3954 resultaten.
Zal ik je stilletjes laten?
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen
589 Kon ik maar de regen zijn
die de zachtheid van je huid benat,
die dichter bij je mag komen
dan de aanraking van mijn hand.
Ben ik jaloers op de regen?
Kon ik maar de wind zijn
die fluisterend speelt en streelt
die door jouw kleren heen je huid aanraakt
en nog dichter bij je mag
dan je eigen schaduw
die wegzinkt in het licht van…
Lieve Jip
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
331 Lieve Jip
Jij hebt mij kilometers laten lopen, door weer en wind
hoeveel tennisballen heb je versleten niet te tellen
Je was kampioen ballen vangen miste nooit
ze hebben genoten de flatbewoners
Ontzettend trouw en lief was je en je had ook nog humor
dan gaan de jaren tellen 14 jaar je was op
Nu blijft de vensterbank leeg, het is stil in huis…
Verwardheid
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
293 Emoties door het hoofd
gevoelens in het hart
met overtuiging van je laatste kansen.
Herinneringen van toen
door het gevoel van leven
in vrijheid als vliegende ganzen.
Nu een ongedwongen reis
naar het zonnige oord
als het inademen van frisse lucht.
Tijdens mijn afwezigheid
stopte jouw verwardheid
door uit te ademen in een zucht…
Aanhoudend adagio
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
303 De herinneringen flitsen in gedachte
met een lach en een traan
het afscheid die ik laag voor laag verwerk
zoals het pellen van een ui.
Ik omarm de tranen over mijn wangen
terwijl ik je voor mij zie staan
en versnipper de verzamelde tranen
tot mijn frustratie in een huilbui.
Jouw verzet in de laatste levensfase
uitte jij vanuit…
Hartzeer
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
351 snap je dan niet
dat ik
het beste
met je
voor heb
kijk in
mijn hart
zie dat
dit niet is
wat ik ooit
gewild heb
maar de kaarten
zijn geschud
nood breekt wet
straks het pijnlijke
afscheid
is waar ik nog het
meest tegenop zie…
Verdwaald
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
232 hoe kon je zo verdwaald zijn
was het leven zo’n gevecht
de strijd in jouw hoofd
ondoorgrondelijk
hoe wij jou ook liefden
bleek dat niet genoeg
niet voldoende reden
om te blijven
daar waar wij zijn
wij die het leven anders ervaren
al is ’t nooit zonder slag of stoot
is het gemis al begonnen…
Wanneer je er niet meer bent
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
243 Ga, maar vergeet me niet, was 't laatste wat ze zei
ga, maar denk aan me, was 't laatste wat hij hoorde.
't Licht in haar ogen doofde, de sprankeling verdween
ga, mijn lief ga maar, ik blijf achter, wellicht alleen.
Maar dat ik van je hou, je bij voorbaat al mis
is iets wat vanzelfsprekend is.
Je was alles voor me, de zon, de sterren,…
Dat wat resteert
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
340 Wie kon weten dat de tijd zou komen
met handen vol zwarte bloemen en
verscholen in zijn mantel het noodlot
dat zijn ijskoude adem zou leggen over
het gelaat van unieke schepselen
maar onaangeroerd bleven de herinneringen
standvastig in hun soliditeit als een
erfenis van waardevolle schatten
op het witte doek van gedachten
soms, als in een…
Terugreis
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
263 op de gulden middenweg
terug naar de bron
raap ik
geluidloos
vergeten woorden
die onuitgesproken
bleven
noch door jou
of mij
ik had je liever lief…
Afscheid
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
265 Sluit je ogen..
Doe ze in ons samen dicht.
Denk niet verder, over alles.
Laat het rusten, voel de sluimer,
proef het avondlicht.
Er was zoveel,
om in te leven.
Je gaf je ziel aan ieder mee.
De waarde die je, kon vergeven.
Het is gebeurd, laat het rusten.
Zie je eigen sterrenzee.
