Alle inzendingen over klein maar dapper

Zo schattig hoe jij je trillend van spanning Onderwierp aan mijn kundige handen Ik, modelkapster met ouderwets mes Een weg banend door het kreupelbos Af en toe epilerend met een pincetje Je gaf geen kik, ik ging helemaal los Het werd een mooie kale bedoening Ook mannen mogen een bikinilijn Het eindresultaat werd ontroerend Hoe dapper verbeet…

hoort hoe kraakt het spant dapper waait de vlag met alle winden mee ziet haar vanaf het land in volle glorie stevenen op niet voorziene verten een gestaag verkleinen onder turen en kwijnen tot wit stipje op zee bestemming als immer onbekend voortjagend onder de zon in stijl ons gebed zonder end dat zij veilig over moge komen zonder…

Zie 'k heb mijn hoofd weer opgeheven, Ik wil een dappere kerel zijn, Ik wil weer vechten met het leven En lachen in de zonneschijn!…

Je houdt me scherp, mompel ik dapper, maar ’t liefst spande ik de boog wat slapper en strooide ik losjes met mijn pijlen zonder in doelen te verzeilen. Zodra zij straks haar hielen licht schrijf ik heel snel een nieuw gedicht.…

de aarde beefde een enkele keer, daalde dapper machtige marmeren trappen af en toonde onbeantwoorde vragen verrukking op zoek, beefde van angst zelfs een gelukzalige dauwdruppel groot voelde het onbehagen als aanvaarding, zonder dat het geklopt had duizend levens lang zo lijkt het wel voedt ellende het teruggegeven ego, het bloemenzaadje…

Vandaag dapper mijn zwart oogpotlood gepakt Ja, ik opteer voor de kattenlook, die staat me echt wel machtig. Dat werd balen, sakkeren en een gepieker. De spiegel deed het niet langer, ik geloofde mijn ogen niet. Ogen bestonden gewoon niet... Ik dacht: meid, ga wat rusten Het verdict viel, je zal berusten.…

Nooit werd me een rozentuin beloofd, daarom niet getreurd Slim en dapper mijn conclusies getrokken uit wat is gebeurd. Ik bedank voor een saai, eentonig stilstaand beekje Levend op automatische piloot moet plantaarig voelen, weet je?…

blij zuchtend uit een sneeuwhoofd van hoge Alpen neer over hun borstkas vol bloemengeur en harde buik met sparrenschaduw glijdt zacht langs een bewoonde voet geeft het ingetogen dorpsleven zingende herboren arbeidslust danst blozend door het ruime bergmeer vergezelt het vaartuig der Zwitserse weermacht dat ronddraait gelijk een watertor dapper…

GEDICHT OVER VINCENT VAN GOGH altijd bezig met schilderen zijn enige kunst en drijfveer eenzaam en alleen en zeer arm alleen gesteund door zijn broer moest hij wel krankzinnig worden op het franse platteland maar altijd dapper volhoudend en zwoegend op het doek want het moest klaar en geschilderd zoals hij het in zijn hoofd zag…

dan zal de hele waanzin terug komen in mijn geest tijdens de donkere nacht ik zal me elke dode herinneren en mijn tranen zullen stromen ik heb geen mooie, dappere verhalen. ik heb de hel betreden en dat zal ik nooit vergeten…waarom u er over vertellen? ik was bang voor de vijand die ik goed beschouwd niet kende.…

haar kleine handje in mijn hand haar bruine haartjes in een kleine staart een groen rond brilletje op haar neusje rood van de kou het roze dekentje dat haar warm houd alle kleuren van de regenboog ze spelen met haar zo lief zo klein wonderbaarlijk hoe zo'n klein meisje jouw hart kan stelen…

in een kunstcafe hoorde ik haar lach mij uitzwaaien ik kuste die lach onmiddelijk glimlachend en wel die lach, volgens mij sloeg het vanuit haarzelf nadat ik over de drempel was gestapt om in eeuwigheid te kunnen glimmen…

Mijn eigen kleine zusje spelend op een stukje kleed Mijn eigen kleine zusje dat nog nergens wat van weet... Mijn eigen kleine zusje fietsend op haar kleuterfiets Mijn grappig kleine zusje en nog steeds weet ze van niets...…

geurtjes Kleine tripels Door het veld…

wil iets kleins iets kleins schrijven voor jou je pegelde vandaag in strakke winterzon mijn warmte kon je niet ontdooien toch zag ik op het balkon de eerste groene puntjes zich ontplooien iets kleins mag dat de eerste lentebode voor ons zijn…

