Alle inzendingen over Naakt

me doet verlangen naar een zoen en misschien naar nog wel veel meer En als hij me eindelijk zoent zie ik vanaf dat moment het leven door een roze bril hij spreekt van liefde maar ook over alledaagse dingen …ik denk dat ik van hem hou hij heeft een plekje in mijn hart - in mijn leven - hete liefdesnachten beleven we samen hij heeft me naakt…

Ik ruik je net onder de douche vandaan, naakt en je haren nog nat. Kus je lippen, lekker is dat. Je opent je mond, je tong verkent de mijne. Tanden tegen tanden. Dan voel ik je handen. Ze kneden mijn borsten, mijn billen. Jouw tong in mijn mond maakt duidelijk méér te willen.…

In mijn droomwereld tekent jouw naakte onschuld lijnen van pure vrouwelijke schoonheid waarbij elke omtrek wordt omschaduwd door wazig diamanten stoflicht tot de geboorte van de zon de schatkist van de dag in paarlemoeren licht opent en bevroren traan ontdooit op 't pronkend blad van de lotusbloem.…

er is een stilte in mij die ik nimmer heb kunnen verklaren daarom moet ik je vragen of je mijn lichaam wil verlaten maar voor we afscheid nemen en het verdriet van de wolken drinken wil ik nog één maal met jou naakt voor de spiegel staan schitteren binnenin om doodgewone dingen, om de vogels die in de bolster van mijn buik hebben gevlogen…

Het water dat langs haar lichaam gleed was aangenaam koel de dag was druk en heet geweest en ook nu in de avond was het nog zwoel Hij vroeg met zachte stem of hij haar haren mocht wassen … Ze probeerde niet om haar lijf te bedekken zonder schroom bewonderde ze ook zijn naakt zijn…en dat hij naar haar keek vond ze fijn Wat een heerlijke…

licht van de geopende dode formeert gezichten die aan hem voorbijzien naar het weefsel van schemer waarmee wij bekleed zijn die naar hem kijken door een voor hen nauw waarneembare scheur daarin voor ons om ons verdwijnpunt geschikte verdwenenen wier blikken voor een vergelijk nog blijven haken in de schemer als wij in een flits naakt door…

er gaan geluiden over de pijngrens door de wanden van het gehoor zij verdrijven de afwezigheid naar ruimten die ik luid doorboor laat mij wild zijn in het bos overgeleverd aan naakte aarde geur van mos en verschraald bier aan kaalzucht zonder eigenwaarde proevend van schroeihuiden opgezwollen in poriën van vlees uit achterbuurt en bielzentuin…

Een trek, een veeg, een streep, ze heeft het allemaal gehad; ze poseert naakt en heel sereen vooruitziend naar wat komen moeten zou. Zij staat niet in de kou hij wel, maar hij heeft het verdiend want hij vereeuwigt hier haar ziel en haar contouren op het onbevlekt papier.…

Wie ’t spoor in de bossen bijster raakt is daar aan de dood gewijd, en liefde zwerft argeloos en naakt door ons donkere hart en de tijd en wij kunnen niet redden, het leven is wreed en het lot een verscheurend dier en angst om zijn liefde is ’s mensen leed door al zijn dagen hier.…

twee populieren misschien bij het hek vandaar een zichtlijn een beeldje zonder armen naakt zonder benen ook het werkt alleen als de zon erop schijnt zei hij de huisbaas van deze utopische staat een landschap met koeien op het bastion ja, Veere vanwaar de pont niet meer gaat in Syrië aan de overkant dus toch in hokken aan de scholeksterstraten…

De avond heeft niets lieflijks in dit land; het licht vergloeit als in ontstoken ogen, de lucht weegt grauw en bitter als nat zand op bomen, in de Noordenwind gebogen. ’t Cholerisch bruisen in de naakte kruinen vervult nachtlang, naargeestig en alom de schemering en in verkleurde tuinen waart regen, ijzig, als een ziekte om.…

de zon is geel maar brandt geen gaten in het doek je ogen kijken maar ze spreken niet geen tranen in hun hoek het gras is groen maar ruikt veel minder dan voorheen het naakt is tegenwoordig bloter door de lengte van het been ik schilder nachten omdat de dagen me te helder zijn ik zie de pijn die kleuren doodt de grauwigheid…

In haar mooi jurkje stond zij voor mij met een diep decolleté dat zij niet wilde verhullen door haar borsten steeds maar weer te rangschikken dromen deed ik van seksbladen bij het oud papier dat naakte rondborstige vrouwen met gulzige gretigheid weerloos wegnamen Na gerecycled te zijn, droomt de lezer nieuwe borsten, met tepels…

Ik wil vooral heel dronken zijn beneveld met alcoholische dranken om de werkelijkheid te verdringen want de werkelijkheid is naakt heeft geen jas, geen mantel laat staan respect, liefdevolle zorg want ieder heeft z´n eigen opvatting ieder heet z´n heel eigen mening iedereen weet het veel, veel beter dat gegeven, die mensen verdringen…