Het is,
echt tijd..
Sluit je ogen.
Droom nu verder…
mijn huis
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
229 in dit huis heb ik gewoond
verhalen gehoord
het erf zien sterven.
het is een gedeelte van mijn leven
waar ik jeugd en kattenkwaad
aan de kapstok hing
ik voelde mij er vrij
zat aan de tafel
keek naar de kerk
en drogisterij
nu sterft het in het dorp
dat ooit een zomers ansicht was…
Tezamen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
230 samen
hebben we
je terug gedragen
terug gedragen
naar daar
waar het ooit begon
en kijken
je na
eindeloos…
Zwagermans laatste
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
217 noem het het hoofd
laten hangen
maar dan toch ook
het lichaam en om
wat het verbindt...
ik schrijf niet
over het diepere
het licht zonder geluid
ingenieus draagt het informatie
terug over de Styx
vormde zijn geleidebrief
die hij achterliet
zogenaamd vergat
waaraan hij met jou werkte
zonder dat je het in de gaten had…
ga niet weg
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
304 ga niet weg
nu de klok
de tijd in
stukken slaat
niet weggaan
nu de nacht
dode dromen
ontvouwt
ga niet weg
nu de duisternis
zijn eigen woning
vond
niet weggaan
nu de feniks
de ochtenddauw met
de vuurdood bezegelt…
Ontheemd
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
463 Hier handhaaft de rechterlijke macht
Wie hooggeacht de wet verkracht
Voor een witgeboorde dief
Is mijn landje veel te lief
Hangturken terroriseren winkelpubliek
De politie mag niets doen
Het woord racist beschermt de kliek
Mijn landje stikt in haar fatsoen
Een aso krijgt drie begeleiders
Twintig bejaarden slechts één
Wie klaagt moet…
hemel noch hel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
262 verborgen onder een vernis
van zoekgeraakte woorden
staken we wat we zeggen wilden
in een nieuwe eenvoudige jas
we vergoten geen bloed
haalden niets overhoop
hemel en hel bleven ongemoeid
er was strijd noch gewoed
in de ontembare stroom van
die ingeblikte taal verloren
we de vurige woordenstrijden
van weleer…
Nieuw leven
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
278 Haar droge hand
slap en ruw,
verrimpeld als het ribbelkarton
dat ik eens kreeg in een knutselpakket,
klemt zich vast aan de houten leuning langs de muur.
Haar kleine mond
week en uitgezakt,
lippen die ze vroeger stijf opeen perste
als ze het nergens mee eens was
hangen nu willoos geopend.
Haar dagen gevuld
met rondjes rijden,
door…
Boeket voor een stervende
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
340 elke bloem een gedachte
van vriendschap en verbinding
om jou op te beuren
nu elke dag zo zwaar is
je lijf je in de steek laat
denken wij aan jou
we weten van jouw moed
nu je dit pad moet gaan
tot je levenseinde
elke bloem een gedachte
van vriendschap en verbinding
om jou op te beuren…
Afscheid van een vloer
netgedicht
3.0 met 7 stemmen
429 op deze vloer heb ik gelopen
gedanst gezeten en gestaan
ook heb ik er op rondgekropen
toen mijn man in woede was gegaan
ik heb er mijn kinderen op gedragen
gelachen gescholden en gehuild
hem geboend in lengte van dagen
wanneer hij bestoft was en bevuild
je ziet de slijtage en de afdrukken
een diepe kras van vallend glas
de putten van wat…
Sporen
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen
667 Langs platgetreden paden
keren we terug
slaan een nieuw pad in
duwen wat takken weg, ze kraken
en nieuwsgierig bewandelen we
het nieuwe levenspad.
Stapje voor stapje
diep inademend, de geur
van hout en zon en vrijheid.
