Alle inzendingen over klein voelen

God die ons zozeer heeft bemind, Hij kwam tot ons in dit klein Kind. Hij kwam tot ons in dit klein Kind in wie de wereld vreugde vindt; Het heeft ons liefd’ en licht gebracht dit Kind geboren in de nacht. Naar: In den beginne, Naastepad.…

Eens kijken of een hert nog kleiner kan, ik maak bonsai, heeft de natuur gedacht. Saté-prikkers als poten, hazenvacht, vrij kilo vlieggewicht. Daar staat hij dan. De kantjil uit de Oost: made in Taiwan. Het brekebeentje leeft slechts in de nacht. Alles is groter, alles is verdacht. Gevaar, gevaar! Zijn staartje trilt ervan. Hij heeft dan…

Wind fluit hol tussen muren van ruïnes waar schimmig licht in hoeken verdwijnt slechts stof beweging brengt door vlagen opgejaagd stil zit ik te turen naar brokkelige muren waar nog kleine lichtstraal gebroken in schervig glas wazige schaduw tekent van wat ik eens was.…

Men vond haar versjes maar zozo, tot Gerrit riep: "Bravissimo!" (Dit eerder geplaatste distichon moge dienen als een minimaal in memoriam. De verwijzing naar de uitdrukking ´Ipse dixit´spreekt voor zich.)…

De tijd staat niet stil, maar verloopt als het water dat nooit terugkeert naar de bron. Intussen doet het waar het voor dient: het lest de dorst van wie wil drinken; wast de dingen die om klaarheid vragen, om gereinigd weer te zijn wat ze in oorsprong waren; zo is ook de tijd die steeds weer heelt en koestert, tempert en verzacht. Gelukkig…

Acht daarom nooit het goede, hoe klein het zij, te klein, het kan in 't grote leven de kiem van 't grootste zijn!…

waaraan Ieder zich op wil trekken Die iets in de melk te Brokk'len heeft, of iets Wat daar op lijkt - Maar het kleinste geluk Is het houvast, kind'ren Die onverwacht komen naar 't Huis waar ze hun jeugd Beleefden, het hechte van Het ouderlijk nest beleven In plaats van stoer op Eigen kracht hun leed doorleven - Laat alleen 't kleine…

De paden op! Welja, dat ene pad dat heel de tuin bestrijkt: het rondje binnendoor. Diagonale bielzen hogen hier en daar wat op. En dat is dat. Wat heb je met me voor dat wij hier gaan? Een achtertuin van zes bij acht, een spoor van slakken, minder dan een blokje om. Jij zegt: 'Dit is het binnenpad.' Volstaat het schijnbaar vierkant van…

't Zijn de kleine dingen, die gaan nooit voorbij.…

vandaag moet ik weer denken aan een grijs verleden niet bestaand voor de wereld enkele jaren meer dan 75 jaar geleden ik was klein toen en kwetsbaar en nu aan het eind ben ik het weer en willen ze me weer wat aandoen soms begrijp ik het allemaal niet meer het is zo bevreemdend onwerkelijk en raar net als toen heb ik niets misdaan…

Een klein ding wordt groot misschien zelfs wel waardevol als het je blij maakt…

Loopt het hier in een AZC of zwemt het gevallen uit een boot in de zee, ze hebben een ding gemeen, het zijn allemaal vluchtelingen, sommige hebben geluk de andere zijn zielig.…

De aarde Is de aarde rond. Ik sta met mijn benen op de grond. Hang ik aan de aarde of aan paarden. Hoe kan ik aan de aarde hangen. Hang ik er nou aan of sta ik erop. Ik kom het nooit te weten. Zal ik het moeten meten. Ik zal het nooit te weten komen. Wat moet ik nou doen. Ik wil iets goeds voor de aarde doen?…

Schilderijen aan de muur, portretten die jou konden lezen Want jouw ogen zeiden alles lief, zo ik ze lezen zou Ze keken in de kamer rond, het haardvuur knetterde nog even En ik hield je in mijn armen, zoals jij mij houden wou Mijn kleine ridder uit een sprookje, dat jij zelf had geschreven Schilderijen aan de muur, portretten starend naar de schouw…

Het feit dat vele mensen niet meer ontroerd raken door kleine, gele eendjes of kleine, gele kuikentjes baart mij veel zorgen. De tederheid van het meest kwetsbare wordt niet meer herkend en ruw uitgebannen.…

