Alle inzendingen over mystiek

Wie nooit gaat slapen komt hem tegen Wie volgt zijn zandwegen? Hij is hier vaak, maar nu heeft hij geen tijd is hij moe En doet klaas vaak zijn ogen toe…

vaak dreigt de hemel te ontladen of is het de hel wij baden wel maar het bewijs kwam nooit met bakken uit de lucht wij zijn gevlucht voelden al nattigheid in onze hoop op boven de hemel is weer blauw wij bidden nu wat vaker dan breekt de hel los in het water…

geruisloos kieteltast in mijn hoofd oeroud temperament toont deelbereide erkenning mijn beeweg naar wijsheid voldaan bomige kromtaal voelverstaanbaar geen graftak, groene spruit tot bloei aanwassen…

ik heb een spiegel in mijn tuin zonder weerbeeld stap niet door de lijst het scheidende membraam beweegt heen en weer op mij toe van mij af raak niet aan eens vloog er een vlinder op die nooit weerzien werd regen dringt drinkend wordt weer afgescheiden ik vang het hopend op een glimp vanachter moet mysterie niet mysterieus…

Stilte beleeft Zonder woorden om je heen Zo puur mag ademen in haar natuur Is wat zij je geeft Het mooiste geschenk Zo voortbewegende achter het stuur Het maakt niet uit Waar we gaan of staan Stilte wijst mij de weg voortaan...…

Wat jij voor mij betekent en ik beteken voor jou dat is magisch en houdt tegelijkertijd contact met de aarde maar stijgt boven alles uit en alleen jij evenaarde me tot in eeuwigheid. Ik weet nu, dat jij wenselijk bent in mijn leven en ik vergeet niet jouw bovennatuurlijke rol gegeven in en aan me zo vol.…

even tijdelijk Zen - zijn met jezelf tevens met niets dus dan alleen stilte leeg hoofd gedachten laten komen en laten gaan niet analyseren niet bij stil staan luister naar je hartritme en adem laat alles los...als een korrel zeezand zijn…

Het is niet dit, het is niet dat, maar telkens wordt het weer gegeven voor vandaag, voor hier en nu zoals het manna in de woestijn. Niet om te bewaren voor morgen, enkel om van te leven vandaag, hier en nu. Vanuit Brasil waar het heet is en droog hier en nu.…

ze gaf me Engeland en meer nog kreeg ik paarse prikkels in een rode lach en voelde ze de maan -ik bladerde- vond warme steen -en zag het alziend oog zomaar langs de weg wit water zuiverde een klankschaal tot haar schone toon me toezong van haar elfenwoon ze glimlacht rond mijn kaken in de tussenwereld woont mijn hart en ook mijn…

de boom vertelde over zijn geringde jaren hij kon zonder woorden mijn ongeduld verklaren…

Opeens stond hij daar Recht voor mijn neus Je kon er niet omheen Een oude man Met een volle bos witte haren En rimpels in zijn gezicht Die zijn oude leven tekenden Hij keek mij doordringend aan Zijn lippen bewogen En zijn stem was helder van geluid De toon was iets apart Het kwam alleszeggend over En zei: “Tel niet de jaren in je…

In de stilte sluimert het geluk in de stilte sluimert haar geheim ze geeft het niet prijs ze gaat niet open of geeft zich bloot, daar, daar in het woud waar takken en bomen een dicht gegroeid bos vormen, daar heerst de stilte, het evenwicht en de harmonie van de natuur, van Moeder Aarde; ze geeft zich niet prijs, ze geeft zich niet bloot…

ik ken een waterpartij die na de val rimpelloos de plas vormt onpeilbaar diep donkerblauw delfisch om de maan komt zij, wit feeëriek en beroert de spiegel één rimpeling verspreidt zich omarmt haar gaat verder middenin de plas een hand omhoog gestrekt als invitatie geen fakkel geen zwaard alleen de uitnodiging…

Ze is eigenlijk heel normaal Eigenlijk valt ze niet eens op Ze is wat verlegen Misschien ook een beetje bang Als er niemand is En niemand stiekem kijkt Dan doet ze haar ding Een beleving in haar hart Iets van passie en veel kracht Ze gaat dansen Midden in de nacht Het meisje danst Haar voeten komen van de grond Ze zweeft in de lucht…

Tussen haar zusters, de verkoren rozen, Verbergt zij kuis en bang de zaligheid Die haar verwart en mijmerend doet blozen Nu zij vermoedt waartoe ze is voorbereid. De bloemen op haar haastige adem beven. Waarom die vrees?...want ze is mij teer verwant En heeft mij daarom argeloos gegeven Dit warme speelgoed, haar verliefde hand.…

gedragen klonken de koralen alsof de dirigent daarmee de sfeer van pasen wilde verhalen een sopraan vertaalde stilte van het graf en een bariton de zwaarte van de steen die daarvoor lag tot in de ijlte van de hoogste tonen de ontsteltenis van vrouwen zichtbaar werd door de ontdekking van de lege tombe opgewonden stemmen gonsden keer…