Natte bladeren liggen
weggemoffeld in de modder van de berm
nadat ze hun afdruk op de weg gestempeld hebben
enkel gezien…
ode aan een gestorven dichter
netgedicht
4.0 met 9 stemmen
323 poëzie laat zich niet sterven
als de reis ten einde is
schrijft in alle talen
waar de dood te stil is
om het te verbieden
poëzie houdt niet op
als het keerpunt eenzijdig
het lichaam neemt, want de geest
van een dichter is de jeugd
die altijd blijft
poëzie is de adem van de
schrijvershand, het typt het zwart
van inkt met gele stippen…
Stringent
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
251 elke dag
loopt ze dezelfde weg
naar daar waar haar
voorland is
waar zij
haar geliefden achter
heeft moeten
laten
stringent houdt zij
vast aan haar rituelen
meer dan ooit
om niet te vallen
in dat diepe gat…
Rauw tot op het bot....
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
372 De schors van haar keel
verhardde elk woord,
onuitgesproken kale taal
werd niet begrepen, niet gehoord.
Het hiaat tussen haar en mij
werd een vluchtpunt van niet meer voelen,
blindelings op de tast zoekend
van wat elk woord zou kunnen bedoelen.
Zo bitter, bitter zoet
werd het bed opgedekt
glad-gestreken elke plooi in 't laken
en in kettingreactie…
tweezaamheid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
301 in de vooruitgeworpen
schaduw van het afscheid
zien we de grillige sporen
die het leven trok
het ondoordringbaar wit
op de egale muur
de breuken in de spiegel
tegenover het bed
op de flonkerende
gordijnen van groen
de roerloze pauwenogen
van gestrande paradijsvogels
de verkreukelde lijven die
in tweezaamheid reizen
onder de zachte…
Finale
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
182 Toen was daar jouw finale
verbijsterend mooi zoals
je ging en puntgeslepen scherp
jouw blik de laatste akte schetste
de wereld draaide door
terwijl een ogenblik van
o zo waardig zijn zich kleedde
zoals je was geweest
niet één keer keek de tijd nog om
maar snelde voort in het tumult
van veel te schelle stemmen
de dag kromp stilletjes ineen…
Hier of daar
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
183 Als de doden harder huilen dan de weduwen,
was het hier dan zo goed?
of is het daar dan zo naar?
Als de doden harder huilen dan de weduwen,
fluister het me maar.…
ik weet niet meer
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
282 ik weet niet meer
waarom het poreuze
licht van de lente toen
zomaar binnenviel
op je gezicht dat witter
was dan het kussen
ik weet soms niet meer
hoe ik in de maat moet
lopen met de wereld
hoe ik de teugels vieren laat
het lentelicht valt zomaar binnen
jij mijn liefste nooit meer…
dank je
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
536 Dank je voor de tijd dat we samen waren.
Dank je voor je tijd, de vele uren.
Ik had zo graag gewild dat onze tijd samen
nog veel langer had kunnen duren.
Dank je dat je hielp mijn zorgen te vergeten
Dank je voor de uren over smalle wegen
Dank je dat ik niet hoefde te spreken
Dank je dat we samen zwegen.
Dank je dat je altijd voor me klaar…
De volgers
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
229 ik heb de schrijvers en hun schrijfsels
allang naast mij neergelegd
ze raken mij niet meer
ik ben er aan gewend
het zijn de schaduwen op straat
rond mijn bestaan
zij volgen al jaren mijn passen
de straten weten hun afdrukken
het papier kent hun gezichten
de winkels weten van hun komen
alle klokken staan gelijk
en mijn jas verbergt de…
Spreken met vader
gedicht
4.0 met 10 stemmen
12.572 Vader, wij hebben u begraven en de grond erkend
zacht om te slapen, zacht om te vergeten:
zand dat vervloeit en water, ongeweten,
herinnering en droefheid voormaals onbekend.
Gij zult niet eenzaam zijn, maar slapen slapen
met sterren ’s avonds een onblusbaar vuur
en, rond uw eiland, het traagstromend water.
De bomen wuiven tijdeloos en ieder…