2225 resultaten.
Drenthe
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 463 Bentegras en heidestruiken
De geur van zand ruiken
De adder helemaal opgerold
Genieten leuk hier buiten
Kraaien kraaien bij het bos
Ik vlei mij neer op het mos
Ik hoef niet op rijm te dichten
Maar nu voel ik mij lichter
De meeuwen krijsen rond
Maken de herrie bont
Je hoort geen vogel fluiten
Mieren bijten in mijn ….
Ik hou van Drenthe…
Uiterwaarden
gedicht
3.0 met 31 stemmen 8.018 Je lichaam warmer toen ik zei
dat dit alles me herinnert
aan het noordelijk landschap in de winter
waarmee ik verbonden was, polders,
oneindigheid omdat achter die dingen
de zee is. Ik wil altijd terug naar zee,
water fluisterde ik tegen je schouders en je
mond gaf aan dat ik ook zwijgen mocht.…
Noorwegen
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 790 Lom en Luster
daartussen.
de smalle weg hoog op,
de kille ongenaakbaarheid
in de breekbare ademlucht
van de koude bergen.
zomer en herfst
daartussen.
witte kleden op hun rug,
gehuld in frêle sluiers
en afhangend kant van vallend water,
staan onwrikbaar de hoge bergen.
de weg krult zich
intussen
vergenoegd met aan zijn zij
het…
Perkpolder
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 306 De meeuwen zijn als
laatste vertrokken
(Tragischerwijze het
vissen verleerd)
Hier stak men de handen
uit de mouwen,
hier zwaaiden vrouwen
een afscheid
dat pas veel later zou komen
en toch altijd te vroeg.
We hebben niet genoeg
gebeden, klonk het in de kroeg.
Maar ook die geluiden
verstomden, ondertussen kruipt
het onkruid over…
Avond aan de rivier
netgedicht
4.0 met 28 stemmen 881 Licht valt als muziek van Satie
over de rivier,
welvende bruggen duiken
het water in en uit.
De zwaan van de avond
strijkt zijn veren glad
en glijdt het donker in.…
Sluisje bij Eemnes
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 280 Op de grens van wind en water
Bewegende wimpels, streep in de lucht
Klotsend het kluiswater en aan de einder
Wieken de tweetakt vleugels voort
Op de grens van warmte en regen
Wenkt de wal vol ongeduld
Aan groen uitgeslagen touwen
Trekt de patrijspoort en de mast
Twee identieke zwart-gele fietsers
Snijden geruisloos de polder in
Een poes…
TERRA NOVA
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 689 ik bouw een tent
waar ik maar wil en kijk door vreemde brillen
ik observeer als een geheim agent
en zo verdwijnen langzaam de verschillen
er groeit een landschap in mijn geest; het went…
Zo laag op de aarde
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 934 rivieren die stromen en groeien
verdwijnen in het dorstig land
nooit de zee zullen bereiken
maar wellicht ondergronds
hun zoetwatermeren maken
wachtend op de wortels
van groene wijngaarden
samen met de trage aarde
tot paarse druiven en bloed
de lach van een gelukkige vrouw
van een man en een schreeuwend kind
haalt water van…
De Maas
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 448 Als donk're watertorren
liggen de duwbakken
stil te dreigen
in geslagen zilver
voor het eiland
bij de witte brug.
Uit de waas van hoogbouw
vloeit een schitt'rende kronkel;
sleepbootje schuift eindeloos
traag door het perspectief.
Ze wacht, de stille oude rivier,
tot appartemenbouw ook hier
de oevers naar God heeft gebracht.…
Ode aan december
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 318 het deinen, schijnen, doelloos
wiegen van kaalgekrenkte ranke takken
vergruizelt in het winterwoelen tot een wind
grasgefezel tot een vlakte
een bos baart, een duister hol
thuisloze sterren kraken
door het neergestorte meer
ijszwarte spiegel van een heelal
tot diep in de aarde
stroomt de nacht weg,
aan de kabbelende oevers
leeft een…
Sporensneeuw
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 62 ik herken de sporen in het akkerland
de ijskoude winter die er heeft gezaaid
ze droeg koren, tarwe en werd verfraaid
nu heeft ze alleen hem als onderpand
in haar kamers huist men al dagenlang
waar geveegd werd op het vergane tapijt
dat mossen, en menig paddenstoelen slijt
en dichte mist had als enige behang
mistroostig oogt mijn bewonderde…
storm
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 287 de zilveren weg
glijdt beheerst door grijze heidevelden
met vage bossen aan verre randen
onder de zwartdreigende nederbuigende
silhouetten van de eenzame bomen
ze worden geteisterd
door een grauwrazende stormhemel
die woedend het water in schuine flarden
over mijn kleine wereld striemt…
rietkragen
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 575 rietkragen wuiven
meerkoeten vangen zwart-wit
snippertjes van licht…
Stormen
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 693 Uitdagend was het zand
dat korrelde van ongeduld
in de zachte stilte van het strand.
Een hand bewoog tot schreeuwen
de tralies van de schorre lucht
het golfde over meeuwen.
Over leven over de wind
die koppen telde en de nacht die
plotsklaps langs haar vele monden snelde.…
Ausutjevagge (Lappland)
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 318 Zij is jong
ontroerend,onthutsend, ontstellend jong
net vrij van de last
die nu op een steenworp rust
grommend, knarsend, knerpend
koude ademend
wachtend op een kans.
