsgraag
mijn trein komt aan op tijd
naar Brussel in een hel geraas
ik voel dat deze dag ons…