Lief klein kereltje In je eigen wereldje Lief klein ventje Mijn grootste schat dat ben je Lieve kleine schattebout Waar ik toch zoveel van hou Blijf nog eventjes van mij Want je maakt me blij.…

Allen zijn klein, Geen is er groot. Beter weg in de dood Dan verdoemd met het kleine te zijn.…

Hier streden wij voor 't recht om vrij te denken, Wij staan er pal voor noch tot aan de dood: Wie waagt het dan een dapper volk te krenken; Al zijn wij klein, dit zelfgevoel maakt groot.…

Even leek het wel, héél even, alsof, aan mij gegeven, die kleine ster, naar aarde kwam. Even leek het wel, misschien, waarschijnlijk fout gezien, die kleine ster, bij mij kwam landen. Even leek het wel, klein ding, voordat ik verder ging, die kleine ster, zich gaf aan mij.…

Kleine handjes, waar jij later alles mee kan bewegen, waarmee je zorgt, een zegen. Een kleine mond, waarmee jij later mee gaat spreken, een vooruitgang, een teken. KLeine ogen, waar je later meer mee ziet, je ziet geluk, maar ook verdriet. Kleine oren, wat moet je zonder ze later, hoor de geluiden, het geklots van het water.…

Roofvogels, zitten vast aan een klein touwtje. Het enige recht dat ze hebben is een klein stukje. De valkenier zegt: 'Het hoort zo, het maakt niets uit' Maar... hoe zou hij het vinden, als hij de hele dag moest zitten vastgebonden aan een klein touwtje…

Als 's avonds Kleine Kwispel mij uitlaat, kijk ik altijd even of ik Grote Beer en Kleine Beer zie. Dat zijn sterrenbeelden die mijn vader mij heeft geleerd. "Een groot pannetje en een klein pannetje", zei hij dan. "En als je Grote Beer ziet", zei hij, "dan is hij altijd bij Kleine Beer in de buurt".…

Joost Klein heeft vrijdag niet gerepeteerd Men spreekt van een ‘fysieke confrontatie’ Maar dat is vooralsnog slechts speculatie Het is niet goed, hoe je het wendt of keert Voor onze Joost is het een flinke strop Of haalt hij hier zijn schouders over op……

Ze zijn te krap voor die Ghanese masten Al die Chinese voorbehoedsgeschenken Het deed me aan die ouwe sexplaat denken Van die Chinéés die geen kapotje paste 'Hang Wang', een lied vol expliciete klaarheid Blijkt nauwelijks banaler dan de waarheid…

De taveerne der geheimzinnigheid toont zich bescheiden op de Efteling. Haar muren spreken met hun verwering van diep verborgen, bewogen oudheid. Vrolijk verkopen van spijs en drank verblijdt het vertrek, waarin plechtige stemming van de abdij heerst bij milde schemering, zich op donker hout van wand en kast verbreidt. Gezellig zitten en…

In het geluid van de stilte wandel ik met -- mijn oordopjes in.…

Vanmorgen zag ik een kleine vogel op een groot dag. Hij huppelde even rond en keek. Wat zou er door die kleine hersens gaan? Die kleine vogel op het grote dak, terwijl nog vele mensen sliepen en het nog stil was. Wat zag hij? Voelde hij? Wat ging er in hem om? Plots vloog die kleine vogel weg van op dat grote dak.…

Ons land is groot in kleine dingen, maar vergeet niet, dat kleine dingen, enorme proporties aan kunnen nemen,…

dag lief klein meisje, dag mijn kleine meid ik weet nog goed toen je werd geboren voor het eerst moeder met zo’n mooie dochter als jij dat was een bijzonder mooie tijd dag lief klein meisje, dag mijn kleine meid je kleine knuisjes, jouw lieve lach gelijk ben je in mijn hart gekropen vanaf het eerste moment dat ik jou zag dag lief klein meisje…

Er is een klein plekje in onze harten, waar jij bent geborgen. Een speciaal plekje, waar niemand kan komen. Dat plekje is alleen van jou. Voor altijd in onze harten geschreven. Je bent en blijft ons kleine, kleine meisje voor altijd.…