Alle inzendingen over Leven

val je wakker in slaap en je gaap is het magazijn van een nieuwe dag je stem kraakt en je smaak heeft de geur niet van een lach heb dan geen angst wees niet bang dat hoeft vandaag niet want ik breng je deze dag in een lied het leven is een lied een prachtig lang lied het leven is een lied veel te kort voor verdriet als je…

M'n leventje kan ik waarderen. - En wel positief, mijne heren en dames: 'k Ben blij, want geen dag gaat voorbij, of ik kan wel iets fijns consumeren. Toch vermaak ik me ook wel met grof: grof volkorenbrood vind ik echt tof! O, ik wissel heel graag al dat spul voor m'n maag: onophoudelijk wissel ik stof.…

en zang Want weet, wát blijve of ga voorbij: Dát hoor ik héél mijn leven lang.…

De last van leven  laveert tussen het huidige bestaan en de toekomst met het onbetwiste einde  dus is het soms moeilijk om door te gaan iedere stap vooruit lijkt nutteloos en toch vlieg je door de tijd soms lijk je bevrijd van alle zware gedachten je bent bij machte om een keer om alles te lachen je kijkt niet terug of vooruit je gooit…

VAN DE ZAAK IS HET EINDE VAN HET VERMAAK"" Want met name menselijke verrassingen blijven de smaakmakers van het leven!…

heb een takje met knoppen bewaard gebroken in de eerste lentestorm de bloesem gezien wat bloemen vergaard in de zon van de zomer veel zware buien verkleinden de oogst warm herfstrood bood troost fier staat mijn boom de winter te wachten in rust toch op krachten zij heeft al haar jaarring geschreven in het boek van mijn leven…

, die in uitbundigheid de muziekinstrumenten van het leven zullen bespelen zo gaat jouw pad, jouw weg zo volg jij het licht naar de bron van het leven om te mogen verblijven in de rust van dat licht, jouw gegeven…

val je wakker in slaap en je gaap is het magazijn van een nieuwe dag je stem kraakt en je smaak heeft de geur niet van een lach heb dan geen angst wees niet bang dat hoeft vandaag niet want ik breng je deze dag in een lied het leven is een lied een prachtig lang lied het leven is een lied veel te kort voor verdriet als je wacht vul…

hand houd ik een kastanje die ontkiemt terwijl ik verteer die mij van top tot teen doorwortelt en door mij dank zij mij uitgroeit tot een forse boom zodat ik samen met mijn boom elk voorjaar witte bloesems draag elke zomer schaduw geef elke herfst neerdwarrel elke winter in mijn knoppen schuil ja, zelfs als ik dood ben dan nog wil ik leven…

Kom even, Laat me leven Door te geven Jij, ja, jij Kom naar mij toe Doe niet zo, Wees nu hier, Jij vervelende klier, Lach jij nu een deuk Zo vind ik je niet leuk, En dat weet je donders goed Kom nu even Laat me leven Door te geven Duurt niet lang, maar even.…

Het leven is kort, als je er bij stilstaat. Halverwege mijn leven ben ik geëindigd. De scheidingen werken als een noodrem op mijn kloppende hart. Langzamer leven door lusteloosheid, tot het tot stilstand komt. De wil zinvol te leven is zinloos en uitzicht is verdreven. Gevoelloos sta ik stil bij mijn leven, het lijkt korter dan zo even.…

Ik zag jou staan, daar bij de bron... onder een boog, met een haag aan bladeren en bloemen; ik hoefde slechts jouw werkelijke naam te noemen: Jíj, kéék naar mij op! Hoe ongelófelijk! Wij stonden daar, een tijd tegenover elkaar ... daarna was er geen tegenhouden aan: Onze energieën wervelden, draaien om elkaar heen, ... door elkaar heen..…

Alleen en dakloos steeds buiten door weer en wind ontroerend verhaal.…

rottingsproces, celdeling ook wel kanker genoemd kinderen komen ter wereld om te sterven, groots de dingen die ze erven het is een momentopname 'en als je de dood niet kent dan kun je eigenlijk niet leven, want dood dat zul je altijd zijn en het leven duurt maar even' (Neerlands Hoop) morgen ga ik genieten carpe diem in slow motion…

Het antwoord op de vraag wat morgen zal gebeuren wordt niet gehoord in taal van vandaag veeleer wat gisteren is geweest klinkt heden nog in oren als muziek wat toekomst brengt en “’t nu” is het luchtledige.…

