Alle inzendingen over nodig zijn

Je moet het me immers nog vragen of ik in staat zal zijn, of ik die krachten wel kan dragen, de macht die ik nodig heb om bij jou te kunnen herrijzen als een Feniks elke keer.…

Iemand met veel liefde voor jou en heel veel geduld, iemand die er altijd voor je zal zijn zodra je hem nodig hebt En je de hand reikt als het even niet meer gaat, naar je luistert en met je praat iemand die jou mist als je er even niet bent Iemand die je aanvoelt en weet wat je bedoeld zonder dat je het zegt Misschien is er wel zo’n…

Verlaten oude bergen de zon heeft weinig nodig om dood te bloeden. In het oeverlicht ligt een riethalm te rusten, de zon maakt haar bed op.…

golf van liefde hartstocht in elke letter op papier de vraag kwam laat me in je armen slapen zo vol vertrouwen blonk de flonker in haar ogen het tedere in haar stem de pen in haar hand volgde haar hartenklop wees mijn haven vroeg ze dat is de zin van mijn leven de wind fluisterde haar zinnen blad voor blad omdat zij die fluister nodig…

De NS ontspoort met een niew plan Moet u zo nodig?…hier een zak Voor al uw dringend ongemak Niet knoeien hoor als ’t even kan! Naast plaszak is een poepzak ook een goed idee Een kotszak? Nee die neem ik zelf wel mee.…

Omdat één ervan zo nodig moest bewijzen dat het toch geen kwaad zou kunnen -denkend aan de veilige warme haven- om eens te balanceren op de rand dat de botte kant niet scherp zou zijn echte liefde dit wel aan moest kunnen is het nu zover dat twee harten tweesnijdend almaar leger bloeden in de valkuil van de blinde haat door de mist priemt…

Aandoenlijk vertelde zij mij, dat zij hulp nodig had en samen hebben wij haar kittens gekregen; helaas heeft er één het niet gered, maar de andere vier, zijn prachtig! Wat is de natuur toch mooi en dan vooral het vertrouwen van mens en dier.…

Je toevallig ontmoet, dat deed enorm goed Al wat ik nodig had was een grote portie moed. Bruisend,levendig en fijn blij Ja, je hoort echt wel bij mij. Waar heb ik dit aan te danken Samenhorigheid om van te janken. Zoet,ik wil je nimmer kwijt Ik kende voorheen voldoende spijt.…

Weet je het zeker twijfel jij nooit ben je echt zo sterk je was het niet daarom had je mij nodig althans, dat zei je was het aandacht een machtig spel je haalde het beste in mij naar boven ik herkende mijzelf niet stortvloed van wijsheden bang om je te verliezen alles gedaan om je te vergeten wat overblijft zit diep van binnen soms komt…

sta ik nog even stil bij deze dag waarop ik jou en jij mij weer zag het bij elkaar zijn zoals steeds weer wonderfijn woorden zijn eigenlijk niet nodig, zelfs soms overbodig je aan kunnen raken je kunnen smaken me tegen je aan kunnen vleien je voelen ademen…

Mij versieren heeft geen nut Zodra je met me klaar bent eindig ik zo in een put Van binnen ben ik zacht Ben ik niets meer dan dat ieder van mij verwacht Je bent me nodig als iets of iemand jou pijn heeft gedaan Dit is de reden van mijn bestaan Mijn bestaan is om het jouwe te verlengen Meer dan dat zal ik jou nooit kunnen brengen Mijn…

alles heb ik geprobeerd om het geluk te grijpen te vinden wat ik nodig had schilderde in vorm en kleur niet onverdienstelijk alleen de ziel ontbrak beeldhouwde en liet de stenen spreken maar een stem had ik vergeten mee te geven dichtte strofe na strofe helaas op het podium der poëzie rolde al snel mijn hoofd al die tijd lag het…

Een wenk een blik meer is niet nodig een gebaar heel bekend maakt woorden overbodig ik ken je zolang ben met je vergroeid maar wanneer hebben wij voor het laatst gestoeid of samen hard gelachen genieten werd sleur geen verrassingen meer grijs versluiert de kleur beiden bang voor de dag dat jij of ik eindelijk toegeeft dat je verstikt…

voorjaarswind, het zijn de wilgen die het lot bepalen tot de waterspiegel hen vindt De witste seringen uit het verhaal tonen de geurigste kleuren van het avondrood in het groenste kroos gaan ze ten onder in de ademnood van de onvoltooide dingen De hemel richt zijn bühne in, trek een blinddoek voor de zon, hier is geen souffleur voor nodig…

Het heeft je niet meer nodig maar het mist je wel. -------------------------- uit: Beemdgras 1968…

er was niets tot ik je ogen zag de wereld keek me aan je lach een oceaan van warmte je liefde liet me nooit meer gaan je ademt met de geur van leven handen geven wat ik nodig heb we praten vrijen zacht als de nacht haar maan en ons de sterren heeft gebracht liefde is weer schepping tederheid ontdekking jij bent mijn paradijs ik ben…