Zij zal jong sterven
steeds weer
maar nu vibreert het leven
tussen haar flanken
nu draagt een zoete wind
vol kruidige geuren
rusteloze hommels
van bloem naar bloem.…
voerman
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 291 gezicht op hattem
koeien staan te mijmeren
boven hun spiegelbeeld
versierd met waterlelies
hattem ligt daarginds
dromend in de zomerstilte
als in voerman’s tijd
de klokkenspelklanken
kon hij niet schilderen
zwolle was nog ver weg
gelukkig maar…
Bijzonder
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 784 Het mooie landschap de natuur
Voelt zo warm als haardvuur.
En de dieren op het land
Het houdt allemaal stand.
Wolken of een blauwe lucht
Of de plant met hun vrucht.
Alles is zo mooi gemaakt
dat heeft mij diep geraakt.
De zon die op en onder gaat
Waar niemand bij stil staat.
Een wandeling door het bos
Maakt veel los.…
De wieken...
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 990 Met zijn grote houten armen
draait de reus om zijn as
Als de wind speelt met de wieken
is de molen in zijn sas
Het krakende geraamte draait
en wiekt op de spelende wind
Strak is het gebonden zeildoek
wat zich tegen de latten vastbindt
Langs de uitgestrekte horizon
staat de houten reus majestueus te zijn
In het spel van de opkomende wind…
Winterslaap
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 1.359 Ergens breekt de hemel het ijs
zo stil de dode bomen turen
en de kiezels zinken in de
kussende sneeuw.
Schaduwen slapen onder de naakte maan,
dromerige volte.
Zie het licht schateren van vredigheid
tussen de jaloezieën zinken gedachten
naar de bodem van een witte winternacht.…
Faro
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 936 waar ’t land zich schier tot eiland tongt
en bunkers kaal uit duinen zweren
wieken zich stralen door de nacht
als dorsers die de polders scheren
grauwend uit zwarte duisternis
hoor ‘k schepen en baleinen hoornen
weergalmend in d’onmeetlijkheid
van trage lankmoedige tonen
bundels priemen door mist en zwerk
klauwen verloren, blind…
einder
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 518 onder veeltintige grijsheid
stroomt de zilveren breedte
schuine donkere regenstrepen
waar de hemel de einder raakt
verre kerktorens zijn versluierd
de wind brengt huivering
land en lucht vloeien ineen
in de grote eeuwige stroom
die drast en sombert
en de ruisende regen
meevoert naar kille verten…
Diemen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 428 huilen nu, ik was al vijftien
en wist er zou een ringweg komen langs de stad,
een opening naar Diemen,
maar uit het niemandsland
dat toen ontstond zie ik opnieuw
oom Anton komen, zijn paradijs voorgoed beschadigd
en met de laatste oogst op weg naar huis -
Zoveel gedane zaken,
de dingen die beloofd zijn en dit is er
van mij geworden in een landschap…
impressie 1
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 728 zondagmorgen vroeg
meeuwen drinken aan een plas
de iepen zwijgen
ik stap langs holle wegen
er kraait een haan oproerig…
impressie 2
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 587 winter als gedicht
in de fruittuin hangt muisstil
een roerloos wachten
de greppels staan vol water
een wolk spiegelt zich erin…
impressie 3
hartenkreet
0.0 met 2 stemmen 762 uitgehold staat hij
te sterven staande zoals
het kennelijk hoort
verwoest door vele jaren
nooit boog hij het koppig hoofd…
Reiger
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 367 We noemen hem de blauwe reiger
Maar aan het water oogt hij grijs
In zijn stofjas: een erkend zwijger
Zijn roep is niet meer dan gekrijs.
Hij houdt zo van die stille waters
Hun diepe gronden en wat er leeft
Onder het oppervlak, de praters
Daarboven negeert hij beleefd.
Zintuigen gericht op ’t kleinste teken
reageert hij als het water zich…
eindeloos
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 375 van horizon tot einder een
trage zilveren stroming
langs verdronken bomen
op hun gerimpeld spiegelbeeld
langs rijke ijsselhoeven
en werkloze graanmolens
onder een gesmoorde zon
in witte flarden op grijs
gakkende ganzenformaties
luidruchtig op reis gaand
***
de ooievaar is terug
in dit drasse land
dat zo eindeloos is
met…
taiga
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 247 donkergroene doodstille naaldwouden
eindeloos onder de laagstaande zon
het ruisen van de ijskoude wind
in de toppen van statige reuzen
doet je mystieke huivering voelen
in deze grenzeloze aardse ruigte…
IJsland
hartenkreet
4.0 met 21 stemmen 1.199 nachtelijk uur
Chique centrum lichtjes in de bomen
Huizen in diversen stijlen gebouwd
Warme mensen gewend aan de kou
Open en sociaal voelt zo vertrouwd
Gletsjers sprookjesachtig prachtig
Ontroerend wonder natuurschoon
Hagelwit ogen de oneindige vlaktes
Alsof er niets anders bestaat gewoon
IJspegels bekleden donkere grotten
Midden in een landschap…
Werkcoupé
gedicht
3.0 met 19 stemmen 8.660 Besneeuwde velden zijn de wereld zelf.
De zware hekken sluiten niets meer af.
Tot suikerbeesten eten paarden zich
waarna de bakker ze komt halen.
O palmen van de boerenkool.
Magere haas, golfplaat van eterniet,
contour die slingert, sierend niets
voorbijschiet en ontroert.
De reigers vasten, maraboes
mijn stiltes trouw gebleven
in menselijk…