Het leven is fantastisch…

Het dagboek van je leven Elke stap die je doet Hoort al bij het verleden En wordt in je dagboek bijgeschreven Want zo gaat het In het dagboek van je leven Alles wat je doet goed of slecht En je komt er niet onder uit Want in je dagboek komt alles uit En als de tijd daar is dat je je ogen sluit Dan zal ook het dagboek van je leven sluiten…

zwaluwen ritselen zacht onder de pannen maar er klinkt onnoembaar meer in vloeren kraakt het warm en koud sleept onverwacht een steelse tred scharnieren piepen deuren tochten slaan stilte brekend dicht het vaag geluid van ander leven is herkenbaar ver uit zicht nog is er geen contact maar de vroegere bewoners worden binnenkort…

haar hoofd rust zacht op mijn herfst droomt van een lange zomer waar ik nog jaag, ren langs het strand en om een glimlach vraag, zij om een reikende hand de afstand lijkt steeds groter het slapen dieper dan ooit seizoenen nerven mijn vel jonkheid verdwijnt, mijn toekomst dooit haar wang verraadt verte de ogen spiegelen mijn hart…

kan je alles betasten zoals een blij vers of een gebroken vijver waarin woorden zijn verdronken het fluitje van de winter dat met stille tonen de brok in mijn keel overneemt kan je wanneer ik huil en de dag te donker is jouw hand leggen op de mijne tot leven brengen zonder wijzer en woorden worden mij tegemoet in een witte winterochtend…

Normaal denk je niet elke dag aan het leven terwijl het mistig is en de regen blijft vallen. En je eigenlijk had moeten beseffen dat je verdrietig bent door al het verlies van jaren. Maar het sneeuwt, dat is alles. En wie de sneeuw ziet, ziet het niets dat is.…

Als aan de minimum eis: onsterfelijkheid, eeuwige jeugd zonder lichamelijke of geestelijke ongemakken voldaan is, zouden we er eens over kunnen praten of het de moeite waard is je ergens voor in te spannen. ---------------------------------- uit: 'Gedichten 1938-1998', 2000 L.Th. Lehmann overleed 23 december jl. op 92-jarige leeftijd.…

Van het leven Verloren heb ik Van kleins af aan In een welhaast Onzichtbaar klein hoekje Gestaan, voor mijn Leven gestreden met Meer dan dat leven Van mij vragen kon En mezelf driedubbel Een slag in de Rondte gewerkt Met maar één doel Om de mens met wie Ik werkte vóór alles Als mens het beste Te wensen - 't was Duidelijk…

op de slee glijden we van de heuvels wit is hun kleur, de kleur van hoop zonder enig obstakel glijden we recht naar beneden ik voel me weer kind, in harmonie, samen met mijn kind maar als ik glijd van de heuvels van het leven gaat alles veel moeizamer ik kom hobbels en putten tegen, ze gooien me omhoog en weer omlaag…

zullen oude kleuren snel verbleken door de kracht van een tweede leven…

wie Jij tegenkwam Andersom was het omgekeerd - Niet iedereen die jou zag Had behoefte om jouw glimlach Wederzijds te beantwoorden Gaf jou liever een gril en een grauw Stuurde stiekem snauwerige sms-jes met daarin De hoop dat jij er al gauw niet meer zijn zou - Nu jij er niet meer bent, Hebben zij hun zin in hoe het ging Toen jouw leven…

Vertel mij niet hoe de toekomst is ik zou slechts vrezen dat in leven, dat ik heden leid waarin mijn hoop is gerezen, mijn dromen zijn verdwenen.…

Droom van een vrouw Ah, het verlangen De naïeve overtuiging, kom terug Met een gezicht, stap in, vooruitgalopperen Allesbehalve gewoontjes Helemaal onszelf laten schitteren Verfijnde details in soepel rundsleer Helemaal overstag, hoogstens bijsturen En nu ben ik alleen Hetzelfde grondplan…

met opvallend aanwezige bloei op de nog kale takken vraagt hij gezien te worden als datgene die de dagen verder doet opengaan zonnekant van leven met doordachte weelde in de kijker zet…

Dood was ik Niet meer tot leven te wekken Doodverklaard door mensen in mijn bestaan Dood was ik In mijn eigen gedachten - Zo kon ik onmogelijk verdergaan Licht, leven en liefde Werden mij aangereikt Door goede mensen in het UCP Door de dood heen Het leven teruggevonden Dank! bijzondere mensen in het UMCG…