De nacht bevangt mij. Niets is meer zeker in de nacht. De woeste wellen breken zo lijkt het door elke dam. En ik lijd in de zwaarte van de donkerheid in de nacht aan hallucinaties van vele aard. Gezichten herken ik niet meer. Zelfs de meest vertrouwde gezichten worden voor mij onherkenbaar. De nacht is zwaar en haar donkerheid een spook gelijk…

Blokken Op mijn tenen lopen Heilig resultaat Topprestaties Doel voor Mijn toekomst Beste van besten Wil ik zijn Moe van het altijd Buitengesloten En onopgemerkt zijn Dan in de grauwe Novemberlucht zo Maar een grijze Zeppelin - vervreemdend Element verdwaald in het Wijde landschap Van mijn jeugd Mijn toekomst vervreemd…

ik leef, adem, bewust terwijl m’n lichaam slaapt is m’n geest klaarwakker zo vaak als m’n mond gaapt brand ’t vuur van m’n ziel als een kaars zonder voet geworteld van m’n hielen in een trance gelanceerd klim ik geleidelijk door ’t plafond om vanaf het dak van m’n slaapkamer de stad te bezien ik volg stadskanaal de vaart langs het postkantoor…

In het oppervlaktewater ben ik nat gegaan, ik kan niet meer blijven maar wilde staan. Hoewel zelf gekozen kan ik niet zien wat komen gaat. Zonder kans op retour ben ik door een duister wak gegaan. Nu ik daal stijgt snel de druk, hoe diep kan ik gaan? Ik laat me langzaam zakken, mijn longen staan op knappen. Ik heb bescherming nodig, de elementen…

Op warme dagen ging ik als een speedboot borstkrollend heen en weer in het luxe privé-zwembad in de kloostertuin, terwijl groene kikkers verbaasd naar mijn rumoer keken In de kaarsenfabriek sneed ik met een vlijmscherp slagersmes de witte lonten op gepaste wijze af, terwijl ik met moeite mijn polsen kon onderscheiden In de tobbe vol echte…

gerieflijk vlij ik mij tegen jouw brede bast sterke doorleefde armen beschermen mijn boven diepe zelfverzekerde ankers behoeden voor wegwaaien hoe wij al vele jaren elkaar bijpraten lief en leed delen ik werp mij neer op het gras en smeek je teder te zijn overwortel mij maak me deel bij jou ten grave liggen wat durf ik meer?…

er staat een boom op het veld zijn verloren bladeren maken hem kaal dwars doorheen kun je alles zien hoe een wolk voorbij drijft, de eerste zonnestraal je begroetend aanraakt meer is er niet…

mijn lichaam is gekneusd het hart slaat over in dwalen en falen nog altijd onderkoeld ik kan er niet meer in zweef slechts rond herinnering van hoe het was en ging zie nog het koren wuiven op een warme zomerdag de bruidsjurk waarin jij de mooiste van de wereld was zij vechten voor mijn lijf begrijpen niet waar ik nu blijf om…

Diep in mijn brein ontstaat bewustzijn uit het iets, een ondoorgrondelijk mysterie, begrijpen kan ik het niet. Kijkend achter de spiegel is ondoordringbaar een zwarte muur. De bron van mijn gedachten lijkt op een oerknal vanuit het vuur. Iets is ooit begonnen, opdat jij en ik zouden zijn. Op al mijn vragen naar het heilig vuur klinkt een…

Tijd was bij hem als een warmtebron Altijd vuurspuwend te laat op zijn afspraak Op tijd zijn was iets wat hij niet kon En kreeg volgens hem nooit genoeg tijd voor zijn levenstaak Daarom noemde iedereen hem de dralende draak…

Hij zocht altijd precies naar de juiste antwoorden Maar wist nooit bij welke vraag ze hoorden Ook zongen zijn gedachten hem toe En werd hij van al dat precieze denken nooit moe Maar opa precies wist wel de juiste antwoorden Maar nooit bij welke vraag ze hoorden De vragen bij de juiste antwoorden heeft hij nooit gevonden Deze vragen blijven…

De ruimte is immens, zonder dat ik denk; verloren uren. Nee, ik omarm de sterren vanuit mijn wens met heel mijn wezen. Mijn adem schiet te kort, slechts op die kleine aarde wekt mijn adem leven. Mijn aandacht is gewekt en het kleurt de dag, mijn gedachten zijn intens en zoeken mijn gouden wens. Wat zal ik doen wat zal ik zijn, en ik zweef…

Woorden worden al geboren, lang voordat ze zijn gezegd. De stilte gaat nooit verloren, alleen de stilte is echt. In het ongesproken woord klinkt soms een zuiver akkoord, als van een stil, ontroerend lied. Wie niet kan luist'ren hoort 't niet. Maar wie in deemoed zich ontvouwt herkent het: helder en vertrouwd.…

doodstil water dan plotseling vanuit het niets rimpelingen kringen gevolgd door een steen die uit de diepte lijkt gelanceerd in een fraaie boog komt hij terug in de hand langs de rand van 't diepe water…