Mijn hoop is op God de Heer Hij wil mij al het goede geven Al wat nodig is in mijn leven. Mijn hoop is op God de Heer Hij blijft mij altijd dicht nabij En maakt mij van zonden vrij. Mijn hoop is op God de Heer Zonder Hem kan ik niet verder Zoals schapen zonder herder.…

heb ik gezien hoe liefde een man gek heeft gemaakt ik heb gehoord hoe een gekke man door liefde werd geraakt vlinders vliegen naar zijn gelijkenis een zalm die terugkeert uit de oceaan naar de rivier die er ligt om te sterven onhoorbare zucht een opstijgende zwaan een mens geboren om zorgen te erven maar je bent nu nodig…

De Heer is ons een toevlucht geweest Hij is ons steeds nabij gebleven En heeft ons wat nodig was gegeven. De Heer is ons een toevlucht geweest In jaren die als een zucht voorbijgingen Bleef Hij ons met Zijn liefde omringen.…

Lijdzaam toekijkend hoe de middag de ochtend naar de avond sleept waarom toch opstaan als blijven liggen minder moeite kost hart klopt bloed stroomt net genoeg om te bestaan soms is er even een vaag verlangen naar meer naar echt leven maar dan verglijdt de avond alweer in een droomloze nacht want dromen nodigen niet meer uit…

Indien dat echt nodig is, misschien. Pieker alleen over piekeren. Laat gedachten waaien. Waaien met de wind. Laat je vlieger vliegen. Laat de vliegers los. Doe dat niet alleen. Laten we dat samen doen. Laat vliegers maar vliegen. Laat zeilers fijn zeilen gaan. Het maakt niet uit waarheen.…

je was een knop die lente nodig had de winter al ontloken de groene bladeren nog niet gebroken wachtend op de zon ik zie je opengaan voor het eerst spontaan jezelf gevend in wat al die tijd verborgen is gebleven het wordt hoogzomer in de geur van eigen leven je wiegt in wind van warme woorden schrikt van het gevoel dat je ook anderen…

je stoel is leeg gisteren ligt in kruimels op tafel bloemen liegen lente bloeien uit voorbij je kraakt in de vloer zucht bij het sluiten van gordijnen laat jezelf verdwijnen als ik je nodig heb je leest vragen in mijn ogen ziet het onvermogen om met jou te leven ik kan je niet meer geven je hebt vandaag mijn beeld gebroken…

In Zierikzee woonde een paard Die koekjes bakte en ook taart Dat paard vond het een nobel streven Zich voor een wedstrijd op te geven “Heel Holland Bakt” zag hem wel zitten Waardoor met veel amandelpitten Zijn koekjes in de prijzen vielen Daarna lichtte hij vlot zijn hielen Want door dat ellenlange bakken Moest hij al uren nodig kakken Zo…

Op het laatst brachten zonnestralen ons meer dan alleen gedeelde warmte jou de nodige rust en zilveren haren, warempel toch nog van gekomen met het verstrijken van de jaren ‘t geluk dat de maan verlicht, jouw eigenzinnigheid liet schijnen in de kleuren van de regenboog de nacht een deelgenoot blijft van mijn onuitgesproken gevoelens…

jij had het zelf al heel aardig ingekleurd het format van het abn met de nodige dictie omgeven maar zo hier en daar bleven er warme klanken kleven die zich emotioneel anders lieten verspreken zij gaven de smaak van samen aan een beperkte groep voelden goed om met bekenden in rust te praten de schone taal had niet die omhaal…

geluk leek de zeepbel erg solide en vonden zij elkaar na even bleek geluk gewoon gewenning was de zeepbel een omhulsel en zagen zij elkaar nog even is geluk een vertrouwd gevoel blijkt de zeepbel een veilige cocon en blijven zij bij elkaar en voor het leven weten zij dat geluk samen wordt gemaakt dat voor een zeepbel sop en water nodig…

Het is dus niet echt nodig dat ik met voorlezen wacht zo eindeloos lang, nu nog een maand of acht. Want als ik nu eens heel hard praat, tegen je moeders buikje aan bestaat de kans dus dat jij mij nu al kunt verstaan Dus kom jij uit je schuilplaats in april roep je heel hard: "Opa voorlezen" dat is wat ik wil…

Tussen zijn aankomst en zijn gaan ontkwam de tijd die nodig was geweest om te bestaan. Zoveel wist hij. Maar onder aan het strandhotel richtten zich de golven op en vielen neer. Soms trad in deze buldering ineens een stilte in. Het was alsof het eiland dan zichzelf vernam.…

Vader en moeder vergaan niet in de tijd hoewel je steeds minder op ze leunt des te meer je ze benijd En als het moment daar is gekomen en je ze het hardste nodig hebt als je ligt te vechten op intensive care Dan zitten ze trouw aan je bed Ouders blijven je beschermen met mijn hand in de zijne was het weer als vroeger Zij moesten nachtmerries…