Maar na afloop was ik niet echt voldaan, toen uiteindelijk bleek dat ik de nacht, met Klein Duimpje had doorgebracht. Hij hield zelfs zijn zevenmijlslaarzen aan. Zijn witte paard scheet mij onder de derrie. Het was werkelijk een nachtmerrie!…

Leef je zelve in vastberaden trouw van klein prinsesje tot mama vrouw. Wat hou ik aanzienlijk veel van jou.…

En weet je wat het raarste is je praat je hebt weer zin achterop de fiets Pap weet je wat het raarste is terug van dansen lichten zien zichzelf niet kleine filosoof Weg weer in gedachten En weet je wat het raarste is achterop de fiets dat de regen ook koud wordt want water kan niks weten Denk je dat het winter wordt Achterop…

Wie weet waar je bent, op een plek waar niemand je kent. In een elfenbos op een piratendek. Wie weet waar je bent, in je eigen land, zonder grenzen of lijnen Wie weet waar je bent, in je hoofd met je ogen dicht.…

Ik ben een heel klein vogeltje en ik vlieg nog niet zo goed ik weet nog niet zo heel precies hoe of ik dat dan moet. Moet ik mijn vleugels strekken of trekken in mijn zij soms denk ik ach dit leer ik nooit dit is niets voor mij. Dan kijk ik soms naar boven in de blauwe lucht en oefen daar maar verder onder diep gezucht.…

Ik ben een kleine grijze muis wees toch niet bang voor mij want als ik u zie zitten dan ren ik snel voorbij. Ook ik ben dan heel angstig want u bent o zo groot ik ben maar een kleintje en wil nog lang niet dood. Ook ik heb mijn familie die houdt heel veel van mij als ik weer veilig thuis kom dan zij die telkens blij.…

Daar lag nu zijn boom en hij kon niet meer helpen en dat deed de tuinman veel pijn, want immers, had hij niet het boompje verzorgd toen 't nog heel teer was en klein? Zo ging er weer een tijd voorbij en het stronkje leek dor en dood, dat kleine stronkje was het enige stukje wat nog over was van die boom mooi en groot.…

Teder lief zacht van huid teentjes voetjes ze stappen of nee ze zetten stapjes kleine stapjes. Oogjes volgen verontwaardigd nieuwsgierig Alles en iedereen rondom die voetjes en ja ze blijven stappen onderzoekend avontuurlijk met kleine stapjes.…

je tere lach parelt dauw op orchideeën klinkt als het klateren van de waterval zingt zonnestralen in het helder kristal laat golven ruisend spelen in de zeeën je ogen glanzen als zwarte granaten schitteren sterren in oneindige nacht blozen de zon met ‘n stralende pracht beantwoorden vragen zonder te praten je mond als een rozenknop zo klein…

ik heb te vaak met lucht geschreven in de kleuren van het leven woorden wilden wel botten en al snel kwamen de mooiste knoppen zij ruizelden in zachte wind bloemen die je nooit ergens vindt ik mocht ze aan je geven om te weten hoe kleine boeketjes schoonheid beleefden jij verfriste het groen vernevelde intimiteit om zo…

Klein vogelijn op groene tak Wat zingt g' een lustig lied wij hebben in ons hele boek zo'n vrolijk wijsje niet O, zeg ons, zeg ons aardig beest Wie toch uw Meester is geweest Zo zuiver zingt gij en zo hoog Zo keurig in de maat En't hart dat popelt ons van vreugd Wanneer uw keeltje gaat O, zeg ons, zeg ons aardig beest Wie toch uw Meester…

kijkend naar dat kleine wonder dat zo mooi te slapen ligt denk ik dikwijls bij mijn eigen jij bent toch het mooiste gedicht een gedichtje zonder woorden dat geen dichter nodig heeft zo zal ik altijd naar je kijken kijken net zolang ik leef…

er scheen geen maan maar het leven lichtte ons bij met haar kleur kleine takjes knapten en hun muziek vertelde van het volgende pad op het zachte mos voelden wij de vochtige veerkracht in een zuigend gaan maar er was meer ook op het stille web onder de grond roerde lichtsnelheid zijn info in tal van processen werd zonne-energie…

En ik, Ik ben een kleine Noach In een iets te kleine ark.…

Postzegelprijzen gaan nog niet omhoog Ze stijgen pas vanaf 2007 Een klein gelukje in dit dure leven Dat toch steeds duurder wordt, zo op het oog Ruim twee jaar mazzel valt ons dus ten dele In deze tijd van elektronisch mailen…