Hartenkreten

hartenkreet (nr. 55.629):

Blij ontwaken

’s Morgens koeren weer de duifjes,
ik lig dan nog in mijn bed.
Het is steeds een blij ontwaken,
pijn en zorg opzijgezet.

Ze vertellen, dat de lente komt,
waar waren ze gebleven
in die koude wintertijd.
Heeft iemand hen misschien opnieuw een stem gegeven?

De mezen vliegen in het kooitje aan de muur,
om de beurt, het zijn er vier.
Hoe moet dat straks, in die behuizing?
Maar ze hebben veel plezier.

Ik denk, ze lossen het wel op.
Want er is tijd genoeg.
Als straks het blad weer komt,
bouwen ze weer volop.

Maar ik kijk nu vol bewondering,
naar de drift in zo’n klein beestje,
zo vol leven zo vol lust.
Het leven is voor hen een feestje.