Ik nam aan je deel zoals wind deelnam aan het Westen verleidelijk met mijn Oosterse ogen je hield mijn hart tegen het jouwe alsof we voor altijd werden verbonden de geest voorgoed uit de fles we dronken oude jenever omdat er een muziekdoos werd gevonden oudere liederen over haveloos werk omdat ik naakt was schilderde je mijn lichaam…

Op een goed moment zwachtelde zij mijn hartenpijn orgaan, op 't moment, vlak voor 't dood dan bloedt haar pracht-naakte huid prikkelt mijn speerdozen haar tepels figureren zon en maan in allesbehalve ballen licht.…

', waar ik altijd positief op antwoord, ook al is het vaak veel te heet voor mij, maar ik zie dat plastic zakje zo graag in de tas met lekkernijen verdwijnen, alsof er stiekem een naakte Chinese op me wacht.…

vragend voor de kou je was anders in beweging verbaasde me compleet vroeg me of ik meeging ik was nog niet gekleed pelde laag na laag mijn eigen oordeel en gewoonten helder werd mijn blik schoonde zo mijn eigen ik ik zocht je deur na deur verruimde zo mijn geest je verkeerde aan een horizon waar niemand was geweest ik vond je naakt…

ik schuifel maar iets en schrijf de eerste letter op papier of in gedachte het naakte jaar, nu en hier, wacht op mij, de zetter totdat ik, de dichter, de geachte met blauw of zwart een geboorte vier kent u dat ook de idee, dat alles al is beschreven door mij en mij en menig dichter het is toch zo, dat wat ik zeg links of rechts om of…

Na de openheid, ongenaakbaar in de regen, jij naakt, ik verlegen? Dante’s hel breekt los of gaat de hemel open? maakt ons dat nog uit? Vaker misgetast, strohalmen naar de toekomst, weegschaal van geluk ? Uiterste balans, wat je kiest is om het even, het eind brengt evenwicht.…

vaak word ik door schoonheid verblind het is een tint die mij met haar verbindt en ik de blauwe lucht zie als hemel terwijl het gras ruikt naar parfum dat ik ooit rook in Leningrad het is de dag voelen in een zachte zwoele schemer zonder dat ik het licht verlaat naakt is dan ook de werkelijkheid die na verloop van tijd het vlies…

Hij herformuleerde Aristarchus' theorie En grondvestte aldus de moderne astronomie Zodat er een nieuwe ideeënwereld naakte Die aan ons bijgeloof een einde maakte Met zijn planeet die om een ster heen draait Heeft Copernicus ons gedachtengoed verfraait Waardoor de wetenschappelijke tijd aanving En de kerkelijke macht ten onder ging Nu zitten…

de zon is geel maar brandt geen gaten in het doek je ogen kijken maar ze spreken niet geen tranen in hun hoek het gras is groen maar ruikt veel minder dan voorheen naakt is tegenwoordig bloter door de lengte van het been ik schilder nachten omdat dagen me te helder zijn ik zie de pijn die kleuren doodt de grauwigheid…

Niet denken in wit Niet denken in zwart Maar denk altijd in de kleur van je hart Wie of wat je ook bent het maakt niets uit Want ieders bloed kleurt rood Een ieder komt naakt ter wereld En een ieder gaat op den duur ook een keertje dood Dus denk niet in wit Denk niet in zwart Maar denk alleen in de kleur van je hart Want alleen als…

geschreven onze weg heeft Hij nauwkeurig uitgetekend duur en afstand precies berekend toch is die weg niet voor iedereen gelijk, voor d’ ene loopt hij over rozen, voor d’ andere door slijk, voor d’ ene kort voor d’ andere lang maar eenmaal aan de grote doorgang is niets meer van belang ons aardse kleed valt af bedekt ons graf en naakt…

Ik ben allang niet meer de borstklever die ik vroeger was de magie heeft mij losgelaten de magische stemmen zijn verdwenen en diep in mij vliegt een kraai tegen een denkbeeldige doorgang In mij is een duizelingwekkend hoge berg er is louter stilte en een ijskoude wind die langs mijn naakte lichaam giert Zeker, er zijn spelonken met levendige…

Bomen staan naakt en bevrijd. De huizen glimmen en de spin gaat dood. De kale maan houdt niet van narigheid: zij wil haar aarde echt en recht en bloot. De zon loenst schuin, zijn gluren is van lood. De mens loopt krom, kop in de kast en koud zijn de gedachten, lelijk, dom en oud. Niemand heeft haar licht gezien.…

Jouw hart klopt heftig binnenin en snel van alle kledingstukken ontdaan, springen we naakt het zwembad in.…

monster Jouw sentimenteel gedoe Ik verafschuw jouw blindheid Je bloeddorstige wreedheid Met mijn effectloze bliksemschicht Vernietig ik jouw inwerking Het loodzware gewicht Waarmee je mijn hart gesloopt had Wordt erbarmelijker Rampzalig is de verdediging Waarmee ik het maar moest doen Verwoest door jouw monsterleger Sta ik hier dan naakt…

Een óplawaai, een schop die vaak geen herrie maakt, een nudist is zónder kleren, dus meestal naakt. Een góede buur, één waar je meestal wel suiker lenen kunt, een lieve zus, waar je verdrietjes mee delen kunt. Een brommende eega waar je soms je inspiratie vandaan haalt of